Alle inzendingen over eindelijk zon en war

Één blik, totale verovering Het zoet van je lippen, het dons vochtig Je lichaam, rank, vol vuur brengt mij in je Het ademen, plots beheerst laat ruimte voor het vrijen van onze geesten Het strelen van gedachten Je geur vult elke ruimte, zinneprikkelende begeerte, onstuimig verlangen, orgastisch genot Samensmelting van delen, de ongemene deler…

Quil u van hart tot hart hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders…

gedaan je hebt beslist de strijd eens aan te gaan al voel je angstzweet van je voorhoofd druipen je weet: nu is het pompen of verzuipen een engel heeft ook vleugels om te slaan de verre diepte laat zich luidkeels horen er daagt een wereld die geen mens nog kent de sluier op het ziekbed afgezworen je rug is nu niet langer meer gebogen en eindelijk…

koos eindelijk voor zichzelf, een lange weg te gaan... Ze ademt de lucht in, diep...dieper, en weet, dit is de lucht van vrijheid, 't juk van moeten is ze goddank kwijt!…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…

Eindelijk gaat het dan gebeuren. De tijd gaat snel, zegt iedereen maar dit gaat alleen jezelf aan en niet de mensen om je heen. Er zo lang tegenaan kijken is het ergste. Achteraf gezien valt het dan misschien nog wel mee. Een half jaar is best heel lang maar nu gaan we dan toch vliegen over die grote zee.…

Als vergeten staan de koffiekopjes Op een verlaten tafel De stoelen schuin weggeschoven Een half uitgedrukte sigaret kringelt De stoet is halverwege Linten verwaaien verward Zojuist gedolven graf omkranst Met losgelaten bloemen, bedolven Witte kist, voor altijd gemist Een lege kamer borrelt na…

Ik zie de zon! Eindelijk..…

Ik heb je eindelijk laten gaan Het was tijd me te verlaten Zo gezegd is het gedaan Schoorvoetend zocht je naar de poort een echo door de straten De winterwind duwde je voort geen mens heeft nog van je gehoord Ik heb het zo gelaten De stilte gonst een vage spijt Ik bijt mijn lip Wat ben ik kwijt..…

Eindelijk nu is het klaar.…

Zou het toch eindelijk waar zijn, dat mijn bloedend hart stelpt zonder pijn. Heb ik een remedie gevonden? Met pleisters van mijn hart heb ik de wonden dichtgeschroeid. Zal de wonde nog open gaan, dat is de vraag. Het toegesnoerde koord met een lus als een galg heb ik ook open gemaakt.…

De zon schijnt en de bomen zitten vol groen, ik zie kinderen spelen in het mooie plantsoen. Een morgen zonder zorgen het lijkt zo fijn. Een morgen samen zijn... Plots schrik ik wakker. Die lentemorgen zonder zorgen die is er niet. Alles is donker en zwart. Geen bomen vol groen of kinderen die spelen in het plantsoen.…

Maar dan ineens, breekt de zon door de buien zijn achter de rug Wat komt is warme dagen, geheid dat men DAN verzucht: Ik wilde dat het wat koeler was...…

Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij de diepten deizen, De dag gedoofd - In nacht en storm twee starren rijzen:- Ons hart - ons hoofd! Hun licht hangt over blinde zeeën Gerust gericht, Hun stille schijn houden zij tweeën In evenwicht.…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

De mensen ogen blij, blijer dan met de kou gelukkiger met nu, de zon stappen we allemaal de paden op- de lanen in op gepaste afstand dat wel langs de velden met: De tere mooie bloemen!…

Alleen verder wandel voort, kijk vooruit zoals het hoort, want als je ooit naar boven kijkt, en dan uiteindelijk het punt bereikt, waar zon en aarde elkaar tegenkomen, zijn al jouw dromen eindelijk uitgekomen…

Ze worden sikkeneurig, ze worden depressief ze worden onhandelbaar ze worden negatief ze worden onverstaanbaar ze worden onuitstaanbaar en dat allemaal omdat: de zon vergeet zich te laten zien!…

Hoe mistig is de ochtend, waar is de zon toch heen, waar zijn zijn warme stralen, verscholen achter steen, verborgen in de struiken, bewaakt door dauwnat mos, alsof de wolken vallen op 't zilvergrijze bos.…

Mijn hart heeft eindelijk gesproken ik wilde kwijt al die onrechtvaardigheid die mij is aangedaan Ik heb de moed gehad om het nu te doen mijn gevoel zegt nu hè hè het is voorgoed voorbij Weet je ik vraag me alleen af waarom Maar ook dat is voor mij voorbij Ik heb nu alles uitgesproken Vrijheid is belangrijk alleen voor diegenen die geen leven…

Titel: In zee de dood Als wereld zijn wij een stel idioten Die soms creëren, maar vaker verkloten Als globe doen wij schijnheilig; net als of 't ons echt iets zou schelen maar doe niet zo soft Als wereld zijn wij vaak echt compleet geschift Al dwingend en moordend de wereld op drift Het kind wordt geleefd weet dus echt niet…

Eindelijk weer zon, in het park vliegt een duif op -- bevrijd uit mijn huid.…

waar zijn mijn kapoenen! - - Als je ooit een geroosterde schaapskop opeet - O moedertje! vadertje! moedertje mijn! - Gedenk dan uw arme Piet Hein!…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok! Blaas aan ons hart, tot…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

Bij de dood van C.F.L. De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven! Het koren ruist, als de klagende branding, Die opstijgt uit ons hart tot de kusten…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier! 'k Sloop zachtjes door de bronzen wei, Het zong er als een lier, - Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij - Dan zweeg 't - ik zag geen zier, - 't Was verder dat…

Wanneer als vandaag, de zon haar stralen laat dalen, zodat de warmte voelbaar wordt, zie je mensen glimlachen, vrolijkheid straalt, soms lang, soms eventjes, dus kort! Wanneer de zon, haar ons de stralen voelen laat de warmte een waar genot denk ik niet meer aan de afgelopen weken want toen kwamen we warmte en zon tekort!…

Eindelijk ben je dan daar waar je hoort in mijn armen nadat ik jou overal zocht maar niet vond Eindelijk ben ik nu hier in jouw armen en is de cirkel eindelijk rond.…

het is koud buiten. ze murmelt halfluid voor zich heen warmt zich aan de lach van een verliefd paar, mensen vind haar raar. ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet…