Alle inzendingen over droog water

Een kudde schapen mekkert over landsbelang, door de wol geverfd…

tranen vloeien niemand ziet wangen blijven droog ze staat daar maar aan de oever van de rivier aan haar voeten kringelen rimpels in het water ooit gooide zij een kiezelsteen ze schreef haar boek zo vol van leven nu staart ze naar de rimpels in het water haar hand blijft leeg…

De zwemmer heeft de kant bereikt licht hijgend klimt hij er omhoog het water glijdt zo van hem af hij staat daar recht en naakt en droog. het bestaat niet dat hij weer terug zou gaan opnieuw dat grijze water in hier vaste grond en nieuw begin want hij heeft nu de kant bereikt een mantel wordt hem aangereikt.…

Droge voeten bij te hoog water wat er overblijft komt later we hebben god daarbij ingedamd met de natuur in eigen hand alles genomen voor wat het is niet veel anders vlees noch vis…

Hij stuift op het water af en dwingt me daardoor hem straks droog te wandelen. Straffe wind. Het gezandstraal begint al. Dichter bij het water spaar ik mijn bril en zie een demonstratie van Exodus. De wind vaagt het laagje water van de bank weg en droogvoets kan ik doorgaan. Maar waarheen? Naar Engelland?…

De zee wil je bevaren het zeegat uit voorbij havenhoofden Het water... komt er nimmer tot bedaren na eb is er vloed Het zand altijd prooi de tanden er ingezet waar aan geknaagd De duinen kijken het aan nog droge kruinen 't water aan hun tenen Je wilt.... het oor lenen aan de monotone zang van branding.…

drogen, ik traag en blozende rakker…

Mooi kind uit den hoge: wees welkom op het droge. Nu zonder water ga je voort tot waar je stemmen hoort. Je eerste les is dan voorbij: 't zijn papa, mam, allebei.…

Ik weet niet in Hoeverre ik nog Leven wil nu het Water zich terugtrekt En mijn hersens op Het droge achterlaat En het eeuwig Eb lijkt te blijven, De kuststrook breder Lijkt dan ooit, En mijn brein Verdort zonder Uitzicht op beter…

terug naar celdeling naar kernkracht, rauw vlees olienagels terug naar verstokt gesteente ‘n gezicht zonder masker het kale water het droge hout vuur aap, noot, Mies…

ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen - Mijn handen zijn zo hete en droge - en het lichte water van haar stem - mijn keel is in dorre klem. Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren - mijn stem is schor, mijn ogen dor.…

besproei mijn woorden met koel water voor de lezers die zich er aan laven dorstig als ze zijn ik leg mijn muziek neer te drogen in de zon voor de mensen die naar me willen luisteren ik? ik ben met mijn hoofd in de wolken ik hou nu eenmaal van schoonheid krijg er inspiratie van…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

Ik haal water, ja water voor het vee uit de put die langzaam dieper wordt De rivier is droog het gras verdort maar de bron gaat stukken langer mee Ik haal water, ja water voor het wassen. In een kruik draag ik het op mijn hoofd als die valt heb ik voor niks gesloofd dus ik moet er heel zuinig op passen.…

Het wiel draait zijn toeren tot het eind van de weg Waar ik verder ga in de nacht van het koele licht Sterren weerkaatsen op het water als ijskristallen in het zonlicht Trieste wateren kabelen verder Een korrel zand heeft de zee verlaten Om dag en nacht droog te ervaren De duinen roepen hem tevreden toe De wind van hoedanigheid Zal je…

Ik wil verdwijnen in de wolken en als regendruppels dalen om de droge aarde te voorzien van water. Ik wil verdwijnen in de zon om als zonnestraal terug te keren en de aarde doen verwarmen. Ik wil verdwijnen achter de sterren om de mooiste uit te zoeken die ik voor jou altijd zal laten schijnen.…

'Mijn jonge vriend hier doet uitstekend werk' Zei Nelson over Willem-Alexander 'Hij weet van duurzaam wezen als geen ander Volkomen toegewijd maakt hij zich sterk' Geen water, dan geen toekomst, stelt hij droog Maar die overstromingsgolf gaat mij te hoog…

Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen Mijn handen zijn zo hete en droge en het lichte water van haar stem mijn keel is een dorre klem. Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren mijn stem is schor, mijn ogen dor. ----------------------------- uit: Verzen (1890)…

Nee hoor, maar ik hoor het water vallen da’s niet zo raar, want het regende dat ‘t goot ‘t water wat neerkwam, belande in de metro-goot wat zo snel niet zakken kan en daarom is het, dat ik zeggen kan: ‘k hoor het watervallen, al is ‘t droog en regent ‘t niet, dat deed ‘ t vanmorgen wel vandaar dat je hier nu watervallen ziet!…

ik breek de doorns van de rozen zet ze een voor een in de vaas die omgekeerd op 't aanrecht staat het water laat ik weglopen in de hoek van vergetelheid waar vragen tevergeefs wachten op antwoord die al even gelee aan de waslijn te drogen waren gehangen…

dalend zoekt hij in de grote zee een standplaats heft dan de handen hoog en zingt uren lof en dank hees gezongen rijst hij uit het water op en rust in het zand blazend op de oude huid drogen otters zijn voeten…

Uitpuilende ogen, Wanhopig spartelend In onnavolgbare kronkels, Lippen die in het duister Tasten op zoek naar Uitsluitend levend water dat De dood nog voorkomen kan - Hier ligt een mens Als een vis zieltogend Op het droge, En geen visser die hem De genadeklap durft te geven…

Diepe voren in de kop de botten kraken een rochelende hoest een stoppelige kaken een luier is overdreven maar helemaal droog houden we het niet vooruit, een spat water in het gezicht een kam door het haar ’t is weer toonbaar voor even.…

Kijk in de diepte van het water alsof het leven is, want, kon ik maar, kon ik maar; een foto met mijn ogen maken, levend hart en zenuw raken, zeker zijn van beelden, als alles niet meer zeker is, geven wat niet gegeven kan worden, woorden knopen aan de levensles die mistig is voor droge ogen, beter weten en nooit vergeten, klimmen in oorlogspuin…

Die staat er met zijn voeten in het water die trekt een vis zieltogend op het droge. Wat trekt er aan zijn voeten? Sluipend water, een wieling van nog ongekende kracht zuigt alle vaste grond weg bij zijn laarzen.…

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

Je tranen spreken waarheid rechtstreeks aan met waterige tongen tot mijn hart mijn snelle overweging wordt verward het leek zo logisch maar heeft afgedaan gewoon verstand, in velen toch het hoofd begrijpt zo weinig van gesloten taal mijn ogen zien de druppels niet verbaal zo wordt droge praat van zijn kracht ontroofd wat kan ik nog beweren…

over het slingerpad dalen we naar het strand ver benee het regenwoud omhult ons met haar geheimvol groen door de zee gevormde grotten vallen altijd bij eb droog op blote voeten betreed ik eerbiedig deze kathedraal eeuwen zijn hier voelbaar van bruisend, beukend water .…

Steek m’n vinger heel diep in de mond, water kwam omhoog, opgelucht was ik terstond. Ik denk nog vaak wat met me is gebeurd, 's morgens heb ik om ’n ander getreurd.…