Alle inzendingen over dood OR antwoord OR strak

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

, Vraagt ze oprecht Gemeend Is dood willen Ingestort genoeg? Vraag ik als antwoord Waarover zwijg je?, Vraagt ze dan Wat heb ik te verzwijgen?, Vraag ik mijn antwoord Ben altijd open geweest, En dat weet je In vriendschap opgedragen aan Jannie Jansen…

Alsmaar te lezen op mijn gezicht neergeschreven in dit eenvoudig gedicht een antwoord op mijn simpel verzoek onvindbaar, in gelijk welk boek naar iets wat ik zocht, en dat ik vond het antwoord, op mijn vraag, die niet bestond.…

grauw ik zoek in de herinnering van de echoënde nacht, ik herken mijn gepijnigde ogen en vind in de lange uren … de antwoorden…

De wind fluistert het antwoord slaat neer op uitgestrekte vlaktes onbegrepen teruggekaatst wolkenformaties drijven het antwoord van noord naar zuid van west naar oost het antwoord weerspiegelt in de zee ruist in het kloppen van het hart het oor legt zich te luister het antwoord is wijs en zwijgt aan flarden gescheurd wordt…

Ik weet de antwoorden op je vragen wel! Er resten ons nog vele dagen! Dit was nog lang niet de laatste die ik met je sleet! (geinspireerd op het gedicht 'vragenvuur van Jeroen Swaan)…

gruwelijkheden ik tekende het uit je ogen op de strijd verhevigde en steeg ten top een uitbraak van bevredigende vrede niets deed er toe, geen wet, geen goede zeden maar woorden zetten alles op z'n kop "te amo" was je machteloze bede terwijl mijn opgejaagde harteklop vertraagde, heb ik toen je blik gemeden bleef stom, want daar wist ik geen antwoord…

respect zeg je maar hoe kan dat als je mijn angst spijkert op oneetbare huid er klinkt gekraak op je tong bij daglicht maar ook later wanneer je leugens breekt op de rand van vergeten alsof je er al was geweest op die strepen van kelderdonkere waarheid…

In het archief van m'n ziel zoek ik naar antwoorden die ik niet meer wist maar nu zie ik de contouren in een helder profiel antwoorden gehuld in uitbundige pracht in m'n hart verankerd met verheffende kracht…

dat ik niet mocht vragen er geen ja was geen nee mijn antwoord van geen tel ik wist het wel verscholen achter vlaggen kleurrijk dansend in de wind van hun waarheid dient taal dan niet om elkaar te verstaan een zin te zien waar woorden samen staan…

Het gaat goed, dank U! Prima, ik mag niet klagen Nee hoor, dat lijkt maar zo Wie? Ik? Ja, dat zeggen er wel meer Nee hoor, ik liep gewoon aan iets anders te denken Ja hé? Nét of ik sacherijnig ben hé? Stom is dat! ‘k Zal d’r toch es op letten Maar ik ben het niet hoor, haha, stel je voor, nee hoor, ik kijk altijd zo! Somber? Nee hoor…

Ik dwaal langs 't strand mijn ogen sla ik neer vechtend tegen tranen denkend, waarom weer? kolkende golven woest als mijn gevoelens verslindend als wolven beukend tegen rotsen en rustend op 't zand wind die rukt aan mijn haar en plots in de verte sta jij daar. kom, geef me je hand zeg je zacht, je kust me en lacht: gedaan wat ik kon…

Soms luister ik naar de wind misschien komt hij mij het antwoord brengen hoe jij mij terugbracht naar het welzijn van het leven ik ken elke lijn en groef van het verleden voelde mij een eenzame ster in de nacht toen kwam jij en zorgde voor een beetje kleur tussen al dat zwart de pijn had zich diep genesteld maar alles…

Er is geen mens blij met het antwoord: NEE, maar degene die het woord moet uitspreken, zit er dan ook 't meeste mee!…

Dat je terugkomt uit de dood je herbezint, het opnieuw overwegen je afvraagt waar dit alles voor dient ik kan het begrijpen maar dat houdt niet in, wil niet automatisch zeggen dat je altijd gelijk hebt misschien blijf ik me wel verzetten Komop zeg, IK ben nog niet dood.…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

oogstuitend hectarenlang strak in gelid de groene dood…

Straks als wij zullen slapen en onze ogen dicht zijn gevallen zullen ergens in de wereld honderden geweerschoten knallen straks als wij zullen slapen en niks om ons heen meer horen zullen er vele mensen sterven en wordt er nieuw leven geboren straks als wij zullen slapen en niets van dit alles bemerken zijn er overal op de wereld mensen…

Het draaiwerk - naar vermogen - te strak werd opgedraaid, de verlichte wijzerplaat de draaikolk beschrijft waar we ons bevinden en alleen de liefde zich geruisloos door de tijd heenslaat..…

Daarnet dacht ik, ja maar straks moet nog komen dat is weldra nu, misschien schrijf ik straks en wordt het nu. Maar eigenlijk lezen en leven we altijd het verleden. Telkens te laat, alles gaat voorbij zo ook het heden.…

Ik zal raden naar het straks, het verder weg, en ergens in het midden de reden van dit bestaan.…

wanneer 'het straks' nu zal zijn kan niemand zeker weten het einde is niet zonder pijn dat wordt het soms wel verweten 'het straks' is vast niet strak omlijnd niets lijkt bekend daarover wel spreekt men zachtjes en verfijnd 'men rust' - ik vind dát wel wat pover straks komen wij elkaar nog tegen daarboven, want je weet maar nooit…

zij zwaait haar kind uit op de weg die het moet gaan straks zal zij hier staan…

Straks zullen we moeder achterlaten straks ligt ze in een zorg-tehuis straks zal ik menig traantje laten Straks geen moeder meer in huis... Straks vervalt haar huis in stilte Straks de gordijnen half dicht Straks zegt zij 'k wil jullie ontlasten Straks denk ik: 'k verzaak mijn plicht...…

Esthetische chirurgie Volgens velen heeft ouder worden zijn charme het vreet echter van aangezicht tot diep in de darmen gestaag woekert afbraak en verschrompeling voort wat eens jong elastisch mooi en strak weer gegeven hangt slapjes heeft slechts de functie verder te leven toch blijft de mens zich verzetten en wil de tijd keren verzamelde…

wat komt en komen gaat stille stand is gezichtsbedrog is stille doorgang alles b'weegt men wordt bewogen wat men woog is een bevinding voor later blaad'rend in stamboeken de verhalen die in aantocht zijn nu al zijn verteld straks als alle dagen zondag zijn er geen verhaal meer is…

alsof tijd en plaats niet echt bestaan doden nog altijd leven niet ouder zijn geworden in je dromen straks…

Zij hopen dat jij straks de wereld kent. Zie je de sterren en voel je de wind? Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt. Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien, Enkel wie jong is die vindt het misschien. Heeft het te maken met wat je graag wil?…

En morgen is straks! Ik wil heel, heel veel ..... Straks…