Alle inzendingen over druppel

Kleurloos Ik wil als een druppel zijn die overal bij kan horen en nergens en nooit buitengesloten wordt Want een druppel heeft geen kleur en water kent geen grens Nasrin Hamidi 07-12-2004…

Als twee druppels water Samen konden zwemmen Leek dit gedicht nergens op Als twee druppels water Sprekend op elkaar lijken Wordt het tijd om uit te kijken…

Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de doden die sterven mochten om de levenden te laten leven Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de kinderen die leven mogen om de doden te laten leven…

als druppels vallen op je huid spatten zij uiteen zonder geluid magisch traag zoeken zij een weg op kippevel langzaam, omlaag zwevende gedachten pleiten voor extase weg van realiteit druppels blijven verbazen…

Ik schrok wakker terwijl zij de rest van de druppels uit haar natte haar schudde ze lachte voluit om mijn verbouwereerde gezicht likte met haar warme tong één voor één de druppels van mijn blote huid ik spinde als een kat die geaaid wordt…

druppel voor verdomde druppel…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

In het lichtste maanlicht zingen koele druppels een hymne. Zinnen zijn langer dan mijn dromen. Ik benevel ze, strekkend tot dwaze taal. Druppels rollen van mijn tong. Beelden dansen op mijn iris. Ik omarm de kou en dompel mij onder in de sneeuw van het onbeschreven wit.…

Tranen druppelen op de bank Geen zorgen Je ziet ze niet Warm en nat rollen ze Over mijn wang Ik ben alleen Mijn hoekje van mij Zo alleen Alleen met duizend tranen Elke druppel Een zee van spijt Een zee van teleurstelling Een zee van angst Help me Help…

zacht gordijnde regen het transparante zicht in bol en glijbewegingen wisten zij oneffenheden op het glas dat bij nader inzien toch niet meer zo helder was alleen komen bracht wat stress voor het uitgaansleven met plu of laarzen wat jij het dichtst bij handen had…

Druilerige druppels dropen daar, daar langs de deur. Naakte natte neuzen niesden, snoven niet de geur. Blozende blikken bleken bezig, bezig te onthullen mijn malheur.…

Regendruppels glinsteren Zacht aan de bladeren In de late avondzon Transparant helder Glijden de druppels Langzaam naar beneden Geruisloos vallen de druppels Op de aarde die doorweekt wordt Het glinsterende water spat uiteen Langzaam sijpelt het water Verder over het mossige groen De zon schijnt op de pareldruppels Regendruppels glinsteren…

de druppels van de regen die, met een duwtje in de rug van de wind, er nog meer zin in hebben gekregen…

Ik drijf op de golven van de zee onder een wolkenloze lucht waarin wat meeuwen op de vlucht; een windvlaag neemt ze mee Zoute druppels op mijn gezicht op mijn neus en op mijn wangen op mijn huid die is gevangen in de warmte van het zonlicht…

Zonnestraal en water toveren een schitterend geheel van flonk'rende juwelen op zijzacht groen fluweel mijn vingers tasten naar de paarlen maar de zon gaat heen en druppels spatten op en in mijn hand uiteen…

Jij fluistert zoals een robuuste pianopalm wat afgevlakt en afgezwakt door gipswit omzwachtelde liefdes die woorden die Jij fluistert zijn slechts hevig korte snikken bloeien vrijelijk in de lente op de achtergrond van de horizon aan elk regeleinde stotteren ze vloeiend en in uitgestreken vlagen de laatste druppels rijpe symfonie uit…

Neerdruppelende gedachten aan een chaotisch leven zijn als puzzelstukken die ineens in elkaar passen. Niets… nee; niemand kon me nog verrassen tot jij mijn verdorde hart dorstlessende liefde schonk. Als een geschenk aan mij gegeven gaf ik je vorm in woorden en letters. Wanneer ik jou niet had leren kennen zou ik mezelf nu niet meer herkennen…

Hei da, lieve dreupel water, zijt gij helder toch en schoon, in uw hemels lichtgeschater en uw diamanten kroon! Rood en blauw en groen en geluw, peers en purperwendigheid siert, in onderling gespeel, uw pinkelende uitwendigheid! Hei da, heldere lichtkrystalle, diamanten waterding, moet ge op de aarde nedervallen…

De regen vormt gestaag Een druppel op m’n raam Het licht weerspiegelt En verspreid een Caleidoscoop aan kleuren Gevangen in een glazen bol Krachten absorberend Ontstaat een nieuwe wereld Kijkend van dichtbij Word ik beweging gewaar Een wereld op z’n kop Groeiend en groeiend Om me heen Verdwijnt mijn eigen wereld Verleid door fantasieën…

tere dauwdruppels tranen geplengd op rozen afscheid van de nacht…

Je bent mijn zonnetje aan de hemel Mijn maneschijn bij nacht Mijn lucht, waardig te inhaleren Jij bent mijn sterrenpracht Je bent mijn druppel in de regen Overdag mijn bloeiende Jasmijn Mijn verhaal waardig te vertellen Jij bent mijn eeuwige Valentijn…

Op de grens van water en land Walsen golven op het strand Kunnen zich niet tegen het getij weren Hebben geen kans zich om te keren Mensen lopen en liggen hand in hand De zon steekt de dag in brand Met haar explosieve licht Spiegelend in je bezwete gezicht De zoute druppels rollen langs je ogen Vallen op het zand waarin ze weg drogen Tot…

druppels vallen zomaar uit het niets ze glijden over m'n arm omlaag strelen mijn gezicht liefkozen mijn huid en vermengen zich met de stroom van tranen hier in het diepe groene bos dans ik op een open plek omringd door bomen en hoog boven me een groot groen bladerdak waardoor de zachte druppels naar beneden komen zweven als tinkelende…

Vocht en damp dalen neer Plots lopen wij door wolken Voorbij de tijd van wanen ’t Was mooi, maar doet zeer Vlaag en nat, ze kolken Druppels wissen tranen Als de storm is uitgeraasd, hangt in dat ene straaltje zon een laatste druppel aan een twijg Een parel blauw of is het goud?…

Dagen in de regen gehangen, Maar nog altijd zoeter Dan de zoute druppels Die hij op zijn schoudervulling droeg. Het was een lange avond en in open portier vroeg zij de eeuwigheid; ze kreeg de avond. De tragedie van de zwarte strik. Die onder een grasmachine, In een smerige sloot, Werd verdronken.…

de nacht de dag maar zijn, de dag lacht mij al langer uit Als de dag weer dag is, trek ik er weer op uit Ach laat de traan de lach maar zijn, de pijn straalt in beide door Pas als de lach de lach is, dan ga ik er weer voor Ach laat het licht het licht zijn, zodat ik altijd schijn, op dag, op nacht op traan en lach op de druppel…

Doorn van rozenstruik aureool van eeuwen strijd hoop in druppels bloed. Onuitgesproken zoals de decemberwind, woord op de lippen. Het ‘zelf’ zonder vorm niet de dood te verzwijgen, in ongeborenen. Gedreven wolken biedt vredebewonderaars hun rustpauzes aan.…

niet alleen de taal maar vooral zijn zinnen geven dichters gevoelens prijs schier ongedurige woorden gegist gerijpt en als gedicht weergegeven op bewasemde ruiten in spiegelschrift om uit te lopen in trage druppels aangetrokken door de zwaartekracht van het leven zó is alles kringloop als het water naar de zee soms vinden woorden…

Een druppel van de bron een glinstering van de zon een lach van de maan of sterren aan de hemel staan.... Jij bent mijn liefste moeder iemand die al mijn liefde verdient. Je bent weg. Je woorden Je daden Alleen je schaduw achtervolgt me. Je stem zit in mijn hoofd. Hoelang zal het duren voordat je schaduw ook verdooft....…

Mijn vingers omklemmen een handvat van hout vasthouden, niet zwemmen dolend door ’t woud Ben naar iets op zoek mijn hand kleurt grauw druppels langs het zwarte doek ik weet niet hoe ik het hebben zou…