Netgedichten

netgedicht (nr. 29.267):

aan de dichters van steen

er glijdt
een stukje Nepal
langs mijn schaduw

muren ruiken vers en verzen
naar mokka puur
en een heel klein beetje Hans

ik schroef
het uitgebroken licht terug vast
in dit ommuurd bestaan wanneer een lied kunst werpt
tegen de oudste ramen

heel even geeft dit leven me
het warme zaad

vivre
et un poème d'amour, des mots

ze zouden het niet willen verstaan

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 28 november 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

dichters

steen

3.0 met 32 stemmen

548

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: pama
Datum:: 30 november 2009
Email:: pebmartenshome.nl; 'La vie s'incrit au coeur des peirres d'amour.' Mooi gedicht.

Naam:: Hanny
Datum:: 29 november 2009
Email:: hanny.vanalphenquicknet.nl; Poëzie is dat wat in het hart groeit en door dichtersbloed naar buiten vloeit.
Sterk werk Kerima!

Naam:: marije
Datum:: 29 november 2009
Email:: maryama37hotmail.com; er glijdt een stukje Nepal langs mijn schaduw.....
en dan de woorden op de muur......
dan is t toch klaar dan schieten verdere woorden tekort!

Dit is zo prachtig weer!

Naam:: gerhard burgers
Datum:: 29 november 2009
Email:: rotsplateauyahoo.com; Maar, magnifiek dit gedicht, van ongekende hoogte. Geloof me, men koestert jouw werk nog over 1000 jaar. Wat waardevol dit.

Naam:: windwhisper
Datum:: 28 november 2009
Email:: schorpioen49ziggo.nl; een mooie ode!

Geef je reactie op deze inzending: