115 resultaten.
croissant
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 614 doek bedekt
ik kneed de gladde bal
die nog stijven moet
jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart
nu ligt hij uitgespreid
met meel bestoven
kromgebogen maar gaaf
schuift hij in de oven
ingesmeerd met eigeel
hij dampt nog wat na
van rooster naar bord
Naar jouw schoot
schilfers op de sprei
een halve maan op ons bed
de donzige…
Stralende lentekleuren
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.210 Kleuren tekenen de groene velden
Van krokus paars en geel
De geur van lente vult de aarde
Grauw maakt plaats voor groen
Lente laat trotse kleuren zien
Pril is het donzige groen aan de takken
Narciskroontjes vullen de zoom van wegen
Heerlijke voorbode van zomers genot
Kleuren tekenen de groene velden
De natuur schildert het doek
Warme zachte…
Herfstkoe
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 805 Ik zie hoe kop en eiland
als door een trage hand bewogen
langzaam van mij wegdraaien
en heenglijden over de donzige wolk.
Ik hoor de misthoorn in haar stem -…
Wolkenland
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 674 Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras
en laat mij meevoeren naar wolkenland
dromend over hoe mooi alles ooit was
zo heerlijk rustig…niets aan de hand
Reusachtige eilanden van pluizig schuim
hangen roerloos in een zacht blauw toneel
helder wit vermengd met een grijze pluim
zo overdonderend mooi…en zo veel
Donzige dekens in een bewegingloze…
Lente
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 270 ik raak bezwangerd
door de lucht
van het donzig groene veld
in mij groeit
weer de vreugde
als de lente over
pril leven vertelt
hoor vogels
hun liedjes fluiten,
voel hoe lammetjes in de wei
ons zo vertederend bewerken
en wij hen opgetogen in
onze blijde harten sluiten
het is lente, het is weer lente
roep het van de daken…
Cyclus II
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 264 er vormt zich iets op mijn bovenlip
het is veel donzig en blond
en ik denk verdomme
dankzij de overgang
loop ik met een snor
in deze wereld rond
mijn taille is ook
aan het verdwijnen
mijn blaas loopt uit de pas
nog even dan ben ik
zo'n klein stevig vrouwtje
met Tena Lady's in haar tas
dan nog even iets over de mannen
die je aankijken…
Natuurgeweld
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 127 tak
onder boom en bladerdak
jong geluk zag ik ontvouwen
achter raam sta ik te koken
ziet mijn oog bewegend klein
nattig zwart in haar domein
eierschalen zijn gebroken
maar zie hoe snel natuur ontdekt
een reiger nadert sluipt heel zacht
op lange poten dichterbij
en met zijn hals lang uitgestrekt
pikt hij gewiekst en onverwacht
een donzig…
Sneeuwvlokken fluisteren
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 355 een wondere witte wereld
er dwarrelt geluk
in het rond
vanuit de hemel
schudt men kleine witte veertjes
die als donzige sneeuwvlokken
ons begroeten
op onze snoet
een blije glimlach
in de brievenbus
papieren bezoekjes
een groet een wens
met de post gebracht
wat kun je je dan blij voelen
er is aan je gedacht
ook in je mailbox
zo veel…
14
hartenkreet
1.0 met 22 stemmen 5.204 Veertien jaar geleden
In je wiegje naast de kerstboom
Lag je als donzig diertje
Een derde kindje, een zoon
Ik zie je nog kruipen in de keukenkast
Kampen bouwen tussen de bomen
Klimmen op de muur, duiken in de zetel
Dacht jij dat door ooit een eind aan zou komen?…
Tuinfantasie - 10e tafereel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 77 De reiger is bij voorbaat al aan ‘t smullen
en onderwijl de afstand aan ‘t bepalen
van hem tot aan de donzig gele pullen,
die weldra door zijn hals zijn maag in dalen.
Te eten en zelf opgevreten worden,
zo steekt de dierenwereld in elkaar
en elke dag is het weer aan de orde;
de pullen gaan er aan met huid en haar.…
Wonderspreukig
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 Ik somberde, het was een warme dag
Ik telde met de kerkklok mee tot tien
Ging wandelen en heb iets moois gezien
Het was nieuw leven, donzig wat ik zag
Ik ging direct voor vreugde overstag
De Bloeimaand is mij dierbaar sedertdien
Ik somberde, het was een warme dag
Ik telde met de kerkklok mee tot tien
Het leven kent nu eenmaal tegenslag
Met…
Ikaros opnieuw
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 440 Het gaat sneeuwen
de indrukken in het wit gemaakt
vullen zich met vers en zacht
vlokken kosmische deeltjes
Geen weg terug
hemel en aarde even blank
Het grote verdwijnen
kan gaan beginnen
Er groeien vleugels zachtaardig
met donzige veertjes uit de huid
De zon geeft licht en is ver weg
Aarde en warmte duwen hem omhoog
De zee spint haar…
Fluitenkruid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 171 flierefluiten
van verre winden en zonnestreken
een morgenstond vol
bruisende merels en vlinders
u bent een libel
zoemend rondom mijn oren
u maakt mij doof en blind
op tast verscherpt naar de oorsprong
naar het begin
naakt
ik lach naar uw horizon
gelijk de hemel klaart van grijze luchten
dat ik midden in u sta
en in u val
soms zo donzig…
Overpeinzing
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 570 Koning Winter heeft zijn charme
mits gehuld in een donzig kleed
blijf ik stil de Lente omarmen
tijdens donkere dagen die ik liever vergeet.…
Staalblauw
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 419 Katjes donzig en zacht
hangen mooi aan hun tak
De sneeuw legt een laagje
wit fluweel als een kraagje
Het woud lijkt een sprookje
paddestoelen verborgen
Onder takken in het bos
her en der in het groene mos
Bladeren zijn geel en bruin
en geuren verwaaien in kleuren
Als een prachtig schilderij
vogels spelen en frank en vrij
De vossen…
Muze
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 268 Witte aangelijnde vlokken
Doorkruisen verre blauw
Traag wijkende naar verder
Zulk een gebaar
Maakt dat ik mijn gang aanschouw
Soms denk ik, ik ben klaar
Reeds moe van de dagen
Als ik vooruit in de verte staar
Ik vergeet ook het prille landschap
Dat vervaagt in een verleden gebaar
Witte aangelijnde vlokken
Verwarren in donzige…
ritueel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 158 zoals ik elke ochtend bij het roeren van de pap
door ‘t raam naar buiten kijk waar een tijdloos
bewegend schilderij van wonderlijke luchten
mij dompelt in donzig wit en blauw en grijs
zoals ik de eerste geluiden om me heen beluister
waar de stilte nog alle ruimte heeft, het licht nog
teer en schuchter, de prille dag onaangeroerd
nog ongevuld…
Bevroren zwanenmeer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 72 Toen een zwanenjong zichzelf in de spiegel aankeek
en een grijs donzig kuiken terugblikte
Begon zij nieuwsgierig
kleine barstjes in het glas te pikken
Al snel ontstond er een kunstwerk
van verfijnde breuklijntjes
Bloemen van ijs ontsproten
in het o zo tere glas
Zij bleef met haar snavel pikken
totdat haar spiegelbeeld
langzaam transformeerde…
Ieder jaar...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 733 zich in vruchtbaarheid
en geeft geboorte aan dit nieuwe leven
Trots laat de aarde ons weer genieten
van een warme deken vol lentekleuren
Lammeren dartelen in de weidegronden
Een zuiver genieten van dit schouwspel
De aarde nevelt zich in warme kleuren
en schildert de zoom aan de horizon
Voorzichtig laat het lentegroen zich wazen
in een donzige…
dromen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 150 ik zie vlammen die vervliegen
uit brandend hout
dat haast tot as is teruggekeerd
en kijk in de haard naar mijn jeugd
waar ik met het woud
was vertrouwd en zinnen zocht
uit woorden die takken
mij hadden geleerd
uitmondend in klanken
van toenemende vreugd
ik zie nog kronkelende wortels
van de blauwe eik, daar,
met donzig…
Natuur puur
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 68 Wandel in het vroege ochtendgloren door het ontwakend bos,
over geurende vochtige paden en open plekken bedekt met donzig mos.
Hoor het geluid van een uil voordat hij slapen gaat,
schrik me rot van een prachtig ree dat daar plotseling voor mij staat.
Ogen bruin als de kleur van vruchtbare aarde,
schatten mijn langskomen op haar waarde.…
zuigende opwinding
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.916 in een zachte schaduw
is het doek gespreid over
jong en donzig mos
op een mantel van scharlaken
rust zij in een lieflijk lentebos
op een door mij
geschapen aardse huid
en laat mijn blik haar
naaktheid raken
haar strakke vel omringt
de verlegen sierlijke pose
terwijl mijn gevoel
zingt van verlangen
en mijn armen zich
naar haar…
Lenteliefde
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 753 zoals al jaren
alweer bereid te broeden
de lange winter is voorbij
zoals zij doen vermoeden
ze keerden terug, naar mij
en naar het hoge noorden
nog niet in ’t water
maar gezeten in het groen
verhongerd, misschien uitgeput
het is een pleisterplaats
op weg naar ’t meer om goed beschut
het daar weer te gaan doen
als in mei het jonge spul
donzig…
Zachtlichte lentenen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.734 Zachtlichte lentenen
mogen nu wentelen
aanwentelen,
hooglichte luchten
wolkenlichtluchten,
de lentenen -
Grote lenten met zonlichtboezems
in fonkellichte vér vallende blouses
waar hoofden zacht in liggen
donzig en ver als wolkenen,
de grijze stil-sneewige
die in wintermiddagen liggen.…
Kooklust
gedicht
2.0 met 413 stemmen 85.979 Hartstocht
is een keukenprinses met aanraakbare huid,
donzig als deeg, geurig als boter, een weerloze
van bot bevrijde eend die naakt wil zijn
als een olijf in olie, een perzik op sap.
Ze wil zich ontleden op het hakblok, betast worden
door gulzige vingers en gloeiend verslonden.…
In de winter.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 336 Donzige vlokken
Strooit hij op aker,
landhuis en heg;
Hand doet hij worden
't Water der vlieten,
't Zand van de weg.
Krassende raven
Vliegen in 't ronde,
Bol van de kou;
Nevel en mistdamp
Hullen de velden
Weder in rouw.…
Stonden bij de hemel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 462 het sneeuwt een donzig
dekbed tegen schrale kou
ogen rustig vingers blauw
niet bang je wacht allang
het laatste stuk leek op
een ongeluk er wachtte
iemand op een bel die rinkelloos
de tijd versnelde van het afscheid
we stonden bij de hemel
hoog ingepakt en later
dan we dachten keken toe
hoe jij de drempel nemen zou
obstakels waren…
Binnenzak
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.013 Deze donzige vloed is onuitstaanbaar
Lepel mijn leugen niet. Zet me uit de wind.
En lonkend naar een weke lens
Wil ik jouw gril verdragen
En toch verberg ik in mijn binnenzak
Als een stiekeme onheilsbode
Vlindermes en boksbeugel en matrak
By the way
Wat doe jij zoal om den brode?…
Als liefde blijft
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.627 Haar oogleden zijn
verfrommelde gordijnen
die haar vensters onttrekken
aan zijn beeldende blik
Hij beziet de droge sloten
die van haar neus naar
haar mond lopen en
wilde beken vormen als
haar tranen willen stromen
Op haar bovenlip het
donzig bos dat bescherming
biedt aan dunne twijgen
gegroeid door de tijd
en het overmatig roken…
Rust.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 437 Heerlijke, donzige nacht
zinkt op mij neer; zoelig zacht
smelt in zijn adem 't laatst verlangen,
wegstervend in een laatste stille klacht.
De suizlende avondwind speelt in de zilvren snaren
der kinderkalme ziel; en op zijn brede baren
voert hij, de wijde stilte door, onmeetbre zangen.…