Alle inzendingen over eenzaam zijn

Eenzaamheid is geen straf, maar een geschenk en een kans om je zelf te leren kennen en te groeien. Een ruimte om je gedachten te ordenen en te verfijnen en een bron van inspiratie en creativiteit. Eenzaamheid is geen isolement, maar een verbinding, een band met de natuur en het universum.…

De verlaten eenzaamheid kon eindelijk zichzelf zijn…

Jouw eenzaamheid wil ik wel delen eenzaam hoef je niet te zijn ik zoek je op, dan zijn we saam en, hoef je niet alleen te zijn...…

Mijn liefde is vervlogen zachtjes uitgeblust Geen hand meer in de mijne Geen mond meer die me kust Geen lachjes uit de verte Geen hand meer door mijn haar Niet meer samen zitten kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden, er is geen ergernis Maar nu weet ik uit ervaring hoe eenzaam, eenzaam is…

eenzaam zijn is een gevoel van pijn het gevoel van helemaal alleen zijn het gevoel dat je niemand hebt niemand die wat tegen je zegt liefde zoeken maar niet vinden nadenken heb ik echte vrienden in je hart één en al pijn zo is het gevoel van eenzaam zijn…

En uit ervaring weet ik hoe eenzaam, eenzaam is.…

Laat mij je helpen in je strijd tegen de eenzaamheid…

Als je eenzaam bent, vannacht fluister dan zachtjes door ‘t stil Je hoort mij dan wellicht zacht zeggen dat ik je weer terug wil Als je je eenzaam voelt o schat fluister dan zachtjes uit ’t raam Tegen ‘t stil en fluister dan dat je verdrietig bent plus eenzaam Als ‘t eenzaam voelt, mijn lief fluister dan stil tegen de wind Dat je spijt…

Wat is eenzaamheid wanneer je niet alleen bent tal van mensen om me heen ik lijk wel verwend Hoe eenzaam kun je zijn met een slopende ziekte als Parkinson wie zal begrijpen dat ik dit niet overwon Ik zit gevangen in mijn lijf het zit als een waas in mijn hoofd het gaat bijna niet vanzelf ik ben van mijn "eigen ik" beroofd Zo eenzaam…

Nu weet ik uit ervaring, hoe eenzaam, eenzaam is!…

Maar ik weet nu uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

Ik zal sterven in eenzamen wateren Schreeuwen van pijn in de branding Uiteen getrokken worden door de stroming en een eenzaam en nutteloos bestaan hebben…

Eenzaamheid kan voornaam op zichzelf staan. Het kan als een roeping een deel zijn van het dagelijks bestaan. Het niet tussen de massa jezelf behoeven te verliezen in een angst daarin ongelukkig te zijn. Maar alleen voor de eenzaamheid te kiezen. Die het zelfbeeld vormt van een extern groot naar een innerlijk klein.…

Een traan glinstert eenzaam in mijn oog Glijdt over mijn wang Laat een pad achter Een eenzaam pad vol verdriet Het verdriet van jaren eenzaamheid Glijdt langs mijn neus en mond Streelt mijn kin en verdwijnt Ik zucht diep Het is voorbij…

Geen zin meer hebben in het leven Eenzaam zijn Beginnen met denken over jezelf Raken wat je dierbaar is Oog hebben voor jezelf Eenzaam zijn Niet in jezelf geloven…

eenzaam en alleen kijk ik om me heen zie vogels vliegen mensen liegen een kind dat huppelt de regenpijp druppelt een late zonnestraal alles in pracht en praal kinderhandjes graaien naar bladeren die waaien veel gedachten kan je kwijt in een beetje eenzaamheid…

Eenzaam zat zij in de mist alsof ze niemand had, zo alleen dat ze niet wist waar ze precies zat. Want wanneer je eenzaam bent doet de zit-plek er niet toe maar 'k hoop wel dat ze weg is want daar blijven zitten leidt nergens toe.…

Herken mij want ik ben je beste stilste vriend armoede, eenzaam zuchten, schrikbewind wanneer mijn nood het grootst is, voel ik maar enkel pijn, gevolgd door mijn gevoelens deel ik mijn eenzaam zijn. Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten die luide stem die diep van binnen klingt, die raad geeft en eenzamheid verdringt..…

net zoals zij die nazomer de herfst Haar Zuiden is zo ver niet Daar kan ik Dichterbij Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Eenzaam zijn als hier Gewoon Weg Mocht je haar zien zeg haar dan niet dat ik haar mis Haar Zuiden is zo ver niet Waar dan ook Net zo goed Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Gewoon Weg…

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

Kom je in me vraag je met een eenzame stem alsof er een muisje door een sleutelgat naar binnen moet ik ben al bij je zegt het eenzame muisje door het sleutelgat alsof hij al helemaal in je is.…

O, de eenzaamheden van de zomer, het ongebreideld ruisen der bomen, bruisende korenvelden uit zwarte aarde. O, de eenzaamheden van de zomer, de branding der terrassen, tinkelende glazen vol bedwelming. Zo eenzaam is de zomer: de zachte roep der duiven in het woud; het dorsten naar haar lippen als rode wijn.…

Eenzaamheid is stiekem huilen terwijl een ander om je lacht eenzaam zijn is willen schuilen daar waar geen mens een mens veracht eenzaam als je wat wilt delen waar niemand ook maar iets om geeft eenzaam als je jezelf wilt geven terwijl ook alles in je beeft Eenzaamheid is je uit te strekken naar een hand die nooit verschijnt eenzaam voelt…

Dan is het de eenzaamheid die toeslaat. Jij was diegene die mij begreep, zonder dat ik een woord sprak. De dag dat je heenging was alsof mijn hart in tweeën brak. Daardoor voel ik een groot gemis, die ook blijvend is. Het is toch de eenzaamheid die toeslaat. Op een dag dat het even niet gaat.…

Moeder en dochter eenzaam en verlaten door man en vader vermist…

Harde woorden over en weer een gevoel van eenzaamheid overspoelen de gedachten aan wat eens is geweest…

Eenzaam ben ik wie ik zoek als het geluk mij wijst waar het eenzame vuur mijn schaduw verbrandt en de dood mij vraagt of ik mijzelf weer een kans wil geven.…

O, eenzaamheid! O, etherbleke vlam Die ongezien der mensen zijn verteert: Ik heb mij niet meer van u af gekeerd Nadat de laatste feestnacht me overkwam. O, eenzaamheid, ik heb mij niet geweerd, Wanneer uw gulzigheid mij alles nam. Wanneer het beste en liefste u niet ontkwam Totdat in leegte 't al was weggeteerd.…

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

De knotwilg treurt zacht om het verlies van z'n maats ook hij is eenzaam…