Alle inzendingen over dichters gedichten

als een dichter sterft bij leven heeft de ebbe zich te vroeg doorgezet en verschraalt het kunstig zinnenweven tot knopen van een versleten letternet hij teert slechts op zijn scheppend verleden dat stilaan zo zijn glans verliest een poëet dient tot de dood zijn rijmen te smeden: een onvoltooid vers is waar hij voor kiest…

Hij wist de waarheid uit; de onrust die zijn geweten drukt hij, de verlater van zijn geest terwijl de zoveelste metafoor z’n bloed laat kolken traant de schrijver in het vuur van zijn onbegrepen verlangen. Niet meer, de woorden die bij elke zucht een grijze haar of andermaal een slapeloze nacht en de rots in zijn keel neemt ademoverhand…

hij schrijft betekenis met onbestaande woorden, schildert uitzicht door het venster en het sleutelgat opent deuren zonder klinken, leest van letters tegelijk en zint op schoonheid vangt haar zingend vanbinnen met schrapende geluiden, in de nacht is hij een mysticus die dagelijks zwijgen moet te lezen is hij niet…

Ik ben niet echt veel dichter eerder nog veraf, Ik tast in 't duister, soms in't lichter. Och hing mijn hoofd maar even hoog als dat van een giraf... of weet je, eerst dit kortbetoog: Wat is een metrum, ritme waard als de ziel ervoor moet zwichten?…

Ach lieve heren, welk belang heeft toch die eer voor even, Je bent toch wie je bent, dus durf te leven en laat de andere dichters punten geven, al slaat het soms echt nergens op... je krijgt toch niet de strop!…

ik sprak mijzelf toe een innerlijk gefluister mijn woorden werden al gevoeld eer zij werden gesproken zij bleven in het duister mijn woorden waren nog niet koud of ze waren reeds gestorven in ontluisterende schoonheid vliedend naar het engelenwoud woorden, woorden het scheppend sterven kruipend over de regenboog na mij door anderen…

zoals ik hier lig op mijn rug naar boven kijkend kaatst hun licht terug zoveel sterren die weer stralen je steeds afvragend waar blijven ze het halen iedere dag aan ons firmament schitteringen vreemd maar ook bekend vele levens lang mogen ze blijven zo kan ieder mens ze lezen en beschrijven…

de woorden galmen in het rond verzamelen zich tot akkoorden tot verstand, tot houding verstandhouding eindstation van een trein vol mensen die zich dichter weten bij het leven en de dood die daarbij hoort, lacht om de onwetendheid van zovelen die geeneens de letter volgen van hun eigen geloof te klein om stuk te slaan vliegen op een…

Staat van ontvluchting gezamelijk broederlijk zie hier de drie musketiers Liefdevol vertrouwend kwaliteits staal bestrijdt geschreven oppervlakkigheid Ogen doorgronden ziel, pijn vlamt op naast een poel van ongebluste lust en bitterheid Blijf nog even en streel mijn ego nu eens met zaal leegte en pseudo intellectuele persoonlijkheids…

in zijn moedertaal schrijft hij alles neer elke waarneming gedachten en fragmenten die zijn geest bevolken hij is een chronisch lijder leider van alle letteren die hem ter beschikking staan ook al werd alles reeds gezegd geschreven en soms verzwegen wil hij nieuwe woorden geven aan wie niet kan kijken in zijn overgelopen hoofd terwijl…

Een grote dichter word ik nimmer, ‘k Gevoele dit maar al te wel; Want zing ik, ‘t geldt mijn dorpje immer En ‘t een of ander beuzelspel. Ginds zie ik gras en biezen groenen Langs ‘t vlietje slechts in ‘t dorp gekend, Daar loop ik in mijn kinderschoenen, En ‘t dorpje schijnt me zonder end.…

Ga maar ga naar ongerepte velden waar alles anders is koeien mekkeren schapen loeien weiden blauw van warmte zijn en zonlicht nacht verkilt ga maar luister naar de woorden die geboren werden uit een klank die jij niet kunt verstaan maar toch als eigen taal herkent ga maar zoek de wegen in het land dat wacht tot jij in eigen tuintje…

Soms kriebelt het ergens voel je een heftige drang tot kladders ophoesten de ene mens snottert mee een ander blèrt mogelijk hánd voor de mónd of laat zich preventief tegen-enten. Wat kan het schelen leuteren schijnt ook in de vingers te zitten al dan niet genetisch bepaald. Of het besmettelijk is werd nooit beschreven, alhoewel…

ik stap in stoute schoenen om woorden te vinden als cirkels om van het begin de warmte te dragen tot het eind en weer verder ze zouden het verborgene moeten vangen stil rollend draaiend, traag als kringen licht op huid mijn glimlach zijn in kleine letters als stille adem ongeschoeid…

Dichters-wereld bijna volmaakt, één hoog achter, waar hij verwoordt wat hij uit z'n onbewuste put hem deze nieuwe dag vooral bekoort.…

't Is een onwederlegbre waarheid. - T.J. Kerkhoven. Een onwederlegbre waarheid Is het, dat bij middag klaarheid, De avond zelden duister spreidt; Daarentegen biedt het duister Ons zeer zelden zonneluister; Dit is zelfs een duidelijkheid. Zo kan men, op de dag van…

vleugels vlinderdrijven op teergroene adem van bomen duizend en zonnewijzers meer fluisteren de diepte van je woordendans de stilte en het gedragen worden door wind, andersom in geluid schrijf maar het licht op handen de zon komt op; ik wijs naar jou…

Writersblock. Wanneer het zo gevreesde writersblock, bij de eerste vruchten van de pen, als een bewegende berg voor je springt en het zicht op creatieve puls ontneemt, als knellende band van mijnwerkerslamp, je hoofd tot barstens toe tracht te kleineren. Oh woorden, laat mij nu niet in de steek, nu niet ! Meteen die angst van “nu gestopt…

als de dichter diep in haar hart kijkt naar wat haar beweegt dan is de ontluistering niet zo groot dat zij het niet waagt om het steeds weer uit te schreeuwen…

Ziet de dichter, vuurtorend boven zijn knisperend domein zijn woorden tussen de lijnen, de letters in het gareel? Lijden ze geen schipbreuk tegen de scherpe kantjes van het blad of vallen in ongenade door stormen van onberekenbaar cliché?…

beroemd Een eenzame steen schittert wit in het zand zo prachtig gepolijst zo glad in zijn hand cool wrijvend tegen zijn wang geniet misschien later in de tekst van een lied De jongens van de band laat hij niet barsten maar draagt gestee de popsters lasten Jim Beam maakt zijn hoofd iets lichter eigenlijk was hij een dichter…

Een dichtende tuinder uit Bleiswijk vindt 5 zinnen o-zo belangrijk. Met boodschap of niet, 'tis net hoe je 'tziet: Tuinieren maakt toch fantasierijk.…

Dwalen, en niet verdwalen dat vraag je nu aan mij maar ik zal mijzelf herhalen dat brengt waarheid dichterbij zo spreekt zijn stem, zachtjes een beetje bedeesd, in korte zinnen klinken zijn woorden, en ik luister aandachtig, niet langer verlegen hij vraagt me naar de zee ik vertel hem over de golven het zonlicht en mijn burgerplicht geen…

Mijn gedicht Is een patiënt Die ligt op de bank Van de psychiater De stieleknijper Die luistert Naar wat ik te zeggen heb Hoe ik het zeg Stamel Niet zeg En dan een rapport schrijft Over wat ik mankeer En waarom En of er nog hoop is Op verbetering.…

er glijdt een stukje Nepal langs mijn schaduw muren ruiken vers en verzen naar mokka puur en een heel klein beetje Hans ik schroef het uitgebroken licht terug vast in dit ommuurd bestaan wanneer een lied kunst werpt tegen de oudste ramen heel even geeft dit leven me het warme zaad vivre et un poème d'amour, des mots…

'k had herr Kinkel kunnen wezen, Handelaar in oude panden, Of Sir Monier Monier-Williams Fabrikant van gouden tanden, Ofwel Freya Gunnarsdottir, Keizerin der geiserparken, Ofwel Dung Flung Loon, profeet en Prijsfokker van grijze varkens, Of Fomfawzi Tzomfawoezoe In haar kraal vol schelle spullen... Doch ik ben slechts Hendrik Versjens…

Een beginnend dichter uit Nuenen Die kon nog niet zo goed rijmen Toen dacht de slimmerik Ik maak een limerick Maar met het ritme kon hij ook niet zo goed overweg…

aanbidder van Gods prachtige natuur slechts even dacht ik wat zou mij het meeste passen dat moet wel zijn: de dichter die wou blijven…

hij putte zinnen lepelde als dorstige hond uit de bron van woorden zijn glazen oog gevuld met metaforen de taal gelikt, gesnoven en gedoopt geschreven en gesloopt ligt nu bevroren naast verstorven wijn en geur van dode dichters ruikt hij het bloed dat traagzaam kruipt door holler vaten zijn troebel oog kleeft aan de randen van verstokte…

Er was eens een dichter uit Vlijmen die zat bij een poeet te slijmen zeg, wat ben jij goed precies zo het moet zoiets valt bij mij niet te rijmen.…