Alle inzendingen over droevig lied

Ik ken hem van dat lied met ‘hinde lopen’, En van z’n conferences op tv, Tot dit seizoen ging hij nog op tournee, Op ‘wat hij nog zou willen’ bleef hij hopen. The Phantom, Oliver, Elisabeth, Voor al zijn teksten zeg ik: dank je, Seth!…

Je moet het doen in drie minuten tijd, Die avond moet het lied perfect verlopen, Je kan alleen maar op het beste hopen, Maar onze Trijntje wil méér zekerheid. Bang dat ‘t op het podium gebeurt, Heeft zij uit voorzorg al haar jurk gescheurd.…

elk met een eigen zomerzachte melodie in ’t dicht groene lover van de bomen houden zij niet alleen de dag levendig ze bevliegen ook mijn gedachten tot ik het innestel om ooit weer neer te schrijven als ook mijn lied…

er waren vijf zoons en geen één sprak het geluid van dood hing in de zaal en het gevoel bekroop ons allemaal waarom niemand de stilte verbrak en bij de tonen van het laatste lied huilde mijn hart om al hun verdriet…

Ween niet, want dat doe ik Vergeet het, want dat zal ik niet Leef je lied en verlaat mij Dief Ik hield van je en heb van je gehouden Ik heb mij verloren in pijn Maar denk nu: enkel alleen te zijn Groots waren de dromen Klein de daden Laat deze leegte nu zijn En niets … om ons te helen…

Het zijn hier niet de kleuren die 't 'm doen Het gaat hier niet om 't jaargetij om 't seizoen Het gaat om 't lied ritme en maat de harmonie van stemmen Niet te vergeten de grote trom hij is volleerd in zijn ijver.... niet te remmen.…

van het lied komt me over de lippen De sfeer van de zondagmiddag neemt er even z'n keer Ik slenter over het ingesleten wandelpad neurie 'n strofe: 'kijk goed rond in ons paradijs'.…

We laten achter ons Wat we mogen laten gaan Een periode voor nieuwe dromen breekt aan De wereld zal weer spelen Een ster is ons voorgegaan Het roodborstje zingt haar lied Zoals ze altijd heeft gedaan…

En daarom zou het mes erin gezet: “We willen hier geen aangeschoten lieden.” Ik voelde me aanvankelijk vernacheld, Maar heb toch maar gezellig mee gewaggeld.…

Ik ben priesteres van de Grote Moeder, haar dochter en haar hoeder; Ik wortel in haar, zij gaf mij leven opdat ik dat in liefde door mag geven; Ik adem haar adem en zing haar lied, ik dans in haar armen die mij beschermen, troosten en verwarmen.…

in vrije val ontmoette wilde vogel pijnlijk en frontaal de rotskant van het beest dat haar meedogenloos verwondde haar vleugels tot de kern geschonden een val in neerwaartse spiraal nog nauwelijks van de schok bekomen gekreukte vleugels ingeklapt hoort zij uit nevelige verte spijtig verlangend lied de zoete lokroep van het beest het woeste…

Met de ongemakken die mij in gezelschap in verlegenheid zouden brengen blijf ik zoveel mogelijk thuis Het is al gebeurd Ik lach daar maar om Aantrekkelijk zijn is ook niet alles Mijn vriendinnen blijven mij bewonderen, alleen mijn zusje noemt niet mooi wat niet mooi is Ze ziet mij zoals ik mezelf niet graag zie Meer dan dit is er…

Van jaar tot jaar sneeuwt het herinneringen, ze bedekken en blokkeren de oprit Ik schep ze aan de kant Ik moet eruit, ik moet boodschappen doen En als ze gaan smelten als ze in de regenpijp druppelen en weglopen lig ik wakker in bed te luisteren en volg ik het kabbelen in de goot Het maakt me wanhopig Ik wil weg, een pauze om alles…

Daalt daar een lied op 't bevend mensenkind, Dat van een groots ontzag de borst voelt kloppen: "De duizend, die zichzelf nooit wezen konden, Bezitten saam één waarheid, die hen bindt - Hun is 't geloof, dat spreekt uit duizend monden; Maar wie, wat menslijk waar is, zelf ontgint, Voelt zich aan zich door zich alleen verbonden, En weet,…

"Wij zwervelingen zonder land Wij zijn maar arme klanten; Wie meer geld hebben dan verstand, Die mogen lanterfanten. Wij springen hoog, wij springen laag Wij moeten 't loodje leggen; We dansen met een lege maag... De centen, die gezeggen. Van oudsher was de koning baas, Van wege onze zonden; Nu is hij maar een houten Klaas, En heeft zijn…

waar stilte verbroken het zwijgen verstoort immens verdriet harten raakt stukgelopen dromen het vallen van een traan gefluister in harten liefde laat gaan breekt verlangen haar eindeloos ritme hoor ik de tranen huilen in jouw hart…

Hier is iets dat ieder wil hebben de warmte van een zonnige dag een koel lichaam tegen je aan zodra geboren op de evenaar de zon een brandmerk in jou een vuur dat gloeit in het merg thuis is waar de kachel hoog staat Iets dat iedereen wilde hebben het geluid van een dierbare stem die verhaalt van een leven lang omdat jij er bent niemand…

(vrij naar Nijhoff, 'Het lied der dwaze bijen')…

ik bewandel bedaard mijn pad maar met stiekem een tiental omwegen die mij behoeden voor incidenteel vergeten zo maak ik zaken vast aan geluiden en muziek neurie nonchalant een lang vergeten lied op de melodie van ik herken je niet soms ga ik visueel zet de zaak te kijk in lusthof of prieel verbind emoties als decor tot ik uiteindelijk…

Ach tuinman haalde jij mijn Liefste weg ? Waar bracht je Hem naar toe, waar vind ik Hem zo langs de graven van Jeruzalem ? Alvorens ik mijn hoofd te ruste leg ga ik Hem zoeken in de stad, langs heg en steg, bij nacht, als plots een zoete stem mij roept: ’Maria, huil je?’ en ik klem me vast aan Hem. Rabboeni, wat ik zeg: Je nooit meer lossen…

gedragen tochtten zij kilte door het paradijs waar tropische emoties bruisten felle blikken huisden in het smeulend vuur van omfloerste ogen stilte brak de eerste schrik paniek vluchtte in chaotische taferelen zij drongen met velen naar te weinig lucht hun vlucht is gevangen in lange gangen van de witte dood weer klinkt het lied…

ik wist nog een paar noten de eenvoudige melodie emoties kwamen snel naar boven van het nooit vergeten lied weer prikten mijn ogen van eenzaamheid en pijn in afscheid van het samenzijn woorden klonken luchtig liefde smaakte vluchtig aan het eind van de studententijd we drempelden verlegen naar volwassenheid en raakten zingend…

Waar een Volk leeft, leeft een recht, een plicht tot eigenwaarde. Ons volk heeft in zijn hart gezegd: maak schoon uw deel der aarde. Maak schoon, maak sterk uw deel, dat gij met trots kunt tonen de kleinste plek in 't groot geheel waar Nederlanders wonen. Wat een Volk kan, voelen wij; wij leerden het drievuldig. Een groter Neerland is nabij…

ik leef in de nadagen, dagen erna na wat dan zijn dat laatste uren avondrood van kleur grafsteenzwart van geur soms kan je dat niemand vragen immers zovelen zie ik nu pas in zichzelf turen zal het zijn voor even met pappenheimers omgeven of plant ik nieuwe stekken zeker ik ben bedreven in overleven maar is mijn aarde vruchtbaar…

achter het riet van de rivier heb jij mijn lief opnieuw ons lied gezongen dat galmde over karrenspoor en fluisterlokte door mijn oor tot in de warme onderstroom van passievolle kracht waar na een lange nacht van zien en van berouwen wij elkaar opnieuw aanschouwen geleid door grenzenloos verlangen en de passie die we delen in de veelheid…

Ik mocht uw land zo binnen zonder kloppen Mijn groot hart haalde net nog Amsterdam Pijn in mijn hart dat hier mijn einde kwam 't Is nergens goed voor om mij hier te stoppen Nou huil maar niet, want je weet nooit wanneer Nu mag het licht uit, zeker, leg me neer.…

Ik volg het voetspoor van een dromer langs de kustlijn van jouw hand geven golven zich gewonnen en de branding waar ik strand spreekt van liefde zonder woorden schrijf ik zinnen in het zand onbewogen lacht het leven in jouw ogen keert het tij als een lied van stil verlangen waai jij even mee met mij...…

Toen eerst goed een wereld op aarde ontbrandde, waar waren de kinderen? Zij lachten en stierven welgemoed. Waar bleven de kinderen? Zij aten hun buiken rond in de honingboom en gingen varen op de vrolijke zee. Trof de bliksem hen niet van de dood? Welnee - zij ademden eenmaal diep en vielen in lachen uiteen. ----------------------------…

toen haar gelaat nog maar een kamerplant was en zijn wrokkig gezicht een ondoordringbare baard en de laatste resten van het wrak door de kinderen verbrast verging ook dit gezin tot nog maar een herinnering aan lentedagen op een zonnig terras toen alle bomen donker opvlogen achter blakende oogkleppen een een noodklok bombamde tussen blozende…

enkel groter eenzaamheid Ik voelde mij als nooit tevoren zwak ik was alleen voor eeuwig en altijd Toen het duister rondom mij gleed zong mijn hart naargeestig zijn lied Ik weet dat het jou geheel niet speet liefde bleek ’t achteraf..immers niet…