103 resultaten.
Liefdevolle ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 162 Ik verdrink in je blauwe ogen,
drenkeling in een hemelse oceaan.
Drijf ik rond,
hopend nimmer gered te worden.
Ik ben verloren,
bevangen door je warme blik.
Liefde…
Weet dat..
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.463 Er gaat gevoel verloren
te snel...te vroeg
beroofd in de wetenschap
van drenkeling voorbij de boeg
Dragen het einde
langzaam dichterbij
ik dichter bij jou
jij fluistert mij
Krijg ook ik de tijd te zeggen…
De kleine zeemeermin
gedicht
2.0 met 45 stemmen 34.377 Wie liefheeft verliest haar
stem voor lichaam, spoelt
aan als een drenkelinge
op een ver, vreemd strand
toen je mij vond kon ik
niet meer spreken dus zong
ik mijn liefde met strelende
vingers tot jouw hand
mij losliet en mijn lippen
openscheurden, rood
niet meer te stelpen
hoor, je woont
in mij zoals de zee
in lege schelpen
---…
Ik weet het niet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 176 is het de angstige drenkeling
die net op tijd blijft ademen?
is het een ademvleug van liefde
die ons in het voorgijgaan raakt?
is het mysterie, ik weet het niet
woorden warrelen om mijn hoofd
ik heb geluk als zij verdichten…
Drenkeling in de binnenzee
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 259 Terwijl de boot
langzaam verder vaart
blijft de drenkeling
navelstarend achter
geheel omringd door
bovendrijvende gedachten
zwemt hij richtingloos rond
klemt zich dan vast
aan zijn levenstaak
lijkt niet te beseffen
dat ook dit een gril is
van weer voorbijgaande aard
dat er nog genoeg tijd over is
om niet zomaar weg te kwijnen
in…
Drenkeling in de binnenzee
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 564 De nacht verzwaart
wat de dag niet verwerkte
verdronken in de grote zee
der alledaagse dingen
terwijl de boot
langzaam verder vaart
blijft de drenkeling
navelstarend achter
geheel omringd door
bovendrijvende gedachten
zwemt hij richtingloos rond
klemt zich dan vast
aan zijn levenstaak
lijkt niet te beseffen
dat ook dit een gril…
Drenkeling zonder water
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 langzaam heft de drenkeling het glas
op het ondergaan van de zon, moedeloos
maar wel gezondigd is zijn vaarwater
zonder religie niet te drinken
wie kent zijn juweel wanneer het spreekt
en schittert terwijl de haven is gedempt
neem mijn hand en streel me langs
het leven, het is kort zoals het
omgewaaid riet – wel scherp maar
zonder bedoeling…
Typologie van de drenkeling
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.560 Ze klimmen aan de uitgestoken hand de kant
op, kijken langs je heen; op weg weer, als zij
waren toen ze in dit nat abuis verzeilden. Dank-
bare schimmen die zich sluiten als het water zelf.
Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal
in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur
van stilstaand beeld drapeert het water dat
vibreert boven…
"In Gedachten"
hartenkreet
3.0 met 31 stemmen 1.198 We staren
in dezelfde richting,
klampen ons vast
aan elkaar
als drenkelingen
in de zee
waarover
onze blikken dwalen.…
Mijn stil verdriet.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 777 Ik voel mij een drenkeling die
zich vast klampt in zijn wanhoop aan
het wrakhout van herinneringen
als een sluipmoordenaar sluip
jij telkens mijn leven weer binnen
ieder jaar beleef ik
weer die strijd om
te overleven
tranen ze vergezellen
mij in mijn slaap
zolang mijn mond
gesloten blijft
-blijft jouw leven voor mij bestaan…
nieuwe nachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 we raken verder
verder weg van
de wereld
een krimpende stok
meet de dagen
in stoffig zonlicht
met dunne armen
zwaait de oude tijd
als ongeziene drenkeling
traag keren gehavende
hoofden zich naar
de geopende ramen
jonge avonden wachten
met reikhalzend ongeduld
op de nieuwe nachten…
ik vond woorden
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 822 ik vond woorden
kermend in het gras
verlaten door jan en alleman
door de wind verwaait
uit stoffige gedichten
overwoekert door onkruid
verterend tussen brandnetels
maar als drenkeling red ik je
en geef je een droog boek
onwennig schrijf ik
jouw oude woorden verder
glanzend over de nieuwe bladzij
het gezicht van de nieuwe toekomst…
De nacht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.948 We zien onze schimmen
gebaren in het raam
alsof we naar elkaar seinen
ons vast willen klampen
als mistige drenkelingen.
----------------------------
uit: 'Donkere arena', 2006.…
terugspoelen met geselende riemen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 182 stilettogevecht
met de gevreesde Hein
gekielhaald onder z'n matras
terugkeer van het zompige luchtbed
verstikkende overdaad van de slaap
de geestrijke windschaduw
in de wereldhaven van de schepping
deed de aarde onder zijn bed kapseizen
de branding knabbelde aan zijn verstand
het was nu aan het water om te denken voor hem
de verbeelde drenkeling…
Grafbloem voor Leopold
poëzie
2.0 met 4 stemmen 641 De orchidee, de enkeling,
de schrikse fantasie der lijnen
een opensperren - en dit kwijnen
o nauw geredde drenkeling;
een tengerheid, zacht neergelegd
door vriendenhand die wou bewaren
herinnering aan zielsgevaren -
en al het schuwe, ongezegd.
-----------------------------------------------
noot van de redactie:
Frederik Schmidt-Degener…
Inundatie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 een kamer verlaat aanwezigheid
zodat gehemelte aan leegte blijft plakken
een lichaam sterft bloedeloos
tot schijndood, verdrinkingsdood
wegen scheiden naar ieders weegs,
naar onderaardse brieven, ongelezen
drenkelingen wandelen in hun slaap,
praten over oeverloos land,
door halfduistere gangen
in wankele spiegeling gloort
een bruggenhoofd…
De moed der wanhoop
gedicht
3.0 met 6 stemmen 7.651 De moed der wanhoop
hoor
een verlept horloge dat zelf - ten einde raad -
zijn raderen op gang tracht te brengen
zie
een drenkeling die paart met een kaaiman
een levenslange dwangarbeider uit Cayenne
die voor zijn oude dag spaart
De moed der wanhoop
hoor
de moeilijke lach naar de gezichten van Mars
zie
het uitwissen van de vlekken op de…
De nevel voorbij
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 776 Drenkelingen zijn we
die wanhopig over schemergrenzen reiken
naar het licht dat werd geroofd uit ogen
van een mens wiens zien zo lief had
tevergeefs
de dood
heeft elke sprank gedoofd
en laat ons achter in een leven zonder
tastend
zoals de horizon
die voor zichzelf ongrijpbaar lijkt
maar vaag een stormzee nog in het oneindig voert…
Ontknopt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 848 Deze ogen doden
kijk me niet meer aan
De ijstijd van mijn nabijheid
is hopeloos bevroren
ik besmet besmeur verziek
laat me nu maar gaan
Dit is geen kalme zee
drenkeling zul je zijn
gevangen in mijn doolhof
van voorgoed verloren
Dus ren, nu het nog kan
bespaar jezelf de pijn
Maar dovemansoren horen
veel dieper dan bedoelen
en blinde…
Ik kom eraan!
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 216 Ik kom eraan
klinkt als een luchtsprong
wanneer een drenkeling
naar redding zoekt.
Ik kom eraan
klinkt als verlossing
voor wie in barensdrang
de dokter roept.
Ik kom eraan
klinkt als Zijn weerklank
in de verdwaalde die
Hem moedig zoekt.…
Ontknopt
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 620 Deze ogen kunnen doden
kijk me niet meer aan
De ijstijd in mijn nabijheid
is hopeloos bevroren
ik besmet besmeur verziek
laat me nu maar gaan
Dit is geen kalme zee
een drenkeling zul je zijn
gevangen in mijn doolhof
van voorgoed verloren
Dus ren nu het nog kan
bespaar jezelf de pijn
Doch dovemansoren horen
vaak dieper dan bedoelen…
Het Wad als bevrijder
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 418 Als kleine tollenaar
inde ik van het Wad liefde,
liefde die broos me omarmde
en die mij bevrijdde van het juk
om steeds maar drenkeling te wezen
het koor van zout zonder een duidelijke
dirigent braken de golven
en tilden het schuim ver boven
mijn kunnen zodat ik balanceerde
tussen de mimiek van het klassiek
of de garderobe die het heden…
krassen (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 ver van het rumoer
zwaait met dunne armen
de oude tijd
aan de grond geklonken
in het licht van de zon
baadt de krassende tram
stap in snel blijf maar
zitten stap nu uit ga
door van a naar b
aan puffende lijven
kleeft de warmte in
krap bemeten tijd
de waarheid
ongeziene drenkeling
verder weg niet vooruit
een bleek witte stip…
Zinkende liefde
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.496 Drenkeling tussen leven en dood
Liefde vervaagt
Hartslag vertraagt
Woorden worden week
Tegen beter weten in
dichten we die krater.
Ook al maakt het schip water
deze kapitein verlaat het roer niet…
Ouderdom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 725 Lopend over de naad waar schim
en kille siddering samenkomen
krijsen de zilvermeeuwen langs de kim
pikken de echo’s van de dromen
terwijl afgebladderde lokeenden
en drenkelingen de zee
uit worden geduwd
en de laatste waarheden
tevergeefs beademd worden
Mompelend schopt de oude man
het wrakhout voor zich uit
een lege fles met een verlaten…
nieuwe leer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 483 korter dan
de pijnscheut door mijn hart
bij het denken aan even terug
de woorden bleven stromen
het krast niet meer zo diep
het verhalen van het wedervaren
de sterkte is wat minder vandaag
zoals met dat lijf van mij dat
verraderlijk geheel van vel en been
de koestering voor functioneel
is even reëel als de kracht van hij
die zich als drenkeling…
die zachte kleur
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 477 het beeld
- jij bent van licht -
breekt tijd open
in eeuwige
seconden
waaraan een drenkeling
zich vasthoudt in regen
en storm
zoals een witte lelie
in onrustige dagen die de klaarheid
van het water zoekt in deze vreemde wereld
ik hoor nog steeds je stem, aarzelend
bewegend toen ik de aarde wist
dichtbij duisternis en zware…
nieuwe leer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 334 korter dan
de pijnscheut door mijn hart
bij het denken aan even terug
de woorden bleven stromen
het krast niet meer zo diep
het verhalen van het wedervaren
de sterkte is wat minder vandaag
zoals met dat lijf van mij dat
verraderlijk geheel van vel en been
de koestering voor functioneel
is even reëel als de kracht van hij
die zich als drenkeling…
De glasblazer en de pottenbakker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 106 glasblazer stuurt de golven op weg
naar adresloze bestemmingen
ongeschonden komen ze zelden aan
voor nabestellingen heeft hij lucht genoeg
warrige wolken glijden tegendraads
over het dun bevolkte strand
waar pandjesjassen in waggelgang ronddolen
- aan hun rekken ontsnapt -
de scherven van de ijskristallen wind
hebben het land geboetseerd
drenkelingen…
Bewegen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 103 Let goed op om haar te zien
haar te horen: de minimale taal
En al wat koppig ongeschreven
ongezegd verder leeft achter muren
Drijvend op weg naar de dood
denkt men: daar zal de haven wel zijn
De taal drenkeling klemt zich wenend
aan wat ramptoeristen vast
Altijd in de hoge vlucht van hoop
om betekenis te scheppen
Zij graaft voor…