Alle inzendingen over dorp OR schoonheid OR gezelligheid

Een blaadje ritselt langs het tegelpad. Hij ruikt de kamperfoelie in het te lang geworden gras. Nog even oversteken dan ziet hij hen die hij ontmoeten wil. Ze zijn aan het tomaten kweken, een kleine kas wacht stil. Het laatste nieuws snel opgevouwen, nu wordt er opgelet. Hij ziet de blijdschap in de sterk gekrompen vrouwen als hij…

gezellig een boterzachte kerst verwarmt genoegens onder licht vertier de boom is perfect; zwart met gulden sterren en versiersels als het klatergoud van welstand, binnen pijn mijn ogen fonkelen door alles wat er schijnt lijkt dit feest zo mooi en blij als ik stilletjes wat verder kijk prijken vlinders tussen kleine wensen en het…

Ik ga gezellig een beetje eenzaam in een hoekje dichter zitten wezen dan kunnen anderen dit later lekker lezen.…

Obama heeft zijn reisje afgerond, Twee dagen mocht hij Nederland beleven, Om ons bij zijn vertrek nog mee te geven Dat hij het hier maar wat ‘gezellig’ vond. Als ik dat hoor dan denk ik van zo ’n feest: Het is een héél duur theekransje geweest.…

Gezelle, Gezelle, ik zeg dank u welle: voor uw rijm van gewas volop roem. Zo'n strofe vol fleur - zo natuurlijk Gezelle strooi ik, bij uw beeld, bloem na bloem…

En ook het Sinterklaasjournaal zegt stellig: 'Het wordt dit jaar weer ouderwets gezellig!'…

Het is gezellig, maar ik kijk stil naar buiten: heldere herfstmaan.…

Je trappelbeentjes willen nog niet slapen als mamma speels het slaapzakritsje sluit, je brabbelt levenslustig da-geluid en dirigeert lachend de knuffelapen. Zodra je mamma’s fototoestel ziet voel jij al aan hoe zij van jou geniet.…

Waar is ’t beter dan op koude avond Onderuitgezakt bij het open vuur Met een sprankelend glas rode wijn Voeten ontspannen op tafel Door te brengen tot het late uur Gezellig keuvelen over koetjes en kalfjes Genietend van de warme gloed Onder handbereik een schaal met hapjes Aan de voet een snurkend hondje Dat zich met aandacht en warmte voedt…

de haard die knettert een sprookjesboek op tafel het raam dat plots kraakt ijsbloemen die vertellen in mooie aquarellen!…

De winkelwagens tot de rand gevuld We willen Zijn geboortedag herdenken Dat doen we middels kostbare geschenken Ook wordt er weer gezopen en gesmuld Voltallige families rond de dis Alsof er hier geen influenza is…

December maand van donkere dagen maar ook van warmte en gezelligheid. Als een lage zon door versierde ramen schijnt en de kou voor ons buiten sluit. Verhalen verteld worden in een nooit vergeten taal al zoveel lange jaren. De zon in volle schoonheid haar licht laat schijnen tot ze het langzaam dimt.…

Ja, ook de straten zijn veranderd met nieuwe huizen die er zijn gebouwd nee, het dorp is mijn dorp niet meer alleen het kerkhof voelde nog vertrouwd. Ik heb er niks meer te zoeken maar heb er zoveel verloren het dorp is van andere mensen nu de plek waar ik eens ben geboren.…

En van het duin gezien, het zonnige-hoge, Ligt het klein dorp zo zonnekleurig dat Ik met één blik van liefde het omvat.…

mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk…

waar is het dan, dat dorp met pleintje, omzoomd door bomen waaronder bankjes staan niet bezet door mensen waar de zon door bladeren schijnt lucht trilt van warmte luiken van omliggende huizen dicht zijn gekko's gevels bestormen krekels vleugels langs elkaar strijken daar zou ik willen wonen alleen, met boeken soms, heel soms met mensen…

Voor een puntdicht ben je te groots, te vol van levenslust in stoeten en breughelfeesten, te uitgestrekt in weidse akkerlanden, teveel pointes voor één gedachte. Misschien pas je wel beter in een sonnet: ik knoop je wijken in kwatrijnen open, zet je kerken en kastelen in rijmen vast, hinkel in terzinen op je beiaardmuziek. Maar je wil vrij…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur. Toen we kusten achter…

de nacht glijdt langzaam langs de regenpijp omlaag over straat tot waar het water lonkt en soms ook plonst vanwege een overmoedige wandelaar al lang niet meer zo stabiel dus als tweeduizend jaar geleden en midden in het dorp staat alleen nog een dode brievenbus…

Tussen de akkers een laag ommuurd grasveldje – met boerengraven.…

je hoeft je niet te haasten tijd is al wat we hebben spring er zorgvuldig mee om, want haast brengt je ook niet sneller naar de toekomst ons volk is er een van kleur, je ziet het en je proeft het draag de goden in je en ze blijven ver van deze aarde loop met me mee naar het volgende dorp en laten we de schoonheid opdrinken..…

Zo gaarne, moeder, wou ik zoveel weten wat in de hemel en de grond gebeurde wat in het gras geboren werd en geurde en onbedachtzaam overdag vergeten. Ik wou de achterkant zien van de wolken de wind in zijn begin, horen vertellen hoe lelies overwinteren en libellen. Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over…

benen Ik mag haar warme genegenheid en charmes even lenen Een serene oude abdij helpt mijn hart haar flinke dorst te lessen Omarmende warme tederheid kus ik zacht, ze houdt me bij de lessen Helblauwe wolken tillen mijn allermooiste dromen ter hemelen Je reikt me je sierlijke hand dus ik beloof je plechtig niet meer te kemelen Die oneindige Schoonheid…

ik zag je dorp daar, waar je neerstreek je ogen op de zon gericht ja, ik zag jouw land de schoonheid door het Vlaamse licht we liepen wat keuvelend soms wat stilletjes het pad van vriendschap weer op in het weten, het herkennen stopten we het nutteloze in een notendop ik vond jouw wereld het past bij je zijn als nobele mens…

een dorp is een cirkel met de hand rond een kerk getrokken; een duif is een zeer eenvoudige luchtledige lijn op een dak; een voorjaar maakt natte vlekken op het papier van de lucht; en kijk, dit is pas werkelijkheid: straks laat ik het regenen op mijn gedicht zodat het uitvloeit tot een akwarel van doordrenkte, onleesbare woorden…

Het was een boerendorp Toen ik hier kwam wonen Klompen en overalls en wangen met rode konen De melkboer en de slager kwamen nog aan de deur En ook de warme bakker Met zijn opgewekt humeur Op straat werd gegroet Want je kende iedereen Dat oude dorp had iets Daar kon je niet omheen Nu zoveel jaren later Is het een flinke stad En moet…

Kasseien blinken het dorp hangt in de regen de klokken luiden er staan steigers rond de kerk een tijd van restaureren…

een dorp is pas een dorp als in de dorpstraat een oude man loopt met pet, wandelstok en kromme benen (en het is helemaal goed als ie groet)…

Een vleermuis aan de nacht hangt niet uw adem aan een vreemde adem zo gij dit beseft het dorp en de mensen nacht'lik huis aan huis één licht - wellicht bij de pastoor - en langs uw weg een late koe In de wig van weg en stroom is van de leegte zo het dorp alsof 't een boot was die maar voor korte tijd op anker ligt Om het staketsel kletst…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering.…