Alle inzendingen over dichterbij

zeg me niet wat ik schrijven moet dit is jouw boekje niet, noch kan jij in mijn hoofd kijken en tevoorschijn halen wat nodig is om hier en daar een punt te plaatsen nee, jij niet, absoluut niet maar je mag wel luisteren terwijl de woorden zich schoorvoetend over mijn zenuwbanen fluisteren en zich nestelen in jouw oren waarop ik, eerlijk…

Zou wensen in jouw hart waar je slaapt en droomt een zingend leven dansend misschien jouw stem horen terugkeren, hoop bewerend zal weer de grond omspitten de zolder opruimen, het jaar afserveren een nieuw huis inschrijven de bomen laten groeien naar jouw hemel, de zoete stem die naar mij roept, telkens een stapje dichterbij het nieuwe…

ik zou een vers willen schrijven over de ochtend, het ruisend geluid van winterkoude waarin mijn hart hangt misschien is het de eenzaamheid die in wezen niet verandert of de minnaar uit mijn dromen en ik van mezelve genoeg ik volg de banen, de wolken dieper, over het bleek, getralied gras dat als een bevroren pijn in de tijd ligt dit…

Steeds dichterbij de dood schuif ik aan; hij is mijn vriend, hij is mijn vijand maar ik ga nog niet naar zijn land ik ga naast hem staan niet tegenover hem en zo houd ik mezelf in deze morbide waan.…

Je lach lijkt versteend Je ogen zijn dof Ik stel me zo voor Je gevoel onder stof Je pen is geleend Anderen gaan voor Niemand die ziet Wat jij verloor Je haren zijn los Je krabbelt in je schrift Ze hangen ervoor Ik haal ze uit je gezicht Je ogen vol schrik Op je wangen een blos En ik zie de tekst Jij bent de klos…

niet voorbij de rode lijn afstand om leven levend te houden terwijl het enkel levend wordt door dichterbij…

kom dicht dichterbij de dichter in mij lieve dichter lief dicht dicht voor mij zo dicht zo dichtbij mij…

Ik durf niet te kijken speel mijn hart aan jou voorbij in poppenkramen waar ik woon verhalen van mijn klein theater nee, ik durf niet te kijken hoe je blauwe ogen staren hoe je langzaam dichterbij komt in voorzichtig ademhalen Hoe je staat, tussen coulissen met je adem zo nabij die ik als voorjaarswind zal vangen spelend dichterbij wil…

Ver van jouw graf in de grond der geest dichterbij, sindsdien ben ik hier denk ik daar dag paThé, hier zijn mijn bloeiende woorden…

onbereikbaar maar altijd nabij nauwelijks voelbaar soms dichterbij dichter in mij kust mij voelt mij zo bereikbaar voelbaar nabij voor mij…

Dag mooi pleintje Wat ben je ver Vanaf mijn balkonnetje Snuif ik je lucht Adem ik je licht Was ik een vogel Dan was je dichterbij…

volgende nacht - de langverwachte spuit komt - één uur dichterbij © Foto van Dirk Mertens…

Het liefst doet hij Zijn ogen dicht Zij is er niet meer De pijn is er zodra hij Zijn ogen opent Dat wil hij niet meer Het liefst doet hij Zijn ogen dicht Dan is zij dichterbij…

De balans In mijn leven Is ver Te zoeken Misschien Ligt het Dichterbij Misschien Kan ik Beter even Niet zoeken Maar naast Mij kijken Wat er is…

Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend naar de dood, ben jij dichterbij dan ooit. En toch nooit zo dichtbij dat je niet los kunt laten.…

de woorden beelden de vorm de woorden vormen een beeld ik en de wereld , zijn beeldende vorm…

nergens was dichterbij en twee straten verder dan ergens hier of daar en ook donkerder want niemand zag dat je je thuis voelde of eigenlijk niemand zag meer…

Langzaam maar zeker heelt de wond Beetje bij beetje keert het tij Stapje voor stapje komt een mooie toekomst dichterbij…

Een glinstering in de verte, maar steeds iets dichterbij. Het verleidt me, betovert me, als pure tovenarij. Geen afstand meer, ik verdrink... Ik heb niet het vermogen om te zwemmen in jouw ogen.…

gulzig zoekende mond bevochtigt lippen kruipt dichterbij met schokjes inhaleert ze het leven en voelt warmte naar binnen stromen…

nu mijn hart veel dichterbij het jouwe is, voel ik dat je zacht mijn haren streelt en fluistert want je weet dat elke dag de pijn draagt van gemis…

Dichters verwijderen zich om dichterbij te kunnen komen. Dichters naderen om afstand te kunnen doen. Er bestaan dichters die het dichten laten wanneer zij vrij willen zijn.…

Als het golven van een metafoor jou, het kleinste beetje, dichterbij zou kunnen brengen. Zou ik je ogen vergelijken met de glimlach van een kind. Jouw woorden rond zien waaien met een zachte zomerwind. Ik zou schrijven tot je danste op het deinen van die ene metafoor. Schrijven tot je dansend, langzaam dichterbij kwam.…

dode arm schommelde in zachte golven dichterbij streelde ik hem met mijn oog mijn wimpers vielen op de kade hij beviel mij de schaduw van de stad op afstand gadeslaand.…

Het rommelt in de verte 't komt steeds dichterbij ook schieten flitsen langs de donk're hemel voorbij. Het rommelen komt nader steeds dichter- en dichterbij nog heel even, dan knettert 't hier bij mij. Het rommelde in de verte nu spookt het hier enorm want wat net ver weg was is nu hier, wat 'k je brom.…

Je strekt je kleine hand uit en streelt de maan je neemt hem als een parel tussen duim en wijsvinger maar tot je verbazing lukt het je nèt niet hem dichterbij te halen.…

zag de hand van de wind in je haren het zand aan je voeten de zee herfstig grijs maar je ademde mijn geuren de zon wolkte jou dichterbij…

de tijd beweegt als stroop plakt mij vast aan stilstaan ik ploeg door kleverige dagen en mijn gedachten draaien kolken maar brengen niets meer dichterbij de tijd gaat weg en zwijgt noemt geen naam of plaats aanzien moet ik volgens hem stilstaan met mijn armen open zegt, hierzijn brengt je dichterbij de tijd laat mij te wankel achter ik…

het zonlicht schitterde in onze glazen ik schoof dichterbij wilde jou iets vertellen als door een wesp gestoken schoof jij jouw stoel naar achter toen zag ik een barst in je glas ik schoof wat ik zeggen wilde van me af en wees naar die kleine barst je schoof dichterbij onze glazen schitterden in een spectrum van kleuren het…

Dichterbij.. dichterbij en nu is ze .. ‘Hallo, schone vrouw kunnen we wat? Ze loopt mij straal voorbij, ze ziet mij niet en haar gedachte gaan uit naar: Kwal. Ik staar haar na. Ze heeft gelijk, maar wat kan ik anders? Gelukkig tilt een warme golf zout mij op en ik verdwijn weer in de hongerige en donkere buik van deze oceaan.…