Alle inzendingen over donzig

Ik verlang naar de lente met je teer ontluikend groen Ik verlang naar de crocussen die ontwaken in het plantsoen het zonnige geel van de narcissen die dansen in de wind de zachte donzige eendjes die ik zo vertederend vind en de lammetjes dartelend in de wei de warmte van je betoverende zonnelicht Lieve lente maak me blij want…

Adem IJzige adem, noorderwind Kronkelt zich als ’n sneeuwwit lint Tussen de kale bomen IJs Zwart en wit, snijdende kou Kraaien in de lucht, zo blauw Winter is gekomen Nacht Eeuwig en eenzaam, duister en donker De donzige sneeuw onder ’t sterrengeflonker Droom je winterdromen…

het rimpeltje was zo strak dat de lach nog niet geboren was een lichte lijn in de verfijnde mimiek van zachte babyhuid als licht en schaduw strijden neemt donzigheid de lach in contrast nog zijn de patronen niet geijkt is nauwelijks duidelijk op wie de jonggeborene lijkt pas als het hart de basis wordt voor de volle lach…

assepoester veegt en veegt alle as veegt ze bij elkaar hier en daar ligt een donzig veertje uit een ver verleden zacht wit kwetsbaar vermengd met zwarte as zachte as witte aarde kwetsbaar wordt kracht nu het vuur gedoofd is kan de vogel herrijzen deze keer geen struisvogel maar een adelaar die vliegen kan…

gelijk de golven van een zomerzee zo blijft jouw liefde in me stromen zoals een schelp het strand bemint leg ik jou in mijn dromen ‘k vraag de zilvermeeuw zich naar mijn koers te keren stuur zuchtjes tederheid naar zijn donzige veren vleugellicht tekent goudstreepjes tegen het hemelsblauw duinroosjes kleuren in het zand een hart…

De oude cottage wordt met donzige dierenvellen omgetoverd in een warm bedstee. We doen ons geboorte kostuum aan en de heilige toorts laten we in de schemering fonkelen.…

moeder geworden kort geknipt en kaal geschoren geniet lucht in groene wei teken steken in donzig kale vacht mekkerend schurken verjaagd jeuk ontspant zo kaal en zuigend herkent het lam zijn kale moe maar net zo kaal geschoren had ik mijn moeder nooit herkend dus is een lam intelligent…

tot liefhebben bereid draait hij duiven naar het drijvend licht en naar het nevelgeroep uit warme handen waarmee hij decemberwind verovert zoals de boogschutter die zich naar de zon richt in het ochtendland van geboorte waar zeldzame vogels naar de lucht grijpen en het begin van de winter bedekken met donzige veertjes…

je ornament barok in lange rok en krult uitbundig in je rondingen monumentaalt in rijk en warm bezit ogen stralen uit het donzig wit haren opgestoken ogen iets geloken met fluweel gevoerd de taille ingesnoerd zo open je de dans op het gala van de eeuw de prima donna van het bal maar voelt al binnenin het eerst verval…

de maan zilvert in nachtelijke majesteit door het zwarte kant van berkentwijgen onze ontmoeting is in een zachte koele nevel het maanlicht schittert in je ogen jij maakt de sterren de orion de verre nevels en kleuren tot je vrienden jouw gezicht is de sterrenhemel mijn eeuwige ster ik mag bij jou stralen warm en veilig in donzige…

De slaap is als een donker woud die vele geheimzinnigheden in zich herbergt Aan de rand lijkt het duister en onbegaanbaar maar mysterieuze verhalen en kleurrijke diersoorten wachten geduldig om ontdekt te worden Verwelkomt door een donzig pad treedt men een sluimertoestand binnen De nevel trekt op onthult daarmee oeroude raadsels van…

zilver wilgenkatjes toeven wit en glanzen met donzig dansen uit bruine jasjes aan de kant van het roestrood waterlopen land langs de velden waar woorden over mij vertelden en diep frazelen waar mijn stemming ingetogen roert waar grote paardenhoofden gebogen grazen van gele resten tussen lentegroen waar ik…

Er zit een donzig poesje Aan het snurken. Zij heeft een grappig snoetje, pootjes lijken op augurken. Ik doe mijn ogen open. Het is erg laat. Ik vergat de tijd, Ik vergeet dat ik lijd. En mijn hart slaat Onafgebroken.…

grillige wolken donzig geschilderd in het vluchtige blauw mijn verlangen stijgt omhoog verschuilt zich ongrijpbaar in de wolkige zachtheid op vleugels van de wind zweven mijn dromen naar de wachtende wolken verlangen en dromen glijden langzaam langzaam van mij weg ik zou willen smeken kom terug, kom terug laat me hier niet achter…

Landen is de luchten loslaten een deel van vrijheid opgeven de aarde raken vanwaar je ooit onhandig met misslagen opsteeg waar de warmte van de moederborst nog immer nagloeit door voorjaarsnachten kil en guur de vacht nog dof en donzig daar terugkeren, glorieus en machtig als een geslepen edelsteen in de kroon van de schepping is het…

" en ik word het mikpunt, de muilezel die schuimbekt onder een donzige last.…

Dromerig volgde jouw blik Twee om elkaar heen buitelende vogeltjes Ze dansten verliefd Over fladderend zonlicht Door de slagwiekende vleugels aan flarden gereten Als donzige veertjes over jou heen Ook jij kwam in mijn armen En met een vertederde stem schonk je mij dat moment Het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer…

dromerig volgde jouw blik twee om elkaar heen buitelende vogeltjes ze dansten verliefd over fladderend zonlicht door de klapwiekende vleugels aan flarden gereten als donzige veertjes over jou heen ook jij kwam in mijn armen en met een vertederde stem schonk je mij dat moment het prille geluk dat verliefdheid heette en ook ons weer dartel…

net als jij, kijk ik uit over de onbevlekte ontvangenis en zie in het donzig wit de proeve van een nieuwe aardse verrijzenis; een maagdelijke gedachte die niet dwingt, niet verhit maar traag de tijd bezit al wat beweegt kent geen haast enkel hoor ik wat zuigende stappen of wielen die draaien in het tempo van een lijkwagen op zijn retour…

Als een klein donzig beertje vol enthousiasme en levensvuur wandelde jij mijn leven binnen. Spreken tot mij in alle talen, een zwiep met je staart een likje aan mijn hand scheppen een onvergetelijke band. Alleen al door dat lieve kopje zet ik mijn zorgen aan de kant.…

je gezicht is vrouw gevoelig in de plooitjes je huid licht donzig en fluwelig van begrip zachtjes streel ik vleugjes glimlach van je bovenlip je lippen openen mijn hart vertellen jouw deel in mijn leven spreken mij apart zoenen terug als ik een kus wil geven ik heb je ogen niet gepeild je blikken deel ik vluchtig die momenten…

Roodbonte koeien in 'n groene wei gele boterbloemen natuur maakt blij Dieprode klaprozen 'n blauwe lucht soms 'n witte wolk ik slaak 'n zucht Bruine wollige schapen paardebloemen heldergeel donzige eendjes 'n kleurrijk geheel Donkerpaarse distels verdwaalde madelief 'n kleurenpallet Holland ik heb je lief !…

Slapend leven ontwaakt Waar zacht bottende knoppen Weldra opengaan Om donzig groen te tonen Stil ontvouwen zich De tere vormen Die in klimmend licht Tot volle wasdom komen Hoe kortstondig hun bestaan Als stralen verzwakken Randen krullen om Bij tanende levenssappen Het ontzielde komt ten val Neergevlijd op koude aarde Hoogpolig bruin…

In 't lover van der dode rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgezuis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis.…

In 't lover van der doden rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgeruis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis.…

de rust zocht mij op zij fluisterde in mijn oor, bezoek de canapé en wacht tot ik je zal verwennen, zodanig dat ik je amper stoor het is dommelen op donzige veren die je dromen in liefde verheffen en almaar in tederheid aanlengen ik zal over je wangen zachtjes zuchten als een zomerwind aan zee en optillen naar wolkenluchten; hemelsblauw…

ik leefde liefde lang langs lange lanen van een zomers groene lariks in weelderige bermen zocht het droog donzig gras langs water met witte zwanen waar glinsterende libelles zwermden en ik prille stilte las wuifde met mijn wimpers naar naderende mussen die ogenschijnlijk bij iedere tedere tred moederaarde wilden kussen ontroering…

in de nacht legde zij haar moede hoofd neer op het veren kussen sloot haar ogen begaf zich op het pad van droomland donzig waar zij de mooiste klaprozen zag wiegen in de wind waar de vlinders haar lippen rood kusten met tere vleugelslag warm als een glimlach rook zij de geur van jasmijn slaap zacht fluisterde de wind het water bleef…

uit regenbogen spaar ik kleuren om zwarte gaten te verlossen uit hun donkerte het blijft een dingetje op mijn bucketlist met snaartheorieën hemelse klanken componeren zou een waardige tweede zijn muziek als zoete bekoring donzig neerdalen op aarde wordt een moeilijke oefening hier moet ik de wind verzwijgen en alles wat op mijn ziel…

Je buik en schoot zijn donzig zacht, je lijfje is geurig en teer.. Geef deze krijger, vermoeid en bekaaid voor één keer waar hij naar smacht. Zodat hij niet langer in rondjes draait, verlos hem van het kwade vannacht. De port is oud en maakt me roekeloos toe laat ons nu maar klinken.…