Alle inzendingen over dies irae

Dies sprak zij, neem dees doos, hierin de Maagdom leyt, (In 't dooske zat een vink.) De min was nauw vertogen, De doos was op-gedaan, de vogel uitgevlogen! Ach, Maagdom, teer gewas!…

hoeveel is er al over geschreven Hoeveel is er al over te doen De kleuren die door jouw worden gegeven Zijn die van één en een miljoen De herfst met vallende blaren Eikels en kastanjes beukennootjes Alsof het er niet voldoende waren Liggen op de grond, worden vertrapt tot mootjes De herfst met regen en harde wind Soms stormen vlagen en wat dies…

in diese struukgewasse naobie braome ende netelgroei soekt die griesbruune foggel siene plecke ende raopt klien biestkes fur siene keinders in die nestebaole ut foer um tu lefe ende um selfe ientloos tu singe fur ons allemaole og, miene gotteku dies beeske skreewt dun leegte fol rolt geluuje deur miene siele icke kenne nie mer dencke…

Ay, dies gaet nu sgoonheit tersiele, gheberste die muur endie ruyt! Die sine ooren wil vernilen, die maecket sulck gruwsaem gheluyt.…

In paradijzen nestlen slangen; De slangen hangen boven ’t hoofd, Waar gouden en blozende appels hangen: Dies wacht uw vingers, wacht uw hand, Noch vat de Dood niet met uw tand!…

‘Und alle diese Siege verdanken wir nur Einem. Das ist unser alte Gott.’ Wilhelm, I.R. Wie met zeekre stijl vertrouwd is, Heeft gemerkt dat keer op keer Wordt gezegd dat God zo oud is: ‘Onze oude God, de Heer.’ Altijd weer die Oude, Oude, Die ons zo'n goed hart toedraagt, Wat dat toch beduiden zoude?…

Dies en heeft twist noch onruste bij ons geen stede, En wij leven aldus in rechte weelde een paar: Want waar zodanig akkoord is, pais ende vrede Gebonden met Gods hand, wat kan gebreken daar?…

Als zij 't venster nu ging sluiten, zou de minnezanger buiten Haar in de onderkeurs bespiên; En dies zocht zij, schaamrood, schuchter, Met de vingers om den luchter, Achter 't saai gordijn te vliên.…

Dies ik mijn vrouwe bad mij klaarder te verbreiden Haar onverwachte reên; en zij verhaalde' het doe. O rijkdom van mijn hart dat overliep van vreugden! Bedoven viel mijn ziel in haar vol hart van deugden. Maar doe de morgenstar nam voor den dag haar wijk, Is, met de klare zon, de waarheid droef verrezen.…

De roef der Goudse schuit is thans mijn Helicon; De schipper, mijn Apol; de vaart, mijn hengstebron; Dies vang ik aan... o Ramp! mijn potlood breekt aan stukken.…

Dies ik mijn vrouwe bad mij klaarder te verbreiden Haar onverwachte reên; en zij herhaalde het doe. O rijkdom van mijn hart dat overliep van vreugden! Bedoven viel mijn ziel in haar vol hart van deugden. Maar toen de morgenster nam voor de dag haar wijk, Is, met de klare zon, de waarheid droef verrezen.…

je niet je krijgt het als toegift net als liefde en vriendschap om wie en wat jij bent je gedraagt je al een winnaar ook als je verliest want wie in zichzelf gelooft hoeft zich niet te bewijzen de jaren die jou tellen zijn optelsom van momenten die sinds jouw geboorte steeds in het nu ingaan dat jij vandaag met dankbare glimlach dies…

Orkestraal stuwt maat voor maat haar leven voort, gezwind sterft zij een duizend doden om de gunst, de roem of wat dies meer zij Haar tegenspeler tilt haar hoog, nog hoger dan de choreografie gegeven was en zij ‘ stort ‘ neer Zo tragiek het publiek meevoert van op- naar ondergang Ja, er rollen tranen van louter hartzeer Zij ijlt…

Waarom nog schrijven zoveel gaat over dood dood en nog meer dood of de liefde onbegrijpelijkwijs Liefde gaat over (in iets anders… of was dat verliefdheid) Of de onbegrijpelijke liefde (ik begrijp dat niet waarom die samen zijn) nog beter het gebrek aan enige liefde en dies meer of wat met de onmogelijke relaties tussen vaders en zoons…

Dies ben ik blij, dat Gij, mijn hoogbeminde, Mij nader zijt dan al mijn naaste vrinden! Was nu alle ongelijkheid voort En ‘t harte rein gelijk het hoort, Geen hoogte noch geen diepte zou ons scheiden: Ik smolt in God, mijn Lief: wij werden beiden Eén geest, één hemels vlees en bloed, De wezenheid van Gods gemoed. Dat moet geschiên!…

Dies hebben ook op dijne macht grootdadig Ons ouders vrij vertrouwd; en du genadig Hebs', Heer, verlost, uit alle lasten smadig, In hare nood. Als haar geschrei rees tot in dijnen schoot, Du stondst hen bij, in alle wederstoot: Zij hoopten vast, en werden niet schaamrood In hun gebeden.…

Misschien is hij dood, en stijf en stom - Dies breng ik mijne dagen zo treurig om. En als me mijn schat wou leiden ter kerk, Veel nijdige tongen er deden haar werk. Men zeide van dit, men zeide van dat - Het maakt er nog heden mijne ogen nat. De dorens en distels die steken zo zeer, Maar nijdige tongen die steken nog meer...…

Worden wij overgeleverd aan ingeblikt digimateriaal als podcasts en wat dies meer zij? Moeten wij het doen zonder de geur en de zucht van de klucht, de spanning, de vibraties, de emoties in de zaal, de lach van het publiek en de echo's na de voorstelling, in foyer of op terras?…

Dan dringt mij door de huid Het bange water uit Door kommerlijke zorgen, Dies mij het harte barst En wenst, alzo geparst, De ongeboren morgen. En nimmer ik de dag Alzo gelukkig zag, Dat zij mij vol verblijdden, Voorwaar, ‘k heb uur noch tijd Of ellik heeft zijn strijd, Zijn lief, zijn leed, zijn lijden.…

De dochter van de koning van Tanete uitzonderlijk geletterde prinses was met haar kersenrood getinte nagels alsmede met haar brein goed bij de les van taalgeleerde Benjamin Matthes en wat dies meer zij laat ik u zo weten Als godgelijke vogel uit nirwana was zij in draagstoel bij hem neergezeten at uit zijn hand, hing aldoor aan zijn lippen…

Er stond niet: 'Wat wij willen' in, Dies vatte niemand hunne zin. En dan hun eigen maaksel: foei! Dat was erbarmelijk geknoei! De taal was slecht, de vorm was zwak, Terwijl zelfs de inhoud gans ontbrak. Ook de gedachte was verward, Geen regel sprak van hart tot hart.…

Het binnenste van je lijf is een waar kunstwerk op zich, aderen, klieren, botten en spieren, pezen en wat dies meer zij en weet je dat hele lijf, is helemaal van MIJ!…

Dat 's nog het ergst van all'; geloof mij, op mijne eer: Want op het goede wordt geheel geen acht geslagen; Dies is een bril onnut in dees bedroefde dagen; En 't kwaad, dat dag aan dag geschiedt, Is 't, dat men door geen bril, maar door de vingers, ziet.…

Een EHBO’er ; doet het bij ongevallen nare bloederige zaken en wat dies meer zij ik ben het bij de andere dingen dus bloed komt er bij mij niet bij! Vandaar die P, dat leg ik even uit die staat voor Problemen, groot en klein en jij, die ik daarmee dan help, als je je uit, vind een luisterend oor wel heel erg fijn!…

Dies breng ik, met oprecht gemoed, Uw Hutje mijne vredegroet. Wie smalend tot de drempel kwam; Niet ik, gij Kind van Abraham!…

Dies breng ik, met oprecht gemoed, Uw Hutje mijne vredegroet. Wie smalend tot de drempel kwam; Niet ik, gij Kind van Abraham!…

Dies vreesd' ick niet, al moest ick daer beneden Int doncker dal van sdoodes schaedwe treden: Want du by my bist altoos Heer genadich. Dyn raed end staf vertroosten mij gestadich 5. Du salst voir my de tafelreede houwen. Vast onder d'oog, van dien die my benouwen.…

Dies geen god'loos' int oordeel staend' en blyuen Noch sondaers stout vertoonen haer aenschijn Onder de ghen' die vroom end' oprecht zijn. 6.…

Dies gaan ze naar Zandvoort zo beweren ze met klem, En zingen keurig met hun halve zachte foscostem! Zandvoort près la mer! We gaan naar Zandvoort prés la Mer! Met papa met mama met broertje en met zusje Oncle Pierre tante Claire en enfin 't gehele husje, Gaat naar Zandvoort près la Mer!…

Het slaat dan voor dan achter uit, En van ter zijde; en wordt gestuit Met smert; dies pas zijn hoef te mijden. Verzekert gij het zeegevaar; Wat borg zal uw verzekeraar Verzeekren van uw scha te boeten, Daar ’t grimmelt van onzekerheên? De terling geeft u zes, of een … Wie weet wat kans u zal gemoeten?…