Alle inzendingen over dood van een zus

ik breek de takken een voor een weet dat de boom gaat komen het is een droom maar voor de zekerheid heb ik het touw met lussen meegenomen ik zie de graven langs de weg geblakerd door de zon de tijd trekt kruisen krom vergeten zijn de woorden uit het hart ontbonden is het vlees gedachten zijn ontward hang ik de leegte op die…

de zon verschraalde takken stalen licht uit ogenblikken dat ik inzicht had ze zouden me de hemel moeten wijzen maar bogen over mij en tunnelden mijn pad ik kon niet verder gaan het dwarsbomen hield aan een angstsprong was de eis ultieme vrijheid als mijn prijs de vlucht bleef spoorloos in de lucht mijn gedachten zijn gevlogen…

ik voelde dat je binnenkwam je tochtte door de deur koud, de geur van oud het kraken van de vloer vertelde me je boosheid, onmacht en verval van kracht ik hoorde je in ademhalen hijgen happen naar een beetje lucht vluchten voor erin te blijven ik heb je ogen nooit gezien je blikken joegen angst aan vilden me als ik niet wilde…

handen klauwen naar houvast groevenloos voelt steen nog zachter dan de dood in uitzichtloos verglijden het blauw dat gele koren zingt in het glooien van de hellingen verblinkt als stilte in de samenkomst van dalen is wit het graf dat sterven heeft gebaard rust die neerdaalt in de laatste strohalm die als roos geworpen is…

ze vlogen op verjoegen zicht langsrazend staal in plastic lichtgewicht lichtgeraakt de vleugel haakt en fladdert in een zielloos togen geen bumper is verbogen maar als een coryfee neemt snelheid de gebroken vrijheid mee de vogel vlucht een vleugel weg en op de baan zijn veren zo vergaan…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

het mes dat wacht en zonder spreken snijdt de huid tot helften splijt vrouwen zuigen het verboden vocht, stromen dat niet mocht vaten worden afgeklemd stilte is al overstemd door het ruisen van de pompen bloed wordt levend opgedronken machines zijn aan het ontwaken terwijl de patient nog ligt te slapen wie deelt het leven met de dood…

je zeis is botter dan je woord je maait geen oogst omdat je voor de dood al lang verloren bent…

groeide dwars door muren schopte tegen normen aan wist dat het niet lang zou duren want niemand nam iets van je aan je graaide naar het beetje aandacht dat het leven je nog bood versteende langzaam zonder warmte bloeide bloemen voor de dood…

druppels kleuren licht, het regent duizend rozen harten scheuren warmrood, en zacht pulseert de dood handen breken in verleden tijd vrijen weer vandaag kom ook morgen want de uren gaan zo traag keer het leven om neem een andere horizon verlaat de dromen ontwaak toch uit de slaap en laat de dag maar komen.…

Na het veertigste levensjaar begint het uitstel We zijn allen hetzelfde lot beschoren Toch leven we als onsterfelijken Maar die ene zoete zalige troost Die wacht ons allen Zijn naam is groot Hij is de grote gelijkmaker Je kan op hem vertrouwen Aan hem toegeven Laat hem zijn werk doen Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt Meer en meer Hij…

"De aanslag op Hitler" was bij het lezen een ware aanslag op alles wat mij lief is: vrede, rede, ede zo zeer ver te zoeken in wat het Nationaal Socialisme in de praktijk betekende voor het Duitse volk en vaderland dat in hun oorlog daadwerkelijk verzet bestond is mij duidelijker dan ooit alhoewel de motiverende motieven van de bedenker en…

Sprookjes zijn vooral bedoeld voor kinderen maar als kinderen sprookjes op- en uitvoeren wordt je als volwassen toeschouwer weer kind en verbaas, beleef en ervaar je echt "Utrechts Sprookjestheater" met een meesterlijke 'REPELSTEELTJE': Juliet Kruithof van 11 jaar in het volwassen besef dat er in werkelijkheid zo hard is georganiseerd…

Dood Herinneringen Spijt De wonde heelt Mettertijd Dood Waarom Woede Onthoud vooral Het goede Dood Vaarwel Tot ziens De dood is geen einde Mijns inziens…

Als ik dood ben zal men mij meer willen, vooral kunnen begrijpen Dan komt al mijn schrijverij tot wasdom gerijpt en met mijn laatste adem geijkt Als ik leef zal men mij best willen begrijpen maar kunnen? Al dat 'geschrijverij', gezwets, zo stom "Jean Fermate, is ie niet 'n beetje dom!"…

Om licht te brengen in het duister en schaduw van de laatste dood verscheen een Kind, maar zonder luister, en openbaarde 't morgenrood. Om licht te brengen en wat vrede te midden van de zwartste haat verscheen een Kind vannacht, ja heden, maar in armoedig feestgewaad.…

Wij konden haar niet troosten de wond was nog zo vers maar'k gaf haar mijn arm en ook een kus Ze was tenslotte, mijn jongste zus...…

Wist ik maar dat daar en daar ongeveer op een zus verschoten dorpsplein onder zo en zo een parasol (ontrafeld door bediening tafel 14), bij een door een of ander steenziek muurtje jij naar mij verlangde, wist ik dat maar… Verdomme ik zou je een mooie kaart sturen: verdomme, lief, kom terug in woord en beeld, ik wacht mezelf zo moe…

Wat moet ik dan, wat is de keus je bent nog steeds zijn zus. En ik hou zoveel van hem er is geen keuze dus. Ik voel de machteloosheid om dit oneerlijke gevecht. Je woorden klinken ongemeend en verre van oprecht. Maar ik weet dat ik eerlijk ben en zoveel van hem houd. Jij wint het niet hoor meisje, je bent onecht en koud.…

puur links wijlen onze pa kon niet correct schrijven wel vogels perfect imiteren absoluut bijna analfabeet ja op school in oudenbosch broeders om het af te leren je linkerhand ging op je rug onder mom van hoofdzonde voor het leven geschonden nee praatjes sprak geërgerd zus elke tijd kent andere modus men overdrijft zo tegenwoordig…

Haar zus niet te vergeten, die voert vaak de boventoon. Ondeugend en toch verlegen, bijdehand en echt een papa's kind. U begrijpt dat ik trots kan zijn, op vier lieve mooie meiden. Die m'n kinders-kinderen zijn en... 'n heel klein beetje de mijne!…

van de mensen is te benauwd voor het kleine sterrenstof-lijf het wollen dekentje mama de bal de broertjes de dromen en mensen van de aarde blijven achter lieve dappere astronaut de eerste stapjes zijn gezet je bent op weg naar zoveel avonturen boven de zon je ontsteeg de aarde nu tover je een ruimte-glimlach voor mama en kleine zus…

vroeg of ik een westerse leermeester had Ik dacht en zei: ja hier, gewoon dichtbij Een vriendin die wat evenwichtigsstoornisen heeft zoals ik, maar die altijd over Krishna begint En één die me covid wenste, later corrigeerde met een ervaring van covid En die twee vriendinnen, voor wie ik weggevallen ben, omdat ze een man vonden Een zus…

Je loopt naar de dood je rent of schuifelt naar de dood Soms komt de dood je tegemoet slist-tussen z'n tanden-: 'Het pad vergeten 'n bord of afslag gemist?' Je hoopt de dood te ontlopen te ontwijken Je ziet de dood in de ogen onbekend met z'n list.…

Heel Nederland stond plotseling muurvast De snelweg vol met talloze tractoren Op weg vanaf het vroege ochtendgloren Zo’n actie vond men blijkbaar wel gepast En om de stemming verder te doen stijgen Ging men ministers met de dood bedreigen…

Geboorte en dood een vicieuze circel, een leven lang. Het gaat voorbij, alles gaat voorbij. Onverbiddelijke natuur maakt geen verschil in rang of stand.…

Het helpt me niet meer, het is een valse knuffel: geen alcohol meer!…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten. De top gehaald, het gezwoeg…

Dode vogels vliegen door de zwarte lucht dode witte vogels zonder vleugels met ingehouden teugels paarden zonder ruiter Dode vissen zwemmen door het blauwe water dode zilveren vissen zonder vinnen met afgesneden kieuwen kinderen zonder lippen Dode kinderen lopen tussen holle kraters dode grijze kinderen zonder ogen met afgehakte…

Je hield niet van dode bloemen, en zei altijd, die dode dingen, die moet ik kwijt, als ik dan bij je plekje aankom, zie twee dode bloemen op je graf, dan haal ik ze er gewoon vanaf. Want je hield niet van dode bloemen, net zomin als ik!…