Alle inzendingen over eersteling

het was mijn eersteling met vaardige hand gehaald uit de moederschoot der letteren de conceptie gaf een overvloed aan dichterlijke genen legde meteen talenten bloot het groeide snel van woorden uit tot zinnen het vers is barensklaar volwassen al daarbinnen jij hebt het ingeluid de partus is gedaan mijn artistieke eersteling…

Als een ontluikende bloem strek jij je uit Nog maar een paar uren oud, jij kleine guit Groeien en bloeien, je doet het goed Ongelooflijk kleine dat jij al weet hoe alles moet. Vier weken te vroeg, je was immers klaar Een kleine aankondiging, ineens kompleet met haar Dat eerste moment van jou blijft ons altijd bij Voor immer aan elkaar verbonden…

Na zestig stukjes op het proza tabblad houd ik het graag een poosje voor gezien. Voor u en mij wordt snelsonnet misschien Een uitgelezen, grappig stukje kladblad. Wat een gotspe, welk' verkeerd gerichte lef… ’t is kunde wat me nog ontbreekt – heb slechts geduld met deze ‘F’.…

Kwatrijn van vier en distichon van twee; Die regels zijn zo helder neergeschreven. Ik ga mij aanstonds in dit spel begeven, Mij uiten, want ik heb een dichtidee. De vraag die ik langs deze weg wil stellen Is, kan de 'wordcount' ook mijn jambes tellen?…

Klein handje klopt in diepe nacht Aan 't venster zacht, Aan 't venster zacht, Vraagt: ‘Mag ik binnenkomen?’ Legt bei zijn vleugeltjes buiten af, En heeft het plaatsje dat men hem gaf Gauw ingenomen. Moe zwervertje - na reize - ligt Met ogen dicht, Met ogen dicht In vaste slaap gevangen, Maar, glanzend door de nêer oogelêen…

een kindskind, eerstgeboren gelijk zijn moeder, die ooit aan de borst van eigen oorsprong lag toen trilde er nog vreugde in de stille lach van haar, die ooit zelf de eerste was maar nu ligt een kleine hand werkeloos op gras verlangen groeide, gedragen door de tijd en nimmer vervangen want kwijt is kwijt en hij, het kind dat armoe…

zij bloeit glas wiegt kristal op zonnewind kaatst stil het prille in ontluiken breekbaar opent zij fragiel naar buiten de eersteling doorzichtig in bestaan kondigt heel voorzichtig lente aan…

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

je groeide in mijn bloemenbed bloeide met een schat van kleur je geuren waren ongezegd ervaarde jou als eersteling in pril groen ingebed koesterde jouw stelen de bloeiwijze was anders dan zovelen wiegde in de wind je hart koos voor de zon je opende ik wist op dat moment dat ons leven echt begon…

ik snoei takken van mijn stam en maak het zicht weer vrij eens was ik blij met iedere loot die uit mijn bast vol levenslust ontsproot ze bladerden snel door de jaren ik heb ze niet voor storm of regen willen sparen ik scheur in kraak en breek wil nu de horizon weer zien waar ik als eersteling naar keek…

Nog schuilt de zon in haar wolkenbed nevels langs de horizon terwijl moeder aard haar eerstelingen baart in zachte kleur over velden spreidt knop uit blad ontsprongen bij zacht geluid van vibrerende tongen.…

Met allen die rondom mij stonden zag ik de zweetband en de windsels opgewonden toen alles stil werd hoorde ik mijn naam de Eersteling die ons is voorgegaan blies mij in Zijn gestalte het nieuwe leven aan! Geschreven n.a.v. de preek op Paasmorgen over Johannes 20 : 1 – 18 en 1 Korintiërs 15 : 19 – 25 en 44 - 50…

rottend rijpende eerstelingen het containerlid blijft gesloten beschimmelde jaren geven extra cachet dat wordt de erfenis, mijn Opus Magnum!…

de zon heeft al heel vroeg lente geschenen kleurde aardse eerstelingen van pril naar groen bloemde bladeren uit de voorjaarsknop naar schoonheid ten top maar heeft ook de natuur verstoring op zijn geweten in de volgorde is de klad gekomen dieren hebben te weinig eten te vroeg ontwaken uit de winterslaap maakt nog geen voedsel…

moeten de laatste krachten nog niet verbruikt haar wraak zal zwarter zijn dan de pest vanuit het koude karreveld legt ze braak een barre vloek in de mond van de mare laat teugels vieren en zal in vrijheid baren een stortvloed van ziektes vergiftigt het koren, onder bloed van een valse wee zal de bezwering zich uitbreiden nog voor haar eersteling…

Een kleine, bescheiden persiflage op het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig blinkend kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje MAARTSE VRIJE KÜR Maar hoe nu verder, is de grote vraag Wat was er eerder, krokus of de zon Was krokus eersteling of andersom?…

Vertel mij van de eerstelingen Protozoa onder fauna Microscopisch kleine slingen In het florarijk Pangaia Primitieve wemeldingen Aeonen voor neanderthalers Kwamen leefden en weer gingen Lang voor woongemeenschap aarde Vertel mij van de autotrofe Algen en acanthamoeben Heterotrofe eukaryoten En amoebe protozoën Sporozoa flagellata…

Die als uit stof herrezen, zijn sporen achter laat, als eersteling geprezen van wat te wachten staat. De wind draagt door de velden, de roep van de heraut: het Lam heeft overwonnen, zijn tempel opgebouwd.…

Van alle tastbare dingen de eersteling is hout me het liefst, van vroeger, era's terug de nerven en het ritme het lengen tot in de toppen strekt het kind in mij, twijnen van draden het maakbare in ranken ben ik het twijgen op de koppen kasten zijn eindig tot op de einder op de lijn pakken ze zich samen de bielzen ijskastelen vastgeklonken…

Moeder, toen 'k lang geleden nog "uw jongen", Uw blijde eersteling was en pas geboren, Had ik u eens, voor één dag, verloren - En 't eerste leed was aan mijn hals gesprongen.…

Als d’ eerste kreet ik hoorde, Mijn eersteling, mijn zoon, En – als uw adem smoorde, Toen gij ons zijt ontvloôn. Vraag niet wat me meest ontroerde – De traan, door smart geschreid, Of dien ’t geluk mij ontvoerde: Hen wekte één tederheid.…

toekomst dat vertrekt in een horizon die in elkaar schuift als vluchtende huifkarren met zwalpende kruizen hoe je de vlerk uithangt in je versleten boutades je uitgedragen stoel bewoont rondom de gapende wonde hoe je je schurkt aan de regen in je dronkenmanslaap je begint te vergeten dat je taal op de achtersteven gebleven is alsof je weer eersteling…

." Armstrong als eersteling met op zijn rug de lifeline survivalkit voor de vlucht terug plantte hij zoals Columbus en Amundsen, Tasman en Vasco da Gama olijftak en vlag nu uit naam van de mensheid als symbolisch bewijs van de komst van de drie kosmonauten van Gaia…

Mijn zoon, mijn eersteling heeft zich een lid beleden, werd als een lid begroet van Jesus’ Kerk op aard. Heil hem! heil deze dag! met tranen en gebeden ga stille lof en dank in onze ziel gepaard!…

hou van mij vroeg ik haar hou van mij zoals je nog nooit gehouden hebt leg je handen als een schelp om mijn hart warm het streel het troost het zodat het door jouw liefde blijft kloppen lucht blijft geven adem blijft geven mij leven blijft geven dan kan ik je ook weer terughouden van hou van mij vroeg ik haar hou van mij alsof ik je eersteling…

Gij, eersteling, hebt neergezien in mijne ziel; een dicht gehouên mensenbestaan lag te aanschouwen; voor u ook voor het eerst misschien. ‘Ik heb gezien een smartelijk begeven, ontsterven al achter de buitenschijn, verlatenheid en een hooghartig streven eenzamer dan de eenzame te zijn.’…