Netgedichten

netgedicht (nr. 20.041):

writersblock

Writersblock.

Wanneer het zo gevreesde writersblock,
bij de eerste vruchten van de pen,
als een bewegende berg voor je springt
en het zicht op creatieve puls ontneemt,
als knellende band van mijnwerkerslamp,
je hoofd tot barstens toe tracht te kleineren.
Oh woorden, laat mij nu niet in de steek, nu niet !

Meteen die angst
van “nu gestopt is nooit meer herbegonnen”
Wat reeds tussen oren zat
zal nu pas echt gaan nesten,
laat zich misschien wel nooit verjagen
tot dat moment van trots en glorie
wanneer de o zo onontbeerlijke spinsels
opnieuw het brakke hoofd bevolken.

En dan de durf het toe te laten
wanneer gedachten,
als ongeleide projectielen,
schier iedere richting missen
en woorden,
even letterlijk als figuurlijk,
met je aan de haal dreigen te gaan.

Zie toch af van dagelijks geweeklaag
van moeilijk schrijversschap
want zelfs het zogenaamd vrijwillige
van ooit gerezen dichterswaan
is feitenlijk bedrog:
alleen het strelen van d’eigen ego
is hetgeen toch menig schrijver drijft.