Alle inzendingen over dolgraag

me aanraakt met je handen Is het net of ik zweef Maar niet alle wensen komen uit Er voor gaan is zo complex Ik ben bang voor het echte Bang dat het weer over gaat Ik heb geen angst om me te binden Wel voor het verlaten van Er zijn zoveel die ons hinderen En liefste,dat kan ik niet aan Vergeef me, dat is wat ik vraag Weet dat ik dolgraag…

Terwijl ik diepzeeduikte in de Rode Zee zwom ik opeens langs jouw kleurenpracht op land had ik al diverse papegaaien gezien en bewonderd, maar diep in de zee nog nooit het leek wel een LSD-trip en je knipoogde naar mijn verbaasde gestalte in glibberpak je leek wel een levend schilderij van Monet en ik wilde je dolgraag stevig omhelzen…

Ik zou dolgraag weer eens gaan varen en dan uitkijken over de immense zee, de wind weer vrij spel door mijn haren, neemt al mijn droefheid met zich mee. De grote leegte van de grauwgroene oceaan reduceert je leven tot alleen dat moment, dat je op de brug als ijswacht moet staan, je plots zonder familie of vrienden bent.…

Dolgraag wil ik met ze mee. Ik ben al aan het schrijven.…

Ik heb het altijd al laten varen, maar wil dolgraag mee naar Spanje gaan. Ben niet stokoud, heb toch een heel verleden. daarom schelen wij ook niet zoveel, want een paar honderd jaar geleden, had u zelfs de baard nog in de keel.…

zwartgallige angst heeft een lichter kleurtje gekregen omdat doemdenken de laatste tijd uit vergaande slijt ineens tot nieuws is verheven en doordat het patina van de publiciteit dolgraag de donkere kanten van alle emoties verlicht in hun jacht op potentiele klanten stilte regeert uitgestorven straten argwaan schijnt nog…

(Nederland – Japan 1-0) het was geen wedstrijd om des keizers baard verlies, daar zijn Japanners fel op tegen een schande, men zou harakiri plegen al is zo’n simpel spel dat weer niet waard ze hadden hier liefst roem en eer vergaard en dat Oranje dolgraag kleingekregen dus kwam die keepersfout wat ongelegen zo bleef de nederlaag ze niet…

Ik kom alle dagen je gezelschap zoeken, want ik wil zo, ja zo dolgraag bij je zijn, maar onze werelden zijn voorgoed gescheiden. Wanneer ik ons noodlot intens kon vervloeken, zou ik het wijden aan die allergrootste pijn: dat jij en ik alleen zijn, nooit meer met ons beiden.…

We willen dolgraag weten. Maar na verloop van menig jaar Kan veel ervan vergeten. Hoe zou het zijn met Klaas en Riet, Met Anneke en Peter? Waarom had Nel zoveel verdriet? Zeg, is vriend Tom al beter? Ook dat zijn vragen, en je weet Daar komen we mee verder, Want aandacht aan een mens besteed Maakt ons een goede herder.…

de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren wanneer het knakt in je weerbaarheid Of door te bewegen hulp te ontwaren en weg is je angstige, innerlijke strijd Heel eventjes met de benen springen wanneer je van verdriet zo erg schreit Ik wou dolgraag…

Laat ons houden van..dolgraag, unieke talenten tot uitdrukking brengen.…

tweetal paukenslagen als ik bij je kom vreemd gevoel; maar gelukkig zonder gevaar nochtans bind ik me zelden in de liefde, aan een aantrekkelijk en begeerlijk vrouwspersoon maar de hartstocht voor jou is voor mij ongewoon verlang heftig naar ons zalig liefdevol saam ervaar de magnetische aantrekkingskracht van onzer lijven schat; 'k wil dolgraag…

thuis wilt komen Omdat de toestand hoog wordt opgenomen Haar appen dat mevrouw de boom in kan Je moet in deze tijd gewoon als man Die in een interview is leeggelopen Jouw eega toch vakkundig kunnen slopen Die job van haar was toch al een slecht plan Jij hoort nu eenmaal als moderne man En grachtengordeldier tot de elite Dat iedereen daar dolgraag…

jij noemde mij Suzanne, omdat dat mooier klonk en je vertelde droomverhalen, waar ‘k dolgraag in verdronk, over later, later, strakjes als we ouder zouden zijn en dan sputterde ik zwakjes want ik vond je nu zo fijn ik voelde me tevreden met jouw arm om me heen met Brel heb ik gebeden van: Laat me niet alleen ik dronk je droomverhalen over…

Al was ze 'n ongetrouwde, ze dacht: 'Het kind gaat voor; ik wil het dolgraag houden.' Ze trok daarom niet door. Integendeel, ze bleven in Mokum, vele jaren vanwege 't nieuwe leven, dat Wil zo snel kon baren. Ze bleef goed op hem passen; de baring was geen gril. De spoedbevalling was een gebaar van Goede Wil.…

Het gevaar dreigt uit alle hoeken en de hoeken zijn bevolkt met de meest snelle wolfsspinnen, die mij dolgraag om zeep helpen. De aangepaste massa pleegt nog liever moorden, dan dat het de moorddadige gewoonten loslaat. Overigens maken ze geen schijn van kans, omdat ze van hun Goddelijke Oorsprong zijn losgeraakt.…

En ik wil dolgraag met u mee en dan uw paardje zoenen. En dat is alles wat ik wil en als u ja zegt, roep ik: Bil! Naar 'Ik ben lekker stout' van Annie M.G. Schmidt…

‘Dolgraag. Liefst een vol van dromen!’ ‘Uw kamer is vrij na de laatste nachtmis.’ Het licht valt uit en de verbinding verdwijnt. Ik tuur naar buiten waar niemand verschijnt. Toch blijf ik op mijn hoede, deze stille kerstnacht.…

Ginds komt van 't hoog bordes een heertje aangetreden En lispelt zoete taal in 't oor der markiezin, Die onder 't wandlen zich van de echtheid van zijn min En andre dingen meer dolgraag laat overreden.…

De kans bestaat, dat zulke paardenwensen uitgroeien tot protest, zoals gebeurt bij mensen die uit principe met tradities breken, en Zwarte Piet ook dolgraag zien verbleken, zich in dit opzicht overal doen horen, zo nodig zelfs een kinderfeest verstoren.…

Van het eerste tot aan het tiende jaar gaat het tijdloos en een tikkeltje traag Je wilt gauw groot worden, echt waar en eigenlijk wil je dat zelfs dolgraag Van het tiende tot het twintigste jaar duurt het dertig jaar of zelfs nog meer Flarden leven blijken nog onvindbaar tussen brokstukken seksueel verkeer Van je twintigste tot ‘t dertigste…

Welnu, wie 't eind van dit relaas wil weten Raad ik valice z'n bundel te gaan lezen Met verzen van marie die mar wou wezen Mathilde die een markiezin zou wezen En marjolein die schrijven kon noch lezen Maar dolgraag met monsieur valice wou daten De titel luidt 'verjaardagsmatinee Mathilde en valice, deel a en b' Marie komt schrijlings…

Een ouwe rot verkeerde verregaand In staat van pré, als jonge pensionado Z'n poen kreeg hij, uno momento dado Vanaf z'n zestigste, iedere maand Daar zat hij dan aan vast, oud-luit ter zee In Zuid-Europa, dankzij 't ABP…

Wist gij ’t zó nog te overleggen, Dat men d’ afrit later nam, ’k Zou er dolgraag bon op zeggen, Zo ’t uw pleegkind goed bekwam; Als ge wist hoe ’t mij verveelde, Briefjes, prentjes en zo voorts, Och, dood toch de zomerweelde Niet door de Almanakken-koorts!…