Alle inzendingen over diep

zoals na diepe rust de Franse haan kraait bij het ontwaken een wankele droom vervliegen doet als gas zo krijgt de tijd vat op doen en laten wordt alles tóch nog weer zoals het was…

Diep kijkend in haar ogen, zie ik alle emoties aan mij voorbij gaan. Verdriet, pijn, gemis en rouw. Met betraande ogen draai ik mij om Ben ik deze rouwende vrouw?…

de aanblik van een dier een ongeschreven gedicht niet altijd duidelijk wat het zeggen wil wat aan jou wordt gericht omfloerst je met een soort van diepe vrede toont een onbekende harmonie en wat ik er in weerspiegeld zie is iets van een zweem zielenlicht…

Wonderen bestaan nog Soms te mooi om waar te zijn Laten we ze koesteren Mysterieuze groeten Uit diep verzonken genesis In eindeloze eeuwigheid geboren voor de dageraad der aardse zonnetijd…

ik hoorde de vrieskou van de toendra de wind die door de grote grasvlakte ratelde het raakte me diep ik wist: dit is schoonheid die alleen bewonderd doorvoeld mag worden net als vlindervleugels die bij aanraking grijs worden…

Wie door een amputatie is verminkt Zit -zonder borst- heel diep in de ellende. Verzekerd wordt, die zich tot Menzis wendde: “Mevrouw, u wordt na één keer uitgevinkt. Al hebben wij beslist met u te doen, Bij ons draait het alleen maar om de poen.”…

in de nacht Spook jij door mijn hoofd Dat iemand mij zo diep kan raken Had ik echt nooit geloofd Blijf in m’n armen schat Je weet dat het mag En laat me genieten Van jouw lieve lach Die de zon weer laat stralen Zelfs diep in de nacht Dit is het moment Waar we op hebben gewacht De dag dat de waarheid Heel open en bloot Heel kwetsbaar…

ik eronder veegde alsof ‘t er niet toe deed maar ‘t was wel diep dus: Dus vraag ik: niet gaan zeggen niet gaan zeggen dat het er niet toe doet dat ik er niet toe doe ik heb behoorlijk veel te zeggen en ik zeg ‘t alleen niet goed omdat ik niet meer zo goed weet hoe…

Het leven diep benee en diep in 't blinden des hemels weeft uit regen en zon weer koren.…

Het bloed droogt langzaam op Een donkerrode streep Niet meer diep, nog steeds even pijnlijk Weer een litteken erbij Rood genezend vlees Littekenweefsel, maar daaronder Rood bloed Wat als....…

Staalblauwe lucht Een nieuwe dag Een diepe zucht Vochtig klamme ochtend Diep in mijn longen Kijkend naar boven Zonlicht afgedwongen Liefde opent mijn hart Laat energie stromen Jij, die naar me lacht Hoor het zacht geruis in bomen Gisteren was iedereen tegen me Alles was een sleur Dingen gingen verkeerd Ik had gewoon een rothumeur…

Soms, als men buiten loopt in zee van zon, Of in de diepe storm, in 't diepe jaar, Of in de nacht haar laag neervallend haar, Of in sneeuw, als men haast niet lopen kon, Dan voelt men zulk een liefde voor de bron Van al wat leeft, 't heelal, dat men wou daar Zijn armen omheen slaan, en heel te…

Vervlogen oorlogsgeschiedenis in diep geworteld hout die straks in planken haar eigen weg zal gaan. Anne heeft jaren haar bekeken en beschreven, zelfs vol liefde haar stam tot diep in de vezels geraakt. Niemand zal hier een traan om laten. Want waarschijnlijk zal de nieuwste uitgave van het Achterhuis van deze boom worden gemaakt.…

, oh zo zacht; het is een lange weg naar boven, een diepe val naar beneden, op zoek naar dat beetje geluk, die ene engel of was het misschien een elf, het maakt eigenlijk niet uit, want ik ik maakte een reis naar mezelf.…

Het heel gewone, dagelijkse leven, het glimt van zin en van een diep geheim.…

Soms, als men buiten loopt in zee van zon, Of in de diepe storm, in 't diepe jaar, Of in de nacht haar laag neer vallend haar, Of in sneeuw, als men haast niet lopen kon.…

Steek dan de vinger diep in uwe mond, En werp uw inhoud weg met hoge krinken. En kijk uw beker aan, zoals hij kijkt, Die had te diep in ’t grote glas gekeken, En wie een glimlach het gelaat bestrijkt, ’t Was wrang – en ’t had hem toch zo zoet geleken.…

mijn vingers breken glas vernielen machteloos het beeld dat jij eens was scherven kerven diepe wonden jij hebt mij gevonden als een vlinder die ontwaakt je warme adem en je liefde hebben me toen diep geraakt je bracht lente na de winterslaap deed dagen eeuwig duren je hebt een man van mij gemaakt in warme passionele uren ik streelde…

Voor onze handeldrijverij in slaven Betuigde de regering diepe spijt En dus vind ik als katholiek het tijd Om nog meer ouwe koeien op te graven. Ik doel op de bekende Beeldenstorm. Dat spijt, hoop ik, de natie ook enorm.…

Angst, veel te groot, littekens, veel te diep...…

ik had ze niet eens uitgenodigd maar iedere avond werd ik weer bezocht hun vocht danste wild in de glazen ze lazen de kaarten, op winnende hand ze bleven tot diep in de nacht en lieten me achter, berooid en verslagen…

ieder mens is uniek dit maakt ons ondoorgrondelijk diep ieder leven dat ons is gegeven op onze eigen manier te beleven een eigen melodie met acceptatie en respect dan heb je de juiste stap gezet…

ik schuif mijn woorden voor mij uit tot langgerekte zinnen dat ik mij daarmee buitensluit geeft onrust diep van binnen dus slik ik mijn woorden telkens door om ze moeizaam te herkauwen maar te leven als zo’n omnivoor begint mij te benauwen…

Er zit een kleine droom diep in mij een kleine wens die me vanmorgen wat zei: leef, wees vrolijk en geniet! en vergeet heel eventjes al je verdriet... ik heb het geprobeerd en inderdaad... mijn verdriet was er even niet...…

Mijn bloedend hart de wonde zat diep Niemand kon het stelpen hoe vaak ik ook om hulp riep Deze warme kerstavond heb jij mijn ziel gelezen Je keek in mijn ogen en hebt mijn hart genezen…

opeens een explosie diep vanbinnen lichtstralen nu gebroken door de nacht donker overal in mijn hart en dromen waarheen nu? rennen, vluchten in de duisternis geen uitweg de schaduw van jou blijft me omringen…

Ze ademt de lucht in, diep...dieper, en weet, dit is de lucht van vrijheid, 't juk van moeten is ze goddank kwijt!…

waar hij zich zacht omsluieren wil door het deken der eenzaamheid vervaagt een verlangen dat diep verscholen knaagt aan de pijn, zijn verloren dromen aanhoort hij het leven in wanhoopskreten waar nachten vervagen in het niets van zijn leven…

Er leeft een angst, heel diep in mij, want al wat is, gaat ooit voorbij. Zo plotseling, geen restje tijd, in een seconde, was ik je kwijt. Verbijstering, onmacht, woede en verdriet, en de vraag: waarom? een antwoord kreeg ik niet...…

Ooit kon je een Oranjeklant diep krenken En gold het als de grofste spotternij Als je van Juliana zong of zei Dat zij je aan je moeder thuis deed denken. Maar na haar dood blijkt uit het rouwbeklag Dat iedereen haar als een moeder zag.…