Alle inzendingen over droevig lied

enkel groter eenzaamheid Ik voelde mij als nooit tevoren zwak ik was alleen voor eeuwig en altijd Toen het duister rondom mij gleed zong mijn hart naargeestig zijn lied Ik weet dat het jou geheel niet speet liefde bleek ’t achteraf..immers niet…

Groen Erin, eens zo rijk, zo groot, Heeft voor zijn kindren thans geen brood; Zij wijken over zee, En werpen nog een blik naar 't strand, Bij 't scheiden van hun Vaderland _ Hun lied klinkt van de ree.…

De ether zingt een eigen lied nieuwe morgen nieuwe Mei zo anders een uur vervoering samen merels en meesjes, duiven vinkjes en fiere haan al door elkaar uniek danklied voor zon in natuur betoverend mooi zachtjes en teer hoopvolle tinten plots open opnieuw geboren Enchantee…

zacht huilt muziek haar lied op je huid eenzame tonen van een enkele fluit violen vlagen in strijkend meeslepen dragen gestreken emoties voorbij de tijd daar waar bazuinen de andere klanken verruimen en hoorngeschal weerklinkt tot diep in het heelal laat je dragen door de melodie ontvlucht het aards bestaan drijf mee en…

Suzanne hield van mannen en van zeepsop in haar bad Ook Marianne mocht hij welle en Liliane deed hem wat Zijn Theresa was een felle en Brigitte lag op zijn mat Vera, Anne en Christianne ze hadden allemaal wel wat hem tot liefde toe kon drijven en wat verder nog dan dat Maar zijn liefste was toch Sonja in haar roze bloemjapon ja 't is droevig…

veeg die tranen van je gezicht 'k wil dat je m'n glimlach ziet ween van vreugde ween van verdriet maar voel vooral voel de warmte je zal het zien je komt er door zing een lied ik heb een goed gehoor…

Ook dit jaar zingt de jeugd het hoogste lied Zodra de stoomboot weer komt aangevaren, Maar plotseling verstomt de kinderschare: Is dat nou Sinterklaas? Dat kan toch niet! De Taliban zijn godzijdank verslagen En dus wil zelfs de Sint geen baard meer dragen.…

Gij, Die alles weet en alles begrijpt, ook waar Uw Zoon geen tijd voor heeft en geen geduld, tot U, lieve Moeder, zing ik dit lied: van U gekomen, keer ik tot U terug. Moge het niet te lang duren voordat ik weer bij U ben. ---------------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten' 1992.…

als een merel op de zomeravond zijn vreugde fluit doet hij dat zonder omwegen vraagt niet naar de liefde doet slechts wat anders wordt verzwegen hij zingt op zuivere toon hoor mij toch ik heb voor u uw morgen en avond uw gister en heden in mijn lied geborgen…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog zacht kreunend haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach,blijf maar hier hou mij hou mij hou van mij.…

Ruim voordat hij was gearriveerd, kwam hij al binnen in een lied. Zingen verkleint de afstand tussen geven en ontvangen. Een tijdlijn in muziek. Toen hij er was, waren zij binnen (en buiten zinnen). En ze zongen: ‘Luister naar ons afscheidslied’ en dachten: ‘Kon hij maar voor altijd bij ons blijven.’…

Maai mijn gras en giet mijn bloemen zing mijn lied en zet mijn stoel in het gras bij de sering denk zo aan mij en laat mijn tuin worden tot een herinnering.…

Ik wens je een ster aan de hemel een lied dat klinkt in de nacht. Een hand op je schouder als je het niet meer verwacht. Een woord van troost bij verdriet van iemand die je hulp aanbiedt. Ik wens je een hart vol dromen tot je lach weer terug zal komen.…

zonlicht maakt haar sterrenlicht vol straalt in haar gezicht komt samen in haar ogen en straalt op ieder die haar ziet haar aankijkt in haar ogen onverstoord en het lied dat ze zingt echt hoort zo zuiver luister maar….. en huiver…

een nieuwe dag begint het licht is nu zacht alles is nog verstild blauwgrijs, ginds in de verte een silhouet van geboomte langzaam aan roert zich leven een vogel zingt een lied zomerrozen geuren de zon wint aan kracht…

Ze zijn te krap voor die Ghanese masten Al die Chinese voorbehoedsgeschenken Het deed me aan die ouwe sexplaat denken Van die Chinéés die geen kapotje paste 'Hang Wang', een lied vol expliciete klaarheid Blijkt nauwelijks banaler dan de waarheid…

W-A die daar zijn moeder apprecieerde En en passant aandoenlijk derailleerde Als was het Ewbanks uit zijn eigen lied Na dagen van lawijt, gedruis, gegil Maak ik me op voor twee minuten stil…

Mijn vader heeft de oorlog meegemaakt Al heeft ie dan niet in ’t verzet gezeten En volgens mij nooit bloembollen gegeten Heeft niks gesaboteerd, laat staan gestaakt Ik schreef voor hem mijn kleine requiem En in dit lied, daarin gedenk ik hem…

‘O Koninklijke Hoogheid, ik ben Weekers Beschadigd kom ik mijn ontslag aanbieden Ik wist echt niks van die Bulgaarse lieden Het zijn verwerpelijke moneymakers’ ‘Ontslag aanvaard, regeer niet door de leugen Daar was mijn lieve moeder ook al teugen’…

Verboden wordt het niet dat lied te zingen… Dat vind ik nou zo zwak van roomse kringen……

Na een gesponsord suikerrijk ontbijt Beginnen in ons land de Koningsspelen Er klinkt een vrolijk lied uit duizend kelen Die aan de monarchie zijn toegewijd Zo eren in oranje boezeroen De kinderen onze leider Lex-Jong-Oen.…

Mijn ziele is in mijn zangen, Mijn zang is mijne ziel: Mijn lied is 't zoet verlangen, Dat in mijn harte viel. Dat groeit daar stil verholen, En groeit straks wonderhoog, En rankt in duizend bloemen Der wereld uit het oog.…

al zal dit lied niet zingen tussen ringen van schuim als een duif slurp ik het Hooglied: rondom puin staar ik vergruisd in eeuwige zonneschijn met al het wenend volk aan Zijn kant de Bruidegom grijpt ons bij de hand in binnen en buitenland…

de regenboog is schitterend te zien hun heksenjacht ontkracht door zonneschijn dat maant de mensen immer mens te zijn verspreid geluk verdraagzaam bovendien de lieden die het teken niet verstaan zij zullen ooit alleen en eenzaam gaan…

Met twijfelzaaiers maakt het korte metten, toch zijn er lieden die zich nog verzetten, omdat zulk nieuws hun luxe leven schaadt. Bewoners van het Hedonistenpark staan straks vooraan te dringen bij de Ark.…

een lijn een welving een geur een kleur een klank een stem een blik een woord een lach een lied een passie een leven een tijd een einde een verdriet een herinnering het begon met een lijn en het werd een verhaal een ballade een gedicht een refrein van het zijn…

het dier zit wat armoedig in de veren een rafelig en slordig ogend pak z’n financiële toestand – droevig zwak- verhindert aanschaf van gepaste kleren hij schrijdt hautain, als opgeblazen heren van adel met een lege plunjezak een overdaad aan schijn en kouwe kak z’n snavel echter blijft hij kranig weren hij staat bekend als brenger van geluk…

D' Arme mens vergaapt zijn tijd, Aan het schoon der ijdelheid, Maar een schaduw die hem vlijt; Droevig! wie kan 't weren?…

Ik kijk in de spiegel, grote droevige ogen kijken me aan. De regen tikt tegen het raam. Kille kou loopt langs mijn rug. Het is doodstil, dan ineens een gil. Een gil uit mijn mond. De lucht is grijs en grauw, toen ik dacht was ik maar bij jou. Avondkilte, doodse stilte. Zo alleen, niemand om me heen. Regen stroomt van het dak.…

En alles om mij heen wordt dof en grauw… Toch blijf ik droevig nog een wijle staan, Hopende dat die ster weer schijnen zou. Zo zie ik wat mij hoog en heilig is, Omwarreld door der Leugen duisternis, En ‘k moet bij eigen licht door ’t leven gaan. --------------------- Gedichten (1884)…