Alle inzendingen over echo - niemandsland

Het leven als nobody in niemandsland kent enkel(e) aantrekkelijke prioriteiten. Geen voor je voeten lopende autoriteiten of vragende ogen van een slaaphuisklant. De Cock met zijn indrukwekkende Jack ontbreekt, optimaal veiligheid vergrotend. Raadsleden lopen niet in zeven sloten, in de verste verte is niemand op zijn plek.…

vlammetjes opkomend uit de rood smeulende gloed hun dansjes maken dan even rust weer oplaaiend tot hun brandstofhonger eindelijk is gesust soms gaat het fout dan knettert en sist venijn het gebrek aan voedingskwaliteit loeien grotere tongen sproeien vonkenregens ongecontroleerde hitte tot de spikkels stikken in het verboden niemandsland…

Geen vaderland Een vreemdeling Geboren nooit en toch bestaan Een naam gekregen hier ver vandaan Dagenlang nog hoop gehad en niets gekregen Nog steeds geen land De weg weer terug Maar welke kant Wie kent de weg naar Niemandsland...…

Ik heb me stilletjes terug getrokken Naar een plek waar niemand is Niemand weet dat het bestaat Dit is mijn Niemandsland Ik heb mijn masker opgezet En ben langzaam weggegaan Zachtjes en onopgemerkt Niemand zag me gaan In mijn land is het rustig en rumoerig Ik voel de pijn en het gemis De chaos in mijn hoofd En de leegte in mijn hart…

Er is geen tijd voor de verweesde die zijn voorland heeft geerfd maar gebogen door de regen gaat een arm om zichzelf slaat en tussen de gevreesden als een stenen boom versterft Er is geen ruimte voor de loze die zijn luiken heeft verstaald gebukt zoekt naar de sporen die anderen toebehoren en tenslotte als een broze in niemandsland verdwaalt…

Aangekomen in niemandsland Waar is nu die liefdesband! Ik heb helemaal geen gevoel Ik heb geen richting meer of doel Ach, het komt wel weer terug Ik wil het alleen weer veel te vlug…

nog nooit ben ik beland in niemandsland de aarde is vergeven van heersers over leven de grond al eeuwen verdeeld er is geen ding dat zonder eigenaar is gemeenschappelijk bezit een fictie wij leven in archaïsche structuren van grenzen en consumptiemaatschappij mondialer denken komt sporadisch dichterbij het is de overlevering van…

letten mij volplakten met negatieve etiketten waardoor ik zelf maar amper zichtbaar bleef, gerechtigheid verdween, mijn naam veranderde in Just, slechts, alleen totdat ik hoorde dat het níet mijn schuld was en ik vertellen durfde van mijn dodelijke angst en eindelijk mijn opgekropte tranen uit kon huilen waardoor ik ruimte kreeg, mijn niemandsland…

Nu jullie gans zijn uitgedoofd zet ik de bijl in alle takken van de stamboom in mijn hoofd om het leven te herpakken moet ik de verwachting doden en in oude wortels hakken zelfs het mooiste mij geboden heeft nu alle vrucht verloren van geloof in jullie goden niemandsland zal mij bekoren tot ik uit de laatste strohalm als eerste nazaat…

Met de schoffel in de hand, lijk ik tegen die snoeiwijze niet te zijn bestand op de scherpe snede van het seizoen toen ze mij verliet, verwijzing naar het niemandsland kon mij niet boeien, heimtuin werd weide want daar lopen zwartgevlekte koeien....…

Keer niet terug naar 't niemandsland waar niemand op je wacht in de door God vergeten stilte van alweer een hopeloze nacht wend je niet af van de horizon en de dromen die niet reizen bedenk opnieuw waarom 't begon je hoeft niets meer te bewijzen het poppenspel gaat niet om goud schrijf het maar van je af, ik luister zonder dromen word…

Ergens, wáár wilt u nu weten - maar dat ben ik glad vergeten - ligt het laatste niemandsland.…

levensloop en ik de knopen draai om niet te vergeten, zal ik blijven zoeken en is het de moeite waard in het onbekende door te dringen, gemaskerd in de schaduw, achter de dagelijkse dingen, al zijn ze klein in schoonheid, zal ik dromen over grenzen heen, een geluidloos gevecht tussen verwachting en wanhoop,waaraan ik ben gehecht, een niemandsland…

Ik bevind me tussen leven en dood tussen waken en sterven het is waar ik heers waar ik mijn gemoed, mijn stemming en de woorden beheers.…

En het lijkt alsof ik mij waan in een stuk niemandsland.…

Hier is een mens iedereen en niemand. Het is hier een komen en een gaan. Hier regeert de dienstregeling. Alleen vluchtigheid kan hier bestaan. Tijdelijkheid. Onverstaanbare gesprekken verwaaien hier, mengen zich met een zakelijke omroepstem. Piepende wielen van een bagagekar, mengen zich met het gillen van een rem. Geroezemoes. Hier kan…

In niemandsland teder omarmd in verbinding met jouw warmte drijft jouw beeld sprakeloos Draaierig in mijn hoofd om haar sluiten mijn ogen met genoegen in een wereld waar jij niet voor koos.…

Keer niet terug naar niemandsland waar niemand op je wacht in vergeten stilte alweer een hopeloze nacht niet af te wenden van de horizon niets meer te bewijzen opnieuw bedacht waarom 't begon in dromen die met je reizen schrijf het maar van je af, luister zonder dromen word je snel oud zoveel licht nog in het duister.…

in het land van niemand wonen vele mensen het land van beperkingen leer ermee te leven het land van ziekte uitzichtloos uitbehandeld in niemandsland spreekt ieder zijn eigen taal zoekend naar lotgenoten die hun taal verstaan zoekend naar hoop begrip medeleven er is geen weg terug naar het leven dat geleefd…

Afwezig door de mens gezaaid gewas in 't wild groeit ridderspoor tussen stengels overal ontelbaar rankende pompoenen zwellend van oranje vruchten Nergens levenslust en energie door gifspuit ingetoomd - overal vitaliteit overal in niemandsland…

Verloren soldaat Dwalend in het niemandsland Door aarde omarmd…

In de echo van de stilte Zit veel meer stilte dan in stilte alleen Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’ De nagalm, echo van die stilte Verzilten je zout in zoet Versterkt je dijken tegen overstromingen Van emoties, kwellingen, opwellingen Ben ik soms toch bang, heb ik angst Dan stort ik mij in die stilte en met name In de echo van…

ledigheid ten top door verlaten niemandsland ijlt een lege trein…

verdwaald in niemandsland groette mijn hand de wolken in hun door de wind bijeen geveegd verband lege einders keken terug zonder de ogen neer te slaan en voeten maten passen in het zand zonder te gaan mijn menselijkheid had afgedaan werd niet gevoed toch heb ik jou ontmoet in niemandsland mijn broeder jij maakt alles goed…

Op blote voeten ben ik in niemandsland gekomen Ik hoor een schreeuw, de echo van een meeuw Is dit het land waar ik van lig te dromen? Geribbeld zand, ’t ligt hier eeuw na eeuw.…

Toen het stil Geworden was Buiten en de Vrieskou alles Dat leven ademde In zich had opgenomen, De knorrende beesten Zonder een mens erin Alleen geluidloos Nog voortbewogen, En ook de gierende Onrust in mijn Zorg'lijk hart Was gaan liggen En zich overgaf Aan de strengende Vorst, was het In dit verstilde Landschap…

Met 19000 toeren over een lengte van 50 centimeter scheurde hij van uit het midden in stilstand naar de berm van het niemandsland…

Wit papier wordt volgeklad, echo's worden bewaard, zinnen worden vergaard op een schreeuwend spiegel-blad.…

Klank blik Woord dood Lachen om angst Leven om Help.…

Een wonder in wording Als een plantenzaadje dat ontkiemt Als uit het niets ontstaan Ben jij het die leegte verving Het bloeden van de drager blijft uit Een onzekere tijd breekt aan Toch zal alles voorspoedig gaan Jij bent het ware levensfruit Ineens verschijn je uit de duisternis Een piepklein mensje ergens daar onder Hoe je het ook bekijkt…