Alle inzendingen over digitaal doodgaan

Nadat ik mijn leven Langzamerhand overgenomen Zag worden door onzichtbare Digitale bestanden waarvan Het nooit meer zeker was Of ze ooit nog mijn eigen Ik zouden kunnen vasthouden Of dat ze zeer waarschijnlijk Mijn identiteit zouden verkopen aan de Hoogstbiedende digitale fraudeur - Kom ik aan het eind van mijn Levenstijd toe aan…

Als mensen doodgaan, zie je ze niet meer, maar werkelijk elke vogel die fluit ieder windje wat er waait, dat zijn de mensen die dan dood zijn, ze laten op die manier van zich horen en voelen!…

Doodgaan is zo pijnlijk Ik weet het Doodgaan is ellendig Ik vertel het Doodgaan is te erg Ik zeg het Om ermee te leven…

Geboren worden Om dood te gaan Is de enige Zekerheid die Mij is gegeven In de spanne die Mijn leven genoemd Wordt - zo is het Nou eenmaal, het Is niet anders, Laat het dan maar Zo zijn - onontkoombaar Verlies waarmee ik Moet leren leven…

Die boven het Omhulsel uitstijgt Dat jij niet Meer bent Die boven Jezelf bent Uitgestegen - Klaar met het Lichaam waar je Niet meer in woont…

Digitaal, weten we allemaal, Is een twee discrete waarden signaal. De digitale vorm Is voor een document de norm Voor opslag in elektronische taal. Daarom heb ik geloof In ouderen en de digitale kloof.…

Koning Willem-Alexander Volgt er weer een Koningin Maar dan wel een digitale Een digitale Koningin…

Ik hoop dat op een keer, ik slapenga en nooit meer wakker wordt, sterf in alle stilte, zonder pijn, rustig doodga en verdwijn...…

De bomen dorren in het laat seizoen, En wachten roerloos de nabije winter... Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door…

Doodgaan is leuk als het niet echt gebeurt. Na afloop sta je op. Iedereen klapt en roept bis. Maar ik denk aan vader en opa, en hoe stom dood gaan eigenlijk is. ------------------------------------------ uit: 'Als een film in je hoofd', 1989…

Gister bedacht ik me opeens, "sterven doe je helemaal alleen." Het leven dat langzaam uit een lichaam trekt, en wat daar dan achter schuilt, het "grote onbekende". Ik hoor ook nooit iets van hen die vòòr mij gingen, ken alleen de leegte die zij achterlieten. Tis dat een mogelijk weerzien daar wacht, anders ging ik mooi…

pijn is niet erg pijn is pijn dood is erg en onomkeerbaar dood is afscheid nemen en weggaan van alles wat je kent naakt een onbekende weg inslaan alles achterlaten uit je lichaam stappen om dood te gaan heb je vertrouwen nodig je durven overgeven aan vreemde armen de weg terug vergeten…

hoe vaak moet je doodgaan om zeker te weten dat de liefde blijft hoe vaak door verdriet gaan opnieuw weer verliezen je goede geloof afleggen je kind-zijn je bewust zijn het missen van zovele kansen je bergen ambitie je belangrijkheid laten gaan van je kinderen warheen ze ook willen minder deel van hun leven kunnen zijn hoe vaak…

Wanneer je laatste jaar op aarde door jou geleefd wordt, besef je pas hoe waardevol het leven is, altijd te kort! Wanneer je laatste maand op aarde door jou geleefd wordt, schiet het leven je voorbij, nog steeds veel te kort. Wanneer je laatste week op aarde door jou geleefd wordt, weet je; het einde nadert maar het is veels…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

triestig, zo helemaal alleen verhuist van badkamer naar een bouwvallige schuur staat een oude weegschaal te praten met een grijze muur wat als wij begrijpen konden, dan kwamen we te weten, hoe noodlottig haar verhaal mevrouw des huizes nam kordaat een jonge digitale als rivaal althans…de oude weegschaal had wat last kon juist…

Leef in het heden, dan is doodgaan voor jou niets -- geen gebeurtenis.…

Zonder fantasie stelt doodgaan niets voor, anders -- gaat het om alles.…

Doodgaan doe je op een morgen, in je krant en stoel geborgen. Doodgaan doe je op een nacht, ’s middags, anders dan gedacht. Dood is niet een hoger leven. Sterven is geen hoger streven.…

geen zin in doodgaan dus dat valt dan weer mee op een winteravond…

Het flikkerende lcd weerspiegelt jouw lijf en zorgt dat ik gekluisterd blijf aan het digitale en, o,ja bijna banale tijdverdrijf. Een ero-dynamische-digilatie, een goed gevonden contaminatie voor een digitale aantrekkingskracht met tóch, íets van liefde, onverwacht..…

Wereldvrede is je geprogrammeerde tekstverwerker de trap afsodemieteren uit het dakraam je eigen programma schreeuwen geluiden uit je ziel geboren door de wind gedragen naar alle uithoeken van het bestaan geesten zich laven aan je echo ver van het weten vreet je de honger aan van je eigen stemgeluid.…

Ik schrijf je. Torenhoog buitelen mijn woorden sprankelend in zonnelicht en speelse tederheid. Tot ze te pletter zweven ongelezen gedeleted in de prullenbak van je mailprogramma…

Wij leven in digitale tijden Waarin we trachten ons zelf te blijven Met weinig hoop op verblijden Het oog gericht op de grootste stunt De digitale munt Alles open en bloot Als een pasgeboren kind uit moeders schoot…

de tragedie van ons leven is niet de dood, maar wat we laten doodgaan terwijl we nog leven!…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Scherpe messtekende pijn Vlijmen het bloedende hart Nooit zou onze liefde doodgaan Samen was het volmaakt Niemand kon ons uit elkaar halen.. Deze liefde gaf ons lentebloemen Warme harten klopten in passie Samen mochten we liefhebben Nooit zou onze liefde doodgaan Dat fluisterden we onszelf in..…

Wat dat betreft boezemt mijn doodgaan mij niet zozeer angst in als wel wat men over mij gaat zeggen.…

De digitale wereld, leeft zonder interactie. Waar is toch dat echte, al was het maar een fractie.…