Alle inzendingen over duistere stilte

begrijp de waarde van het duister ontdek hoe wij ermee vergroeiend stilte ingaan er ontdekken waar onze verlangens wonen zo volmaakt naakt voor elkaar liefde verheerlijken…

Uit eerbied voor uw schrijven reageer ik niet uit al uw woorden voel ik stilte al zou ik er toe neigen de minste liefde voel ik niet uit al uw wonden stroomt inkt naar de rivier van nieuwe woorden zo zwart als uw geest ben ik in uw stilte geweest zo duister als de nacht voel ik uw onmacht in de woordwonden van uw tedere ziel…

Gegeven in een nieuw bestaan zoek ik in hoop naar mensen en zal gaan door duizenden muren Die verlaten stilte van angst stil sluipend in het duister zal ik ooit vinden waar ik al die tijd naar zoek…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…

Uit de nacht van het duister, in stilte gekluisterd, gekomen. Vrij! Nu, gaande met mij het licht en de kracht, door liefdesmacht verbraken de ketens van angst in de nacht.…

in nachtdromen, daar, waar de wind … een grote slok stilte als wraak van affiches in duistere kroegen al herfstregen en jij, jij die gaat met grote hemelschreden achter wereldhorizonten in nachtdromen daar, waar de wind.…

Het woord papagaait de taal een iluster teken keramiek de fluister van aangesproken stilte handen tasten in het duister evenredig links evenredig rechts de verteller kijkt loepzuiver door het oog van de naald.…

Alleen in het donker Wandel ik door het verlaten dorp Langs het Spiegelende zwarte water De koelte De rust Kalm ga ik zitten Beroer de zwarte spiegel Met de toppen van mijn vingers Het duister duwt me zachtjes in mijn rug Ik laat me vallen Glijd in het ijskoude zwarte water In de rust Een laatste schok Stopt mijn hart Of vult de leegte…

Verward loop ik rond Waarom dat weet ik niet Alles lijkt te zweven Terwijl ik doelloos loop Een vogel die fluit Doet mijn hartje springen Ik kijk nog eens rond Maar mijn vreugde verdwijnt Het geluid is weg Mijn zicht is zwart En ik kan nergens heen Ik kan wel gaan lopen Maar ik zie niet waar ik ga Ik kan wel blijven Maar ik zie…

In het duister tastte ik steeds maar rond, het was alsof ik de uitgang niet vond. In het duister was ik radeloos verdwaald, het was of de dageraad niet was gehaald. In het duister zoek ik naar een weg, waarom is er niemand die luistert naar wat ik zeg. In het duister is het o zo zwaar, wat is nu echt en wat is waar.…

bewust van het ongewisse fiets ik naar Lisse ik heb lampjes, gevoed door batterijen bij me zie ik het licht, mocht de avond vallen zover is het nog niet zover ga ik ook niet de les van mijn ouders, voor donker thuis…

leeg, zo leeg lijkt de weg leeg en zo stil sst maak het stiller dan stil, ze wil zoveel meer het volle licht straalt uitzinnig verblindt haar maakt haar lichtzinnig ze loopt en loopt door, het einde bij lang niet in zicht mag het uit dat licht? maak het donker zo donker zo veilig in de nacht voelt ze zich heilig het maakt haar zacht…

handenwringend komen misvattingen nader verwarde geesten ontstaan door technologie gedachten zijn uitgebannen naar het fysieke op peil gehouden door drugs en medicijnen het vergallen is nu pas goed begonnen lichamen zijn aan elkaar verankerd, verbonden en parallel geschakeld hoe ver kan dit nog gaan zal besef ooit weer ontstaan in het duister…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

Korte dagen vragen veel. Ik ben te traag om nog een hemel te zien. Met niets om handen dan gapende gaten. In opgesloten leegte kan ik enkel bezig zijn met winterslapen. Tenslotte daarom is het donker.…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…

in de kroning van de nacht is eenoog blind daar fatamorgana's angstvallig hun rokken hooghouden behoeft waarheid geen zoete erkenning vallen met zorg gebouwde zandkastelen ten prooi aan opkomend tij,omdat zij niet fonkelen wil…

De regen, de wolken, het duister. Ik luister… Je vingers haken zich in die van mij. Je bent dichtbij. Maar toch, zo ver weg. Dat ik niks zeg……

Ze sliepen in een afgrond zonder stroming - De golven en getijden waren dood, De maan, hun minnares, was er niet meer; De wind beroofd van kracht in stille lucht, En de wolken vergingen; Het Duister had geen behoefte Aan hulp van hen - Hij was het universum.…

Eenzaamheid komt alleen het vreet zich een weg naar binnen en praat zonder veel zinnen maar de stilte is nooit sereen. Eenzaamheid grijpt om zich heen als klauwen in het duister slissende klanken, geen gefluister eenzaamheid, sarcastisch en gemeen.…

Huilend om het duister verleden Vallen zware regendruppels Langs mijn uitgestoken armen Als stille getuigen naar beneden Zingend over stille wateren Fluistert de wind over mijn meer Hoor hun troosteloos lied in de stilte Vermanende woorden strijken zacht neer Draai me langzaam van hen af Kijk niet langer terug naar het duister Regen en…

je stilte vertelt mij de pijn verhaalt hoe we waren verzwijgt wie we zijn je donker verlicht ik met beelden hoop die er tussen ons is was duister dat wij samen deelden je warmte koel in de schemer van morgen koestert het leven vandaag versluiert de sluimer van zorgen je stem is de stilte gezicht zonder licht liefde wordt voelbaar…

Ik laat deze laatste woorden vallen in je handen Houd ze voor me vast mijn adem, vluchtig als ze door het duister ijlt Nu lijkt de nacht te zingen in dit eindeloze gebed, geeft de hemel glans, een glimlach stilte klinkt nog ver na…

waar in het duister de zoektocht naar mijzelf in verhoopte dromen ik verlies aan de nacht raakt mijn toekomst sterrengeruis fluistert de stilte intens verdriet tot die breekt in de val der wensen haar schicht voor eeuwig het leven laat gaan…

De nacht stilt het duister zwijgzaam in oude uren. De ochtend daalt het zicht zonder genade de zon. De middag staalt schaduwen in loden loomheid rust.…

de stilte van de nacht belijnt blauw grijze dromen tegen zwarte achtergrond transformeert duistere angsten naar indigo blauw toont plooiend en stippelend golvend en draaiend de zee uit verscholen diepte haar kwetsbare kracht…

geschreeuw in het duister verdreven stilte verward zijn dromen waar harten geraakt leven aanvaarden in hoop en verlangen reiken naar morgen waar liefde ontwaakt in de glans van jouw ogen mijn wereld in dromen geschreeuw door de nacht gefluister overdag waar liefde gebleven nooit verdwenen gehuld in harten in stilte wacht…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Zoveel nacht En zoveel duister Vage beelden Om mij heen Ik lig hier stil Denk na en luister Minuten smelten Één voor één Onwaarschijnlijk Is de stilte Vreemde tekens Op de muur De slaap blijft weg Ik dwaal in het donker Zo verstrijkt Er weer een uur Nog steeds veel nacht Omringt door duister Nog steeds geen Dromen, slaap of rust…