Alle inzendingen over droge naald ets

kunst met naald en draad gaat niet gemakkelijk op tussen twee regels maar door het oog zelf te gaan werpt wel zijn schaduw vooruit…

Hangend in de leren fauteuil, met ’n warme wollen trui. Zat ik lekker onderuit gezakt, plotseling kwam het ongemak. Sprong uit de stoel verwoed en dacht dit gaat niet goed. Ik krijg geen adem meer, wat heb ik nu toch weer. Er gaat van alles door me heen, maar de adem blijft steken in mijn keel. Naargelang de minuten weg tikken, sta ik hier…

Hou mijn hand vast als ik wankel droog mijn tranen als ik huil geef mij een veilig onderkomen geef mij een plekje waar ik schuil. Maak voor mij de weg begaanbaar als ik stilsta in het leven laat mij niet ten onder gaan wil mij altijd Uwe liefde geven.…

Zachtjes stroomt het over, Je komt eventjes bij mij. We dansen samen naar hoger, De douchekop... Ik kan er maar niet bij.…

Droog mijn tranen met je glimlach Geef me als ontbijt je tederheid Vul mijn dagen met verlangen En verdrijf mijn eenzaamheid…

Rustend op een paal met wapperende vleugels maakt hij zichzelf droog. foto uit eigen collectie…

Rustend op een paal met wapperende vleugels maakt hij zichzelf droog. foto uit eigen collectie…

Die mijn wereld verpakt in cellofaanpapier en in gerecyclede dromen die nog ter perse moeten gaan, waarvan de inkt maar niet wil drogen.…

Als natte druppels hangend of bungelend aan een waslijn of -rek dienend om goed te laten drogen knijpen zij de stoffelijke toppen tijdelijk af zodat wat zwaar is van het vocht, vrij hangt en wordt verlicht, verlucht tot weer bruikbaar droog, schoon en fris stoffelijk goed!!!…

Een vis op het droge had het blijkbaar Mis; geen mededogen, maar slechts Droefenis voor het koudbloedig leven Tussen kieuwen en staart die ervaart Dat die zijn vissenleven duur betaalt, Wanneer zijn lot door de visser's hand Wordt bepaald.…

– het belooft een droog en dor seizoen. de aarde transformeert in zand ik hoor bloemen en planten kreunen en zie vele konijnen achteroverleunen, alles kleurt reeds lichtjes aangebrand. de wind, ja de wind, die doet ook extra zijn best om alles te verplaatsen of te laten vallen zijn mensen nu onbewust de natuur aan 't vergallen?…

wuiven wit en droog als een witte vlag met zwarte letters in de milde wind Rust in vrede…

Ik hoor verdomd een muzikale ets van Escher: ladders op en ladders af, niet van deze wereld. Van het ene been op het andere: calypso, blues, een polonaise van een eeuw. De sax, de baard, de ogen stralen. De colosale man staat eenzaam in het witte licht.…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

Een geur van hars een tapijt van naalden een dreef vol plassen een beukenhaag van hoog karaat een miezelregen een krasse wind een schuur van tijd en niets van haast…

De landen die met sufgesust geweten Gezamenlijk de rijkdommen belijven Bepraten hoe zij rijkaards kunnen blijven En lekker met z'n allen kunnen eten We missen een verslag van de couleur Door een cynisch-charismatisch chroniqueur…

Later zal deze stemming-ets met hagelwit passe-partout, in een glimmend-gouden lijst ons grijs en mauve in de ogen kijken...…

Noordenwind oud en bleek je ruikt naar hars je prikt met naalden. Noordenwind de bomen kraken maar je bent te laat, te laat! De winter ligt begraven onder kersenbloesem.…

‘Oké’, loeit een koe uit Hurwenen, ‘wel leuk dat die mensen dat menen, maar waar zit de naald?’ Ik snap dat ze baalt. Het blijft toch een gok, met vier spenen……

De deur die midden in het lied violen liet spreken met ontstellend gemak. De scherpte van de punt, de lans die in haar ogen brak. De onaanraakbare liefde van een oogopslag, de bevrijdende diepte van het wak. De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

Trek me even terug Adempauze, recht mijn rug Ik wil bewust Een beetje rust Geen onbekwaamheid Geen eigengereidheid. Ik zeg u gedag Minder kan ik niet zeggen Gelag, gelach (?) Het is aan u, Grens verleggen.…

Ik zal je beschrijven oorlog mijn oorlog ik zal je schrijven je tekenen je mummificeren ik zal je vertalen met jou de oorlogswinstmakers verleiden de psychoten de psychopaten opdat je totaal wordt ik wil dat je mijn taal verlaat om een tekst te schrijven die vrij is van gruweldaden ------------------------------------------------- uit…

Spelden draad garen en een gefronste kop zo zie je er volgens mij tegen op om bomen alweer knoppen aan te naaien. Uitgeblust vraag je of ik de rollen om kan draaien. Natuurlijk is dat geen probleem in een vingerknip bevrijd ik je. Heen en weer schud je je hoofd tot ik verklaar dat alles wat met de natuur te maken heeft waar is en dat die…

Een tatoeage kost een lieve duit Je hoort de tatoeëerders daarom vragen Om snel de btw te gaan verlagen Ze zitten Kees de Jager op de huid Dus wil je indruk maken op je chicky Een tatoeage kost straks maar een prikkie…

Kruipend door het oog van een naald, vallen de schellen van onze ogen, en leren wij zien wat puur geluk bepaalt. Dan pas weten we, hoe ongewoon gelukkig, gelukkig zijn is.…

Dit jaar wint Overijssel dus de cup Voor vrouwen met de allergrootste borsten Bh's waarin zij deze joekels torsten Gaan zelfs van D tot F en 'running up' Dit hete nieuws heeft menigeen verrast Verkeer op weg naar Zwolle loopt al vast!…

Verstrikt geraakt in ‘t vangnet van hun steken van averecht over het recht breit ze slechts aan een grijze vrede Een naald vol roest laat moeilijk steken glijden een vangnet is niet recht te breien door ribbels langs een muizentandpatroon Zolang de kluwens blijven zwijgen tikken de naalden grijzig voort Wanneer de strakgetrokken…

gevallen naald zoeken afgehaakt garen niet gesponnen schoorvoetend wachten op de rups gerijpt moment is nu de geest naait oude stukken aan elkaar en ontrafelt wel of niet…

haar gekromde vingers borduren een woord steek na steek voortborduren tot de naald zich vastzet in haar gebalde hand het monotone neuriën stokt hoe lang zal het duren voordat iemand je mist?…

Mijn toren kucht langzaam brokkels uit en de ruiten worden als vaders ogen troebel ik verlang naar de zachte aanraking die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt uw lach en uw ogen gommen de barsten van onze tekening die nu nog een ets is maar weldra zal krioelen van de kleuren aan mijn voet steken bloemen het hoofd op onder uw vruchtbare…