Alle inzendingen over eenzaamheid kent vel

Iets wat je vreselijk steekt Maar vroeger kwamen velen…

Vrij of vrijblijvend is soms 't beamen van eenzame verbondenheid Eenzaamheid omhelst ons beiden beiden, in verlaten staat samen of alleen te scheiden is waar die vraag ons achterlaat Eenzaamheid omhelst ons zoeken naar wat ons nog verbinden zou en vanuit zo vele hoeken vindt mijn eenzaamheid die van jou...…

Hun reis kent vele haltes; Spiegelt hun mogelijkheden in vele gestaltes. Welke halte zal hun bestemming zijn? Een vraag die rijst door een dolende trein. Die nimmer ontspoord een einddoel kent; voor de verdwaasde ziel die niet met zijn reisdoel instemt.…

Ik kijk omlaag naar het lege vel papier. Een pen in mijn hand. Ik kan niets schrijven in de eenzaamheid hier. Toch zijn we verwant.…

onder heiligheid van schijn kent het leven vele kanten als ik praat over mijn en dijn blijken mijn woorden balken en de ogen van de ander, gedragen door splinters, toch nog blinde bollen onder een sterrenloze baldakijn in mijn rug gapen velen gaten soms met zout verweven ook ik ken het haten, pekelen en kneden onder mijn hand is en wordt…

Het menselijk kwetsen kent vele uitwegen en holen. Een weekdier kent zijn troost die in de bodem ligt verscholen.…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

Ik ben een tussen velen Ik ben alleen tussen tientallen Ik zie vele om me heen Maar ik zie niemand die ik ken Ik stap er naast en kijk Hoe de massa zich vergaapt Ik ben wie ik ben Ik zie wat ik zie Alleen op de wereld Met vele die eenzaam zijn Ze rennen langs me heen Ik zeg iets maar..…

eenzaamheid in een rijkdom ook geen pijn om het ontbrekende, wanneer alles er is, dat veel beter is en mooier zal zijn nu blijkt dat gebrek aan muzen eenzaam en alleen is zonder Wijn…

Ik kan met mijn mollig lijf vast stukken beter overweg als ik maar gedichten schrijf en gewicht in woorden leg.…

Je kent me niet. Je ziet niet eens wat er in me schuilt, Je ziet niet eens dat mijn hart huilt. Al zou het nog zo hard schreeuwen, Je hoort het niet. Want je kent me niet. Nee, je kent me helemaal niet.…

Wie mij kent danst met mij Wie mij kent lacht met mij Wie mij kent huilt met mij Wie mij kent houdt van mij Maar, wie kent mij?…

Al kent ook míjn valuta zwakke punten (en zijn het eigenlijk chocoládemunten…) De euro blíjft. Zo waar als ik besta.” TV uit, krantje aan de kant geschoven. En toen mijn schoen gezet; ik ga weer geloven.…

Wanneer het donker in je leven komt weet je dan in Zijn schoot gedragen Hij kent je en herkent het kruis weet ook je levensvragen waar jij het niet alleen meer kunt draagt Hij het met je verder geef je maar over aan het ritme van zijn tred.…

Meer dan zeventig Jaar heb ik gewoond In jou, naadloos Met elkaar verbonden, Maar nu de elementen Hebben toegeslagen En de natuur jou Op de bebouwde Wereld heeft herwonnen, Lijkt het alsof jij Mij nooit gekend Hebt, groene wildernis Die mij niet meer kent Zoals ik jou altijd gekend heb…

er valt alleen maar vreemde regen uit een hemel die geen kleur lijkt te kennen alle bomen houden lijf gestrekt en armen wijd hoe eenzaam is dit bos dat geen moederliefde kent…

Zijn leven bestaat uit aaneengeweven momenten geregen als de kralen van een rozenkrans op de eenzame weg waarvan je het eind niet ziet daar ligt het moment van acceptatie en verzoening van realiteit dat geen genade kent…

Jij tilt mij op in golven straalt mijn ogen mooi Jij kijkt mij zacht in vochtige nachten Jij proeft liefde in nooit gesproken woorden Jij leest mijn denken ongezien het weten Ja, jij, maar jij kent mij niet…

soms een zomerse zon, warme warmte, blijken van blijheid dan weer regent het, eenzame somberheid de jutter met zijn potten en hout, zonnig goud op een eenzame somberheid, alleen. hij brouwt vanalles, uit de zoute zee hij kent de kleur en weet de waarde van het kleine beetje Glimmend Goud op aarde…

verveel je te pletter schrijf dan eens een letter aan een eenzaam mens met de grote wens niet alleen te zijn je hoeft niet ver te zoeken alle telefoonboeken bevatten voor negentig procent mensen die niemand kent…

Leeg het vel papier evenals gevoel dat in mij huist kent de ochtend geen gloren noch een blauwe lucht daar ongeweende tranen stilletjes zijn blijven hangen in het donker van de nacht…

de sterren huiveren blauw in een poolkoude nacht zelfs de vele warme kussen die jij op mijn lippen achterliet kunnen mij niet warmen in deze eenzame nacht…

Heer, U weet mijn vele gedachten U kent mijn woorden en mijn daden Die soms geheel verkeerd ontladen U alleen Heer, kunt ze verzachten.…

Men kent geen kinderogen is door geweld bedrogen. Zien volwassenen vechten helpen zelf mee als knechten. Een geweer is niet apart al hopende op een nieuwe start. Eenzaam en altijd alleen houden ze zich in leven en op de been. Voorgelogen....…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

ik zie mijn huid ouder worden mijn kinderen bruinen mooier in de zon dan ik ooit kon ik had slechts factor 4 en smeerde dat op mijn benen de zon scheen fel…

laten we de jaren laten zo ze waren de dagen tellen die we samen zijn speciaal de ogenblikken van elkaar verstaan ze opslaan als te korte uren maar hoe dan ook onder "voldaan"…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…