237 resultaten.
Bij tanend licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 270 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
Groen uitgeslagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 384 waar is het rood
waarop ik ooit
mijn koper blies
de waar aanprees
waarmee ik jou
mijn jeugd aanbiedt
groen uitgeslagen
door te snel en
veel willen behagen
loslippig werden
tonen nog donkert nu
voor even de trombone
de spirit is eruit
mijn riet vibreert slechts
kleurloos het geluid…
Bij tanend licht. Gedachten in de ouderdom 6
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 117 wanneer de donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst…
De horizon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 753 De horizon
Verbloemt in de rook van de stad
De zon
Verdwijnt als een kostbare schat
Het heelal
Rijst op in de nacht
Een duizendtal
Verlicht de donkerte met al hun pracht
De anonimiteit
Is zo groot als het kosmische domein
De kleinheid
Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn
De schemering
Verfoeit de komst van een nieuwe dag…
langs de Leie
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 265 Ik kan niet bij haar geraken
overal is de rivier te breed
zijn de meanders uitgesleten
gelijk mijn handen in haar
het blad sterft op de oever
geur van humus dringt door
tot een verlegen donkerte
in mijn hart, pindraad streelt
de koebeesten, aait mijn vel
het water ruist, speelt met
de naakte vissen, zilvert dan
stillekes de gouden zon…
In vrolijk bewegen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 70 ik heb ze
zien zweven
de stukjes blauw
uit je ogen
ontsnapt uit
de hemel
heel ver
daarboven
zij raken
het zwart
van de kring
die het wit
donkert in
je heldere blik
die de combi
laat spreken in
vrolijk bewegen
en de dans der
luchten volgt
zo sprankelend
in kleine letters
de sensatie van
goddelijk
contact ervaren…
Stille harten.
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.445 In de stille harten dreef hij mede
de nacht in, tegemoet de einder
waar hij enkel geniet van de donkerte,
de inspiratie van het genegen woord
- en de stilte alom –
Droef glimlachend schreef hij, over liefde
die hij nog niet gekend had, hunkerend,
verlangend naar die warme hand
en bij het zetten van de laatste punt
krulde het papier, nat…
weefde grijze dekens
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 410 ik voelde hoe de dauw
in schemering ineens in
ochtendnevel overging
kou sneed in het licht
ontnam het vage zicht
en weefde grijze dekens
met tekens van ontwaken
in zacht gedempt geluid ging
donkerte zijn schuilplaats uit
de nacht is weer geweest
voor ieder mens en beest
kom laat de zon maar komen…
zeester in het diepe water
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 407 in het zoute water
lig je daar heel alleen
in de donkerte en kou
van de Grote Oceaan
maar echt alleen
dat ben je niet
kijk eens goed rond
en zie wie daar zijn
maak je contacten
en zie wat er van komt
want met 'verlegenheid'
blijf je enkel liggen
daar in de Grote Oceaan
zie ik je iets bewegen
vertwijfeld kijk je rond, én
je aandacht…
verdwaald
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 900 verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden
op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte
traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang
kunst gekweld in kruising van esthetica
missend de elementen van zijn kunnen
in scherpe scheiding van zijn schepping
er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid
je schreef…
koude eenzaamheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 192 de nacht stort koude eenzaamheid
over slapende velden en heuvels,
donkerte verglijdt langzaam omhoog
zilverkleurige sterren vervagen
als dromen in grijze sluiers
schaduw omgeeft de mistige nevels
als een achter gebleven herinnering,
schemering in de tijd van stille rust
omgeeft de lucht van heden
verlangend naar het licht.…
Zoals ik ben
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 162 Verlokkingen zijn
Er zat om vooral
Oppervlakkig door
Dit leven te gaan
Maar ik ging
De diepte in
Zonder mijzelf
Te verliezen in
Donkerte en somber
Zijn - doorleefd
En door schade en
Schande wijs geworden
Kwam ik eruit
Te voorschijn -
Viel niet ten
Slachtoffer aan
De pijn van verdriet
En verlies, dat hatelijke
Gemis…
Polijstte zacht oneffenheden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 418 laag voor laag
de ondergrond
bleef traag
wilde niet witten
schuurde
tot het bot
polijstte zacht
oneffenheden
toch donkert
het verleden
breekt wit door
alle kwetsbaarheden
ik heb je
nerf ontdekt
en schaaf het
oude hout snel weg
je vlamt in weer
geboren worden
jouw kleur zal ieder
nu opnieuw bekoren…
anadroom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 aan de rand van het wuivende bos
tegen het kleurloos van schuivende wolken
een wegstervende trein, weet je nog dat
ieder van ons, hoewel onwetend, samen
het verschil der delen, ons beider geheel
onvergeetbaar in wat komen zou, gegrift
als ontmoeting van verlate tijdgeesten
grenzend aan de binnenkant van donkerte
geduldig onafwendbaar…
Wintert vorst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 nog donkert
herfst in de
humus van nat blad
wintert vorst
sporadisch onder
dit afdekkend pak
het rustige is schijn
onstuimig bruist en
heelt de evolutiepijn
daar ontkiemt
wat ooit is geweest
maakt lente al tot feest
voor hen die in de
aarde onrust voelen waar
voorjaar is gaan woelen
wil melker
03/01/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl…
Herinnering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 303 een geurige wond ben ik
uit jouw bloed geslagen
een gebroken gelaat
als in scherven uiteengezongen
ik heb mij gevangen
in de boog van je tijd
en draag je mijn herinnering op
verslagen als de waarheid
in de tijd van Averroës
nu donkert het
in mijn mond
een duisterend verlangen
en terwijl de wind speelt
met een betekenisloze gedachte…
Diepte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 246 Hoe eindeloos is de diepte
waar gevoel geen bodem raakt
De gedachte, verzwaard,
glijdt als gewichtloos door 't water
Hoe peilloos is de leegte
waar sonar geen weerklank meldt
De stroming, versneld,
sleurt mijn kleur met zich mee
Hoe kil ligt de donkerte
te wachten op haar broed
Pijn, met algen begroeid,
is het laatste teken van leven…
Voorbij het laatste uur
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 wil niet verrijzen
laat mij nog even blijven
rol de steen niet voor het graf
witte doeken zijn gebracht
maar kan geen afdruk maken
van het leven dat ik ooit zal laten
ben met de optocht mee geweest
zonder kruis en doornenkroon
het laatste oordeel was geen feest
de zorg is puur voor als het donkert
en de mensen gaan vertrekken
weer…
Sneeuwpop
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 187 Ik zag de winter aankomen
met al haar koude en donkerte,
bang daarvoor keerde ik om;
het werd een reis terug
langs voorbije seizoenen,
herfst, zomer en lente
werden opnieuw beleefd.…
nachtschade
netgedicht
4.0 met 84 stemmen 1.206 De schemering schuift de dag opzij
Duisternis druipt langs het vensterdak
Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet
Visioenen fladderen door mijn hoofd
Dromen openbaren zich weer niet
De klok tikt donker
urenlange slapeloosheid tot
De ochtendzon struikelt over haar stralen
De dageraad dringt zich op
De donkerte voorbij
Een dag lang wacht de schemer…
had al bijna opgegeven
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 238 schrijf het liefst als het
donkert
gaf het al bijna op…maar
vandaag voel ik dat mijn
pen zich heeft gevuld
inkt vloeit rijkelijk en het
schrijven ging zomaar
vanzelf…
Goed teken ( J. )
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 261 Vanuit de donkerte
straalt het Licht je tegemoet
vanuit de stilte
komt de mooiste muziek
je ten gehore
vanuit het stille hart
komt de zoete liefde
vanuit onwetendheid
bereikte mij elk inzicht
vanuit de verlatenheid
kwam ik jou tegen
jij, die me dit alles gaf
jij, Ster aan de Hemel,
die mij de juiste weg wijst.…
Gegeven tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Gegeven tijd vergist zich vaak
in de waarde van de nacht
verkleurt beelden die ik lichter maak
verdampt tranen uit mijn lach
heeft aandeel in mijn tegenzin
voedt wat was soms eindeloos
betovert de man die ik bemin
maakt dromen schaamteloos
Sowieso vergist de tijd zich vaak
in de waarde van de nacht
hoe donkerte alles, dat het raakt,
versterkt…
Noem het geen leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Noem het geen leven,
Noem het wat je wilt,
Maar noem het geen leven -
Immers, de donkerte wenkt
Zoals het leven je wenkte
Toen je werd afgedreven
Van haar die je liefhad,
Die je gekregen had
En weer af moest staan,
En nu aan de zijlijn
Staat te schreien omdat
Jij wat je ooit zonder
Het te beseffen als geschenk
Gekregen hebt…
ONTKIEMING
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 Alsof een dakvenster een blik
gunt vanuit winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht kriebelt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt,
gezocht wordt naar ware woorden.…
Landschap
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.457 Kristalwegen schept de volle maan
in vorstnacht
In donkerte drijven straten wiggen van harde klaarten
hoeken scheiden steenkantscherp
kluisduisternis van duizellicht
Maanbomen vergaren en dragen
schaduwmythos
Begerend alle klaarte
verlangend alle maanstraalstraten
is…
In de vorens van sarcasme
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 194 Het mag toch niet zo wezen
dat ik mij voortploeg
in de vorens van sarcasme
en verdwaalde utopieën
benevel met dorstigheden
al hecht ik wel waarde
aan de draai wanneer ik moet keren
als de sluithoek van de zon
me donkert in de fijnste mazen
en de afdrukken in mijn huid
de grenzen bepalen
van mijn menselijke mogelijkheden
doch mijn stiel…
Licht gevoel van
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 77 Alsof een dakvenster een blik
gunt uit nog winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht jeukt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt,
gezocht wordt naar ware woorden.…
Fragment
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 246 geweest
in het oog van de tijd
schijnbare rust
maar aan de grenzen van de cirkel
beloeren ons roeringen
klaar om toe te slaan
als wij na laten…
ondertussen dans ik
de victorie als overlevende,
aandeelhouder van het leven
ik kan
ik mag
de zwarte omlijsting is even ver weg
een uiteenspattende regenboog
verdrijft, samen met mij
de donkerte…
Met doornen gekroond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 212 zij wisten van het avondmaal
de judaskus met goud betaald
bleef op zijn wangen staan
het snelproces de marteling
met doornen gekroond
gehoond op weg naar kruisiging
het donkert bij de berg van calvarie
de lucht trekt samen en de aarde beeft
als hij zijn geest aan vader geeft
vrouwen hebben hem geschoond
gebalsemd en in witte doeken…