Alle inzendingen over droevig lied

Ze kijkt me aan droevig en verbeten ik weet niet eens meer hoe ik heet. Mijn naam ben ik vergeten. God weet wie je bent zei ik tegen haar. Echt waar zei ze Echt waar zei ik, echt waar…

't Zijn zware tijden, beste fans van Feyenoord naast droevig spel kent de begroting ook tekorten nu schijnt het stadion zelfs in te kunnen storten het duurt niet lang meer voor je straks de speaker hoort: 'Dringend verzoek ik u slechts fluisterend te praten en hand in hand de Kuip voorzichtig te verlaten'.…

Opgebrand in de duisternis, in een droevig gevecht met het einde, maar net zo slecht met het begin, als kind, toen je waardering zocht en hardheid vond, geselingen van de ziel, die voortduren, verworden, terugslaan.…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

mijn ziel is bijna al een leven lang zacht droevig gestemd de kleur van vele dagen schijnt herfstachtig getint ben deels geremd, onderkoeld ben ik zo vroeg uitgebloeid en is het enkel voor mij bedoeld wil dan vluchten ver van het heden of in de schaduw van het verleden het lijkt wel of mijn aard is gezonken in diepe…

Maar eer ik nog mijn ogen wil gaan sluiten, zijn kansen gans voorbij,en droevig vloeit, een stroom van hete tranen in de EK nacht. Met dank aan Willem kloos…

Brak mijn verweer en legde droevige doeken over mijn hart Ik laat de nacht niet langer domineren mijn leven is nu weer volledig van mij Ik leg mij niet meer bij de pijn neer en sedert lange tijd..voel ik mij thans blij…

Ik troost mij met de gedachte, dat ik hier van nutte ben, dat ik zoveel verschillende mensen, maar ook de Heere ken, dat het leven vreselijk droevig, maar ook vrolijk nog kan zijn, dat ik God zij dank nog geraakt word, ook door andermans pijn, dat ik dingen hoor, zó erg en zóver beneden de maat - maar daar tegenover een bloeiende roos, wat…

magisch beeld tussen het alles en het niets een zacht gezicht verschiet van tint als ik in haar donkere ogen kijk als zij in haar droom de pijn verliet de milde adem vliegt uit op een onverwachte morgen waarin een wijsje klinkt die alleen een kind verzinnen kan tekent verdriet en de schoonheid op de tippen van haar tonen van een droevig…

verdriet , geluk… soms zoekend naar inspiratie en ze gaan ook dood dat maakt hen toch weer gelijk aan mij vandaag las ik over een van hen hun muren sluiten me buiten maar hun deuren zijn niet gesloten hier moest ik lang over nadenken dat zal dan wel poëzie zijn huppelde blij verder door gedichten land inspirerende poëzie of muziek droevige…

Ik kan geen woorden meer vinden geen gewiekste analyses of tegenhangers die jou van je stuk brengen en ik wil dat ook niet meer want jouw mening mag er zijn en is wellicht meer gevat dan de mijne hoe zou ik ook want ik ken het werk van Antonin Artaud en ik heb jou evenzeer lief net zozeer als de droevige prins die onze harten heeft…

mijn tranen vallen over verdorde rozen die nog op groen vertakte stengels staan hun harten doods en uitgesproken die het stervenstij moeten ondergaan hoe droevig dat iedere roos moet sterven als mooie seizoenen die ook weer vergaan dat wat ons lief is, wij nu moeten derven maar in de lente opnieuw in bloei gaan staan zoals geheimenis hangt…

diepe waters verhalen delend met zeeanemonen die ze verder geven aan zwaluwen zeilend in ochtendrood en vertellen over een ongezongen lied terwijl je thuis komt stil en steels inkt op je vingertoppen rozenrood op je lippen droomstof aan je voeten en ’t eeuwige verlangen door je haar geweefd.…

, dit zijn jij en ik Dit is geen lied, dit zijn jij en ik --- Is het wat?…

Jaren lang niks kunnen zeggen Steeds weer hetzelfde lied. Het lied zonder woorden Maar met mimiek en geluid. Hoever heb ik het laten komen, Ben er zo door misbruikt. Nu heb ik leren zingen. Laat mijn hart nu eindelijk vrij, Laat me door niets meer bedwingen En de muziek klinkt nu in mij.…

’t Onvergank’lijk Lied, Dat in ’t hart als zonnestralen Van ene eeuwge lente neer doet dalen, Overstemt ge niet.…

En samen gorgelen z'een lied, een lied van kalme, stille levenszonne....…

Inspiratie geïnspireerd, door zijn volledige overgave in de klanken van zijn gevoelsvolle tonenwisseling Inspiratie geïnspireerd, door de liefde hartstocht in het verlangen naar de juiste klanken Inspiratie geïnspireerd, als muziek liefde in onze harten voor altijd samen als de klanken in dat lied…

in dansen verglijden zweven om elkaar eindeloos in ritme ons eeuwig lied refrein der harten herhaald verlangen gevoelens versmelten harmonieus in de tango der dromen de dans van ons hart met passie doorweven eindeloos zacht…

de nacht verdwijnt in werelds ontwaken tranende ogen begroeten de dag waar duister verdwijnt in nevelflarden het gezang van de merel even verblijdt verdwijnt haar hoop op vleugels gedragen het lied in de morgen vervaagt in het niets…

Jesu, wijs en wondermachtig, weest mij, arme knecht, indachtig, leert mij spreken uwe naam; Jesu, maakt, ofschoon onweerdig, te uwen lof mijn tonge veerdig, te uwer eer mijn lied bekwaam!…

zij ademt de nacht haar schoonheid toe omgeven door sterren het lied in haar droom waar dansende tranen als sneeuwrefrein de duisternis zacht in herinnering breekt en hemelse tranen die fluisternacht als deken van hoop de morgen wacht…

fluister je muze serenadestil een wankel lied van verleiden toe beangstig haar ogen spelenderwijs de verwevenheid van frustratie sluit een gemis naar voeling uit de wanhoop in het aanvaarden vergeef jezelf inspiratieloos het prangend gevoel van alleen te zijn…

De UvA sluit uit voorzorg weer de deur Door lieden die de vreedzame protesten Met dreiging en vernielingen verpesten Ontaarden demonstraties in terreur De mens grijpt graag het pad naar vrede aan Om fijn elkaar de hersens in te slaan…

Een kind in stilte, zegt geen ene woord Lijdt zo in stilte en intens verdriet Doch gedachten gevleugeld als een lied Wacht ‘t kinderhart tot het wordt gehoord Het leeft in gemeenschap met iedereen In liefde waaruit het komt, doch alleen…

Witte vlinders vederlicht als tere vlammen rond het duister, ze zingen en ze dansen als bij nacht en droomgefluister maar niemand die hun lied verstaat en als de zon weer ondergaat gaan ook de vlinders vederlicht weer weg uit dit gedicht.…

Je hoort het in wat elke hacker zegt Het wordt beaamd door fans van Modern Talking Of lieden die verslingerd zijn aan stalking; 't Is heerlijk, want het is zo lekker slecht Dat nieuwe nicotinearm geluid Maakt voor de echte roker heus niks uit…

dat niemand ziet wanneer ik glimlach 's avonds als de wereld stil is in de spiegel van een droom een gelaat zo volmaakt het wondere lied van sterrenogen een gonzende toon van verlangen een eindeloze guirlande van passiebloemen de geur van het paradijs…

Wat zij mij doet Kan 'k niet beschrijven Misschien Bezingen in een lied Zij brengt de warmte En de schoonheid Zij geeft het leven Meer dan kleur Ik hoop maar Dat zij lang zal blijven In dialect: "Ik goa d'r veur"…

Met één hand breek ik de golven hang hen bruisend aan de wind waar ze verwaaien tot een lied dat melancholisch zingt over oneindigheid ongrijpbaar hoog diep in gevoel nabij en met de andere hand streel ik de branding van je wang…