Alle inzendingen over door merg en been

Pijn erge pijn moeten accepteren bij het ziek zijn Meedenken om te verlichten dat is pas moeilijk weinig uitzichten Door merg en been geleid, dag en nacht wie gaat er voor zorgen dat het mij verzacht Pijn, deze pijn bijna niet te verdragen het overkomt je en er zijn talrijke vragen Helaas de oplossing krijg je niet zoek het…

Konen zo rood als appels Blonde krullen als een engel Iedereen smelt bij een enkele blik Je bent mijn kleine bengel Een klein meisje Waar, bij het openen van haar mond Een gekrijs door merg en been uitkomt Met jou ben ik toch zo´n bofkont Al delen we niet hetzelfde bloed Jij bent de reden van mijn bestaan Ik kan me geen leven zonder jou…

Misplaatst die schreeuw Een stem die schreeuw angst gevoel gaat door merg en been op het verkeerde tijdstip de verkeerde plek schrik angst paniek nee niet hier op deze plaats.…

brandbommen vallen als roofvogels uit de lucht een sissend geluid het klinkt als ruw ijzer dat over stenen schuurt het snijdt door merg en been een hoog geluid de opengesperde mond van mijn moeder haar Schreeuw een kind springt in het riviertje buigt het hoofd onder water het wacht op stilte een bamboe rietje steekt…

laten we zoeken en nog meer vinden ontdekken en ervaren wat ons mag binden hardop zwijgen wij horen slechts onszelf wervelend schiet alles door lijf,door merg en been van hoofd tot buik tot teen als binnen een galmend gewelf dat het onzegbare weerkaatst jij door mij, ik door jou door beiden spiegelend heen the spring is alive…

en been Ligt de liefde diep begraven Onder een loodzware steen…

De band is weer bij elkaar muziek en de gevoelige snaar sluit ramen en deuren want het gaat weer gebeuren decibel gaat door merg en been gewoon de muziek samen lopen we er doorheen de noten zijn geen probleem want het is ruig en hard en de drank vloeit moeiteloos door de aderen heen en de grappen worden steeds slapper en de teksten steeds…

en been tranen zijn voor altijd aangespoeld...…

waar muren zich terugtrekken in grijs de ijzig koude dag zijn sporen nalaat, in de patrijspoort van een kokerblik staat een snik zich in te houden nochtans kruipt de kille pijn van niet meer onder mensen zijn door merg en been waar gaat dit heen?…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

maar als dan toch, door merg en been, ogen tranen, hebben echte mannen echt verdriet.…

Ik wandel op het zandpad van marmeren steen naar steen sommige teksten raken gaan écht door merg en been vooral de kindergrafjes met beertjes her en der laten geloof wankelen vertrouwen is dan ver rustig loop ik naar het graf richting het houten kruis vogels vliegen met mij mee naar jouw laatste aardse thuis tussen bloemen en het groen…

zonder been Altijd tot alles en niets bereid Stuwend, als maar verder gaan Een trein die niet meer stil kon staan Ik blijf bij je ook al ben je me kwijt…

Onverantwoord was het plots gedaan zij trok conclusies en ging heen maar zij kan die liefde niet verliezen want zij voelt het door merg en been.…

Met Rembrandt echter heb ik slechts gemeen de aanblik van de Munt en Westertoren, maar Cruijff heb ik gezien, - door merg en been.…

er ging een vreemde langs mij heen koud en stil door merg en been de samenhang verdween ik was er wel maar had niets meer met de dingen die mij lagen die mijn bestaan zijn reden gaven een dunne lijn verbond mij met de werkelijkheid wat ik presenteerde wat ik formuleerde was niet meer van mij de vreemde keek mij aan keek door…

ik kwam rechtstreeks uit de hel en stiekem in mijn hoofd wist ik het wel ik kom er wel weer overheen knokkend,vechtend,huilend echt door merg en been littekens dieper dan het bot maar het gaat allemaal zo vlot!! positiviteit dan komt iedereen er wel geloven in jezelf dan gaat het allemaal heel snel!…

De weilanden zweven langs in groen bruin als een dans waar gaat de reis naartoe toe je weet nooit moe weerspiegel de mens draai negatief om positief is de wens mijn reis gaat door nooit opgegeven voor ons de mens wie weet er nog meer draai om ons heen door merg en been wind van kou slap maar ik hou van jou de letters zeggen wat…

Hetgeen door verrot merg en been verdween, jaagt mijn gedachten rusteloos op stang. Hoe lang duurt het om te sterven: één zucht en het is gedaan. Na luttele strijd verruil ik het aardse voor eeuwigheid. Vervaagt hoog boven mij de blauwe lucht, rest van alles wat ik deed slechts één streven: bij vrouw en kind zijn, al is het maar even.…

uw wandeling in het winterlicht ik kan er niet omheen de triestheid raakt me gaat me door merg en been een zilveren weerschijn zie ik op uw haardos landen het spreken van de jaren plooit zich op nijvere handen rond schuifeltraagheid de diep gebogen rug uitzien naar is er niet komt niet meer terug uw oude jas hangt zwaar doordrenkt…

Ze was er niet En toch weer wel Ze was er voor mij Ze was erbij MAXIMA Ik zag haar zingen Ik zag haar dansen Ik voelde haar traan Ik ervoer haar schoonheid MAXIMA Ik zag haar inzet Ik hoorde haar inzet Zo zuiver, zoet en zonnig MAXIMA Ik voelde geen kou meer Ik voelde warmte door merg en been Ik voelde volle Argentijnse…

er is geen grotere rijdom dan dit te kunnen voelen de rillingen gaan door me heen dit is wat de dichters bedoelen ik voel het in merg en been dit is pas leven.... elke dag heeft een speciale glans ik heb weer zo veel te geven ik zing ik dans....…

Het is een stempel die me brandmerkt de pijn schroeit dwars door me heen m'n geloof en m'n hoop worden ter plekke in de as gelegd verlammende pijn door merg en been... Ik kan slechts toekijken hoe m'n hart op graniet botst soms voel ik me sterk maar knal plots weer op het beton ik voel me dan uitgekotst…

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

die spruiten zijn bedorven dat ruik je toch meteen de lucht komt je tegemoet en gaat door merg en been ik heb je toch zo vaak gezegd, koop die rotzooi niet maar je moet en zou spruiten jij stuk verdriet heel de straat is vergeven en buren aan de deur nou zal je het gaan beleven met die spruitenmeur heb je nou je zin boven dat bord groene drab…

Vaderloos alleen, die pijn ging door merg en been, dus werd ze van steen Door Lou Reed gewipt uit The Velvet Underground, valse rioolrat!…

de schreeuw is niet van jou alleen ze splijt de rotsen en vergruist het steen echoot door de dalen jankt door merg en been bloed schandt in het niet verstaan kruipt bergenhoog geen regen wist het onbegrip maar sluiert slechts haar eigen mist het stugge linnen gidst je streken in gebarentaal nagelt de verkeerde kleuren…

en been ze knagen aan je naam en laten je niet gaan voordat hun honger is gestild jij weer levend bent gevild nog blinkt het goud in zinnen en in strofen maar het plezier in schrijven is nu langzaam aan het doven…

' schreeuwt zij 'Niet' fluister ik, maar mijn woorden worden weggedragen door de wind Pijn die snijdt door merg en been Ze scheuren mijn hart aan stukken En voeren het aan de wolven Koude vingers raken mijn spiegelbeeld Ik haal uit met mijn vuist, sla mezelf aan stukken Maar de pijn is niet genoeg om de pijn te overschreeuwen…

Muziek is in mijn huis Ik voel me thuis Van mijn hoofd tot aan mijn tenen Via merg en been richting kruis Muziek is in mijn huis Emoties in mijn oren Weerklinken via de boxen Ik voed mijn stereotoren Muziek is in mijn huis Als jij er bent Ik voel me thuis Muziek die ik jaren ken Jij zorgt voor het ritme Ik leg mijn akkoorden…