inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.209):

Crematie van een moeder

er waren vijf zoons en geen één sprak
het geluid van dood hing in de zaal
en het gevoel bekroop ons allemaal
waarom niemand de stilte verbrak

en bij de tonen van het laatste lied
huilde mijn hart om al hun verdriet

Schrijver: Dianah, 19 maart 2016


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 393

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
15 april 2016
Dat ik dit gedicht over het hoofd gezien heb!
Uitmuntend. Bijzonder.
En dan dat einde.
Om nederig van te worden.
Naam:
Inte Feelders
Datum:
23 maart 2016
Woorden vallen weg bij stil verdriet ... Mooi gedicht, Dianah !
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
22 maart 2016
In de stilte elk in zijn eigen verdriet. Mooi verwoord Dianah.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
20 maart 2016
als het verdriet groter is dan woorden....
Mooi hoe je dit neerzet.
Naam:
geeraardt
Datum:
19 maart 2016
Soms kun je spreken bij de dood. Soms niet. Heel persoonlijk.
Naam:
Marije Geerts
Datum:
19 maart 2016
Mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)