Alle inzendingen over doorkliefd

Kolderiek periodiek (nr.18 uit een reeks van 100) Na het doornenbos te hebben doorkliefd, bereikte de prins Doornroosje en kuste haar. Ook hij viel in een diepe slaap. En ze sliepen nog lang en gelukkig...…

Lovend sprak hij over haar Ze raakte bij hem een gevoelige snaar Rank en slank uit goed hout gesneden Haar prachtige klanken zijn ziel in gegleden Ontroerd was hij zijn passie zijn liefde En vioolmuziek zijn hart doorkliefde…

Feest van vreugde En louter licht Het donker verdrongen Het ademen verlicht Lichtstraal uit de duisternis De somberte doorkliefd Dood van gisteren Vandaag het nieuwe leven Omarmd en voorzichtig geliefd…

toen drift haar grens verlegde en pijn genot ontzegde begreep zij niets van liefde die hart en ziel doorkliefde toen drift en lief verdwenen en zo onwerkelijk schenen bleef zij zichzelf trouw ….. het meisje werd een vrouw…

Onverwoestbaar leeft de beuk voort, met doorkliefde stam... Het bos geurt fijntjes; veelstemmig gezoem klinkt op: paardenvijgenlied!…

Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

Wat was liefde, als niet onverschilligheid haar nu en dan doorkliefde? Wat is vrijheid, zonder de plicht aan een bureau vervuld met vlijt? Wat is solidariteit, zonder het alleen-staan eenzaam in de strijd? Wat is leven, zonder dat het door de dood wordt opgeheven?…

Betalen met de zonnebloem of snip Wordt de eurocrisis mini of enorm Laat papieren geld maar stuiven in de storm Want morgen koop je nog geen halve kip Het reddingsplan wordt vast nog niet doorkliefd Wanneer we zeggen a-a-alsjeblieft…

Een glimlach die met mij speelde Een warme hand die mij streelde Een mond die mij teder kuste Een heerlijk lijf dat mijn zinnen bluste Er was eens die grote liefde tot de dood mijn hart doorkliefde Meedogenloos nam hij zijn deel en liet mij achter met een ijskoud luchtkasteel Er was eens ....een sprookje…

brekend ochtendlicht de zon die in stralen strelend de nevel bespeelt takken, bossen, weilanden doorkliefd door treinen schapen kleurt in de vroege ochtend en koeien kuieren het pad naar het steeds groenere gras op weg naar mijn werk, ik wilde dat dat er niet was…

Al duizend maal heb ik de zee doorkliefd en werelden omrond met in mijn kielzog de boten van mijn schuld. Nog één keer wil ik nu de toren van Cape Byron zien voordat ik naar het koude zuiden zwem.…

Wij plengden Ongemeen gemeende tranen Stonden oog in oog Voelden onze liefde tanen Ons hart nochtans verstoken Van tere, warme liefde Door die rappe, scherpe pijl Die ons dierbaar hart Niet slechts raakte Doch geheel doorkliefde…

Langzaam maar definitief Wordt de stam doorkliefd Haast meegevend, Ontsteld omwerpbaar te zijn. Het standpunt niet feilloos Een illusie met wortels Waar leven uit gegroeid is En waarop het loof steunt. Definitie vervaagt De vorm verandert En inhoud verdwijnt Zonder stam om het vast te houden.…

We hebben vaak zo’n moeite te zijn zoals het hoort doen wat men verwacht en binnen het sociale scoort We richten ons naar buiten van binnen nooit gezocht een onbegrepen beklemming volgt ons bij elke ademtocht Ik las een citaat dat mij als een lichtflits doorkliefde ‘God, bespaar ons het verlangen naar goedkeuring, waardering en liefde…

toen de hemel naar beneden viel en al het weerloze tot gruis vermaalde verstikte jouw holte in het midden in stof en stukken van een vliegtuigstoel gedeukt gebutst doorkliefd zeeg je zijwaarts onthutst naar de grond als een feniks uit de as herrezen transformeerde je na de vernietiging van sculptuur in een doorleefd…

Opgegaan De verlangensgrens bereikt de druk doorleefd de hartepijn doorkliefd Mijn grenzen voorbij mijn hart vervloeid mijn verlangen opgelost Gevoeld, weggesmolten zo vrij-van zelfs dat er alleen nog is de vrijheid in het grote verbonden zijn Eén met mezelf alleen Nog een onbereikbaar ver strand in de zee van jou-en wetend…

Dag liefde van mijn leven ik versnipper je naam in de wind regen wast mijn pijn uit mijn lenden en hart Donker waren mijn dagen zwaar mijn doorkliefde nachten je naam viel doodgeboren van mijn gescheurde lippen Schrille kreten als in barensweeën van een liefde die achteraf geen kans had echt te overleven en een deel van mij voorgoed liet…

toen de rivier in nevelen was gehuld dacht hij aan het rood van ijzer en aan blauw het blauw van koper toen hij de rand van de rivier naderde zag hij haar verscheurde lichaam in de weerloze kleur van bloed in het vertrapte gras hij hief het hoofd naar de loodgrijze hemel een rauwe schreeuw doorkliefde de stilte hij sloeg de handen…

Een krijtwitte streep doorkliefd het onbevlekte hemelgewelf. De eenzame, zwijgende kist zoekt de ruimte. Zacht geronk bereikt de wazige aarde. Zilvervlokken op het glas worden traag zichtbaar. In de verte gloort de horizon als trillende schuim. Getuigenis van zinkende getijden.…

Als ik in jouw ogen kijk dan voel ik mij verliefd, want door je mooie diepe ogen wordt mijn hart doorkliefd en als mijn hart zo wordt getroffen kan ik het niet laten, dan moet ik uiten wat ik voel en mijn remmen loslaten En als mijn remmen dan bezwijken stap ik op je af, ik bezwijk dan van de zenuwen en stuur je deze brief, (wat laf)…

kijken naar buiten de stad nog actief hier binnen lange gangen zwak verlicht pijnlijke stiltes doorkliefd door apparaten gezucht pijn en verdriet alarm gaat af paniek in de gang telefoon, gefluister wat later een bed leeg weer even slapen de uren verstrijken het wordt morgen nacht in het ziekenhuis eindelijk voorbij…

daarstraks zei Ik wil dit niet Het kan niet Sinds 2 weken intens contact Verbroken nu omgevormd, tot absolute stilte Met geen pen kon ik beschrijven Wat mijn gevoel was voor jou En nu kan ik niet vertellen Hoeveel pijn ik heb van jou Het voelde zo goed Ik was zo verliefd En jij toch ook, zei jij Maar vanmiddag heb jij mijn hart doorkliefd…

De strijd lijkt gestreden, In het slachtveld der liefde… Confrontaties vermeden, hetgeen mijn hart doorkliefde.. De marteling continueert, met het zwijgen als oorzaak. Wat de ene niet deert, zorgt bij de ander voor afbraak..…

Waar toch zijn de tijden dat jij sprak over liefde, waar is de tijd dat wij wateren doorkliefden? Toen wij samen spraken over alles, vooral over ons, toen wij samen leefden zonder 'n enkele frons. Waar is die tijd dat wij samen uitdaagden het lieve leven, toen het ons niets kostte elkaar liefde te geven.…

In het roze ochtendlicht, een maagdelijke liefde als een zilveren bliksemschicht die dag en nacht doorkliefde De grijze mist van de dag herinneringen aan jouw blauwe ogen aan jouw gulle lach omcirkelt door regenbogen.…

wacht op blootstelling aan licht en lucht was het kind verwonderd toen het in het water raakte en het kroos zich eensgezind sloot de handenwringende tijd voordat iemand kon bevatten wie het kind verborgen hield en toen de stuurloze handen graaiend in onwillig sterrenkroos de klaaglijke roep van een onwetende sperwer doorkliefde…

ben slechts een leek zeker wel op dat gebied inductieschade zo ik weet is deze inslag zeker niet mijn hart ligt geheel in stukken de bliksem sloeg ongenadig in zou de claim nog lukken of heeft die aktie toch geen zin er is geen polis voor zulke zaken voor de inslag van pure liefde die de boedel in mij deed kraken die mijn hart geheel doorkliefde…

Goeie genade wat wilde ik jouw liefde wat was jij een ballade een danspas die me doorkliefde Ook al was de vloer soms glad geen dans die ik zou afslaan hoe kan ik zonder dat? hoe kan ik zonder jou bestaan?…

Misschien deed je het niet opzettelijk maar je doorkliefde mijn hart net als een bliksemschicht die de donkere lucht in twee kan splijten Misschien had je het niet eens door dat je me stapelgek gemaakt had dat ik enkel nog wou leven voor jou Misschien was het onbewust dat je me keer op keer de hemel beloofde en uiteindelijk de hel gaf…

(Trollhättan; Västergotland) Aan rivier de Göta älv bij de Waterval van Trollhättan Ontwapenend de liefde Mooie woorden; eerder over zee kregen hier hun beslag, toen mijn pijl jouw hart doorkliefde Klim náár en daal ván Kopparklinten uitzicht adembenemend 't Altaar met toen-geliefde (Fietsvakantie Zweden, 1989) *Folkloristisch…