Alle inzendingen over eenzaamheid deel je

Als iemand binnen komt naar buiten treedt uit zijn beslotenheid dan worden liefde en verdriet een tweevoud dan ben je met tweeën alleen en niemand die onze eenzaamheid delen wil in de naam van de vader en de zoon in alle eeuwen der eeuwen laat ons beiden bidden wat een geluk…

laten we de eenzaamheid delen als een fles goede wijn uit de Elzas jij geeft de voorkeur aan witte mij maakt het met jou niet uit je mag triest naar me opkijken dan grimas ik wel terug wij jij en ik hebben het getroffen wij hebben tenminste nog elkaar nemen nog een beetje meer op de gewone vraag van de handelaar of het een onsje meer mag…

En hoe wij nog altijd Samen zij aan zij Op z’n minst nog De eenzaamheid delen Ik bij jou en jij bij mij Maar toch nog altijd Wij.…

Een kluisje zou mij al te spoedig vervelen, Of gij moest dan ook in zijn eenzaamheid delen, En spreiden de matten, en dekken ons zacht. De koude valt lastig bij dag en bij nacht. Dorinde. Maar gij zult mij evenwel nimmer bekoren.…

Jouw eenzaamheid wil ik wel delen eenzaam hoef je niet te zijn ik zoek je op, dan zijn we saam en, hoef je niet alleen te zijn...…

Eenzaamheid......... Eenzaamheid zit diep van binnen zie je niet aan de buitenkant Eenzaamheid......... wie of wat zal er winnen? Krijgt eenzaamheid de overhand? Of deel ik met jou mijn eenzaamheid en laat jij me niet alleen; dan zijn wij tot in de eeuwigheid voor altijd samen één.…

Alleen... de dagen worden stil geen enkel geluid je zit weggezakt in je stoel en kijkt naar buiten. De mensen zijn bezig. Ze hebben zo'n haast. Alles moet vlug, gauw, gauw! Wie kijkt er naar jou. De radio doet hetzelfde, schreeuwerig en fel, met steeds die reclame ertussen. Misschien haalt iemand me wel. Steeds weer die hoop... maar…

Liefde ziet ze in het spiegelbeeld dat ze nooit wenst te delen met wie haar niet zoekt in de kamers waar dromen en spiegels altijd de leugens vertellen die ze net als de schreven van haar eenzaamheid met iedereen wil delen…

ik eenzaam dat ben ik iedereen is druk niet voor mij niemand om mee te delen de vreugde het verdriet niemand die het merkt niemand die het ziet alleen op de wereld zoveel mensen om me heen ik eenzaam dat ben ik…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

Een herder ligt bij nachte in het veld... Z’n iPhone gaat, ’t gebeurt soms bij die dingen Hoe lieflijk hoort hij dan een engel zingen Een 'blijde' boodschap wordt hem zo verteld: 'Een kind geboren, ’t is een jongen zeg In het Nabije Oosten, díe heeft pech!'…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Mijn liefde voor jou deel jij niet, maar vanavond – zie ook jij de maan.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

Eenzaamheid kan voornaam op zichzelf staan. Het kan als een roeping een deel zijn van het dagelijks bestaan. Het niet tussen de massa jezelf behoeven te verliezen in een angst daarin ongelukkig te zijn. Maar alleen voor de eenzaamheid te kiezen. Die het zelfbeeld vormt van een extern groot naar een innerlijk klein.…

Ben je soms eenzaam? Kom dan bij mij en speel dan samen, een spelletje met mij. Ben je gelukkig? Blijf dicht bij mij, want het geluk wil ik ook met je delen, delen is vrij.…

En zelfs nu voel ik heel sterk hoe eenzaam je daar in je hoge toren zit leunend, pochend op bezit maar toch, je weet je onbekwaam om echte vriendschappen te delen Om echte vriendschappen te delen moet je toch echt je zelf zijn en je voelt je maar zo klein bang, dat ze weer je straatnaam schreeuwen.…

Jong en oud vragen om aandacht van een betrokken ander om iets te delen ook bij ongein en pijn. Een strijder voor zijn geluk blijft vragen iets van zichzelf te mogen delen met die ander die niet in eenzaamheid gevangen, maar simpelweg gelukkig wil zijn.…

Ben je soms eenzaam? Kom dan bij mij en speel dan samen een spelletje met mij. Ben je gelukkig? Blijf dicht bij mij laten we delen, delen is vrij...…

lang na de winter talmde de lente jij man, ik een vrouw eenzaam een paar eenzaam als velen steeds opnieuw delen alles aanwezig maar toch, iets ontbrak tussen ons tweeën wat langzaam maar zeker de passie verstoorde die soms weer ontstak komen en gaan net als de seizoenen jij man, ik een vrouw, ik, ik en jij, jij.…

Als jij eens wist... Hoe veel ik van je hou Hoe veel ik je nodig heb Kom je dan heel gauw? Als ik dan tegen je zeg Als jij dat eens wist... Hoe vaak ik aan je denk Hoe veel ik je mis Wanneer ik weer es een gedicht voor je bedenk Dan kun je zeggen ja dat je het wist...…

van de zwaan die nooit liefde heeft gekend Ik aanschouw je vleugels machtig in al hun pracht Schuilend tussen woorden vul je mijn hart met liefde Ik hoor je mijn zwaan en blijf aan je denken Je verdriet schemert bij nacht Maar op een dag zullen je vleugels helen en kan je weer zweven op de wind Ik ben er voor jou Laat mij zolang delen…

juist als ik hot ben en aan één stuk reutel is mijn diepste wens te worden vergeten door mijn medemens wegcijfering in de gezindheid opgeslagen in het geheugen ik wil het niet weten sla mij over zwijg ik ga alleen op weg…

Die we delen omdat we eenzaam zijn. Liefde geven is liegen. Liegen is geluk zoeken dat niet bestaat. Ik ben weer alleen en mijn eenzaamheid lijkt op jou als jij verdwaalt in onbereikbare dromen waar woorden je betoveren en toverspreuken je niet meer wakker maken zolang ik spreek.…

een wolk snijdt de maan doormidden de man opent zijn ogen welk deel van jouw land ken ik, vraag ik waaraan ben je gestorven aan de waarheid, de wind witgepoederd door de enorme stilte van de eenzaamheid ik vraag waar je bent en voel het afgesneden deel de kamer is vol gegons wanneer je me zwijgend ontmoet we schrikken van…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…