Alle inzendingen over eenheid en vreugde

Dan pas wordt Jehovah nabij en niet veraf een bron van "VREUGDE"…

Het moment waarop je huilt van geluk, een tranenval van vreugde, als je eenmaal beseft, dat vreugde van binnen zit.…

Er is niks zo belangrijk om te beleven en graag in te delen als de Levensvreugde, via klanken, melodieën van muziek, via tekeningen, schetsen of schilderijen zelfs beelden; niets als de Vreugde die zo kan helen.…

Al zijn we stilaan ouder, vervlogen de jaren van onze jeugd, toch leg ik nog steeds met vreugd, mijn grijze kop tegen jouw schouder.…

De vreugde voor het leven, meer heb ik niet mede te delen iets anders kan ik niet geven als mijn liefde voor velen.…

Natuurlijk ontmoet tussen zonnestraal en gras duidelijk lente.…

Onder de gloedende zoen van mijn levenscheppende vreugde ligt de stad; vreugde in mij, niet om welke oorzaak ook, maar om zich zelf: zo is elke grote liefde. Mijn vreugde is een absolute liefde. Dat weet ik: ik ben een schepper die een warme golf over de stad laat varen. Op schaliedaken ligt maanlicht dol in vreugde, goud-gelukkig.…

Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die elkaar ontmoetten, die liefdevol een ander groetten, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: een zon die straalde van genoegen, de kinderen die om aandacht vroegen, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die vergeving schonken…

De dagen lengen al is het nog maar even maar we leven weer.…

Ik ben klaar voor fijne dingen Wil niet meer in mineur Heb veel pijn overwonnen Ga verder met een lach Het leven lacht me toe Voel warme zonnestralen Kan weer vrij genieten Plezier schijnt in mijn ogen Ik grossier in mooie dromen Echt daar kan ik wat mee Krijg nieuwe goede inzichten Over mijn levenswandel Ik wil niet meer wegkruipen…

Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ---------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

Wanneer ze weg wil dromen, vraag het haar, waarom ze haar leven achterlaat, en haar voetstappen kraken. Ze vertelt hoe ze vergeten is, waar ze naartoe moest, en hoe de horizon is gekomen, en zich weer heeft laten verdwijnen. Ze vertelt toen ze dacht, dat ze een engel was, en waarheen ze ging vliegen zich niet meer kon herinneren.…

in dualiteit, keer ik terug in liefde, centrum van eenheid…

Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen.…

Gelukkig wie mag doen zijn werk, hij leeft in het besef van eenheid en een kracht is in hem, die maakt sterk omdat hij streeft, heerlijk genietend van zijn arbeidsmacht. Ook ik wil moeizaam werken, 't duister vlood voor verre glans van eerste morgenrood.…

De kracht is het licht De droom van een mens Zijn wens is zijn droom teder en zacht Een mens zoekt een partner om wat hij verwacht, om samen een eenheid te zijn zijn licht is zijn kracht Hij is haar licht Zij is zijn wens Hun droom is intens teder en zacht voor wat hen nog wacht Zij vonden een partner om samen een eenheid te zijn…

ik ken een dorp dat zich parallel voegt naar de slingerende dijk die zich kromt naar het belendende water, zo een eenheid te zijn..…

De Bijbel en Bach een onlosmakelijke eenheid klinkt als Cohen en Co een volle economische eenheid van een niet uit te putten bron de bronnen in de Bijbel en muziek maar ook en vooral de bron van inkomsten, omzet voor Bach en zijn grote gezin elke zondag een nieuwe cantate voor de Here God en Jezus Christus maar vooral voor de broodheer…

Huilen doe ik zij hebben mijn eenheid in stukken gescheurd verspreid over duizenden zijwegen en twijfel in mijn hart gestrooid…

in dit warme hart straalt onze verliefdheid graag als een twee-eenheid mooie herinneringen zonder houdbaarheidsdatum…

Medelijden staat ver van mensen, gedogen slaat bruggen naar eenheid Overtolligheid te verdrijven heet moed, loont zich met onthechting. Harp zonder snaren, milde toehoorders horen veel instrumenten. Gans verliest een veer, voelt zich tonnen lichter en vindt de dichter.…

Vinden woorden eindelijk juiste klank van vreugde in menselijke omgang met elkaar.…

Aan het einde van de tijden brengt God Zijn kind’ren bij elkaar, hen, die alleen Zíjn Naam belijden wijst Hij hun plaats, en zegt Hij: “Dáár… temidden van Mijn and’re kind’ren mag jíj nu met hen samen zijn. Laat je traditie je niet verhind’ren, ook voor hén verdroeg Ik de pijn”. Want ieder die met de mond belijdt: “Jezus….mijn Redder en mijn…

zo vlijt hij zijn wang aan haar zachtheid door nachten van stormend duister van bijna geen maan naar de wassende volle tot aan de dag waarop haar zon vrij spel speelt zij is de rust waarin hij zwerft hij is haar baken zo dragen zij vogels van tij naar tij zo stromen zij…

Kies geen kant, kies geen kant. Niet van een God of vaderland, wat wanen ook beloven. Kom wandel met mij aan het strand, waar eb en vloed, kastelen zand op zilte voeten roven. Herinnering is al wat blijft geschreven in de tijd en lijkt alles zo om niet. Geboren en gestorven zijn in de ongewisse zekerheid dat Leven, het geleefde leven…

De oceaan ruist eindeloos ver om mij heen -- hier in het beekje.…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

Als ik bij jou ben, zo dichtbij dat ik jou word -- zing ik mezelf uit.…

Het daglicht sterft langzaam weg we ruilen het in voor kaarslicht we verzoenen ons met de tegenstellingen in ons en smeden ze om tot eenheid…