inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.585):

Typologie van de drenkeling

Ze klimmen aan de uitgestoken hand de kant
op, kijken langs je heen; op weg weer, als zij
waren toen ze in dit nat abuis verzeilden. Dank-
bare schimmen die zich sluiten als het water zelf.

Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal
in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur
van stilstaand beeld drapeert het water dat
vibreert boven die onbekend werd in elk element.

Dan nog: die schopt en spuugt en slaat en diep
gekrenkt zijn redding tegengaat. Die onvermoeibaar
stinkend water door de kamer waaiert: nee, niet
zo, niet met zo'n pijn wil hij gered zijn, nee.

Langs muren van vuur gaan wij op huis aan.

--------------------------
uit: 'Jachtscènes', 1992.

Schrijver: Anna Enquist
Inzender: bvd, 21 februari 2018


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 5.534

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)