Netgedichten

netgedicht (nr. 11.833):

Naald & draad

Spelden draad garen en een gefronste kop
zo zie je er volgens mij tegen op
om bomen alweer knoppen aan te naaien.
Uitgeblust vraag je of ik de rollen om kan draaien.

Natuurlijk is dat geen probleem
in een vingerknip bevrijd ik je. Heen
en weer schud je je hoofd tot ik verklaar
dat alles wat met de natuur te maken heeft waar

is en dat die je daar één groot bewijs voor geeft.
Draai rond draai draai rond rond, heeft
de wereld je nog niet overhaald?

Is de wereld ondertussen nog niet frivool oerwoudgroen
en alles wat je wenst geworden? Daar is het toch om te doen?
Je ogen draaien mistroostig rond, en zeggen nee, vrij vertaald