Alle inzendingen over einden

Wisten wat er moest gebeuren, dus besloten het niet te doen, bang voor het einde, het wrede einde, onvermijdelijk en ongeremd.…

komt ik zie er niet naar uit dat lijkt me evident ‘k ‘vlieg’ er liever nog even tussenuit ik ben namelijk niet zo’n dappere vent één gelukje echter is u en mij toch nog gegeven “het einde” ‘t duurt slechts even eenmaal daar voorbij gegaan is het gedaan we zullen het beleven…

Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee. Maar nu ik ver gevaren heb En lag op de oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb Naar 't verre, vaste…

Het einde, het leven gaat nu denken over kinderen, jou en kleuren blauw Roze, mijn meisje Gezichten grauw doodsgedachte benauwt als arendsklauw en ons trouwen, feest verdriet, te moeten rouwen als het einde gaat denken en jouw liefde beschouw als -Eén der grootste mijn geschenken.-…

In de trein weet ik dat ik niet meer thuis kom Jouw ogen zullen niets terugzeggen Een klok tikt door de stilte…

muziek is geen troost geen muziek evenmin voor momenten van 't diepste verdriet is elke melodie wrang iedere stilte ontoereikend op die laatste weg ontbreekt begeleiding mist bestemming iets noch niets geen markering houdt iemand hier nog een tel vast of punt zeker de hand die je nog in een uiterste poging grijpen wil wijkt…

De koude diepte is de droom die ik wens en geloof zolang de winter mij niet verandert in het leven dat ik in alle schaduwen achterlaat…

een punt achter alles wat is geweest. bezoek datgene waar iedereen voor vreest. een streep door hetgene dat nooit meer komen zal. ben alles zat. nu al.…

Ik wil niet terug naar Joop den Uyl of Drees maar kiezen wij nu echt voor zo’n regering? naar welke nering zetten wij de tering? wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

Ik wil niet terug naar Joop den Uyl of Drees maar kiezen wij nu echt voor zo'n regering? naar welke nering zetten wij de tering? wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

Wanhopig stond ik in de keuken Het was met mij gebeurd Ik kon niet verder leven teveel had ik getreurd... Hoe in de wereld kon die ander mij zover brengen Zo erg zelfs, dat ik mijzelf nu om wilde brengen... Terwijl ik huilend, pillen slikte en zo bedroefd om mijn moeder riep En God vegeving stond te vragen Ging ik liggen, totdat ik "…

Ik hoor je de woorden nog uitspreken Het speeksel droop van mijn gezicht Jij met je wantrouwen, je paranoia Hebt mij van overspel beticht Je vermoedens zijn niet te onderbouwen Waar haal je deze wijsheid ineens vandaan? Als je van me af wilt, zeg dat dan Dan zal ik heus wel stilletjes gaan Maar ik word onheus bejegend door je woorden De…

Als het meisje met de bloemen Haar onschuld aan de koopman geeft Als de bijen stoppen met zoemen En voor het laatst de muziek het begeeft Als de schilder het fluiten staakt De soldaat het vuur kan horen Als de eeuwige slaper ontwaakt Dan is alles verloren…

De eerste zonnestralen schijnen naar binnen We worden wakker en de pijn kan beginnen Vandaag de laatste dag dat je hier ligt De allerlaatste dag dat ik wakker word Met naast mijn wang jouw prachtige gezicht Die ik elke ochtend kus en streel en aanschouw Een verlangende herinnering is wat ik er aan overhou Dus hou ik je stevig in mijn armen gedrukt…

Misschien is dit het einde Misschien ook een begin Ik weet al lang niet meer Wat alles was en is... ...Geweest en voorbij gevlogen De vleugels van een vlinder De liefde van een engel Brachten mij ver van hier In jouw armen In ons hier... ...De tijd glijdt voorbij Het ritme van mijn hart Is als het jouwe Mijn lief je schijnt zo fel…

Vanuit de donkere warme zee gegleden Twee diepen zuchten naar beneden Warme handen zacht en fijn over je huidje van satijn Fonkelende heldere blauwe ogen Laten de pijn snel verdoven Vanuit de roze schaduw over je gezicht zo nieuwsgierig naar het licht Daar was het donker warm en klein veilig verborgen Waar rust de zorgen naar morgen…

de zon ging onder maar wij bleven staan op de dijk in het gras aan het water verloren we elkaar in de ogen was het blauw nog dieper en de wereld ging voorbij terwijl we toekeken en de tijd verdween niet was blijven plakken de horizon was daar terwijl we groeiden aan elkaar…

en kil Somber, koud en stil De pracht lijkt verdwenen De wereld lijkt anders Zonder jou in mijn hart Het maakt mij verward In mijn dromen verschenen Alles is veranderd Het doet gewoon pijn Om niet te kunnen zijn In het vuur van reflectie Het verlangen maakt eenzaam Want loslaten kan ik niet Vasthouden wil je niet Einde…

Oh, dat zou het einde zijn! mezelf uittrekken even ophangen aan een haakje de rest de rest laten.. maar ja, dat zou het einde zijn!…

Metéén een eind aan heel ons verderfelijk bestaan?…

Ik heb je leren kennen gesproken woorden voorbij in de stilte achter de sluier waar altijd jouw waarheid lag De vredigheid van de natuur maakte jouw voetstappen lichter afdrukken onzichtbaar in het zand door de wind in bewaring genomen De feniks zal herrijzen vliegend over velden en bos de dood is bedwongen jouw nabijheid kent geen einde…

Dit zal het einde zijn: een witte doek Wordt over mijn lichaam uitgevouwen, Ik lig languit, de handen saamgevouwen, Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek.…

ooit is er een begin, ooit is er een eind. maar onze liefde is voor altijd. onze liefde heeft een begin maar kent geen eind. schatje ik wil jou niet kwijt. jij bent wat mijn hartje begeert, jij zit in mijn hart en voor altijd. ik heb mijn hart op slot gezet en met jou er in, de sleutel? geen idee! de sleutel zal niemand meer vinden.…

Aan het einde van het pad tussen bloeiende bloemen en verdorde bomen ligt het einde.…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht, je weet dat je gaat verliezen, toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten, je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden, je moet nu de hoop laten gaan Tranen in m'n ogen, tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen, wanneer jij er niet zal zijn.…

Het leven leek je aan te staren. Het leek alsof je weer verder kon. De zon probeerde je op te warmen. De sterren brachten jou geluk. Toch besloot je weg te kijken. Te vermijden wat je tergde. Donkere donderwolken verschenen in je hoofd. Het bliksemende, het knetterde, het brandde. De pijn was onaanvaardbaar. geen kracht, geen hoop…

er waren de dagen van grote gebaren van nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van minnen en haten tot dood er op volgt of eeuwig en altijd van nooit meer een ander maar leven gaat verder onstuitbaar en dom nu zijn het de uren voorzichtig genoten want elke minuut is een teken van einde…

Nog zweven liedren op de wind En gaan van mond tot mond, Van ouder op kind. Maar ’t speeltuig ligt in ’t stof geworpen En hij die ze er aan ontlokte Is nu een afgestompte, verstokte Dronkaard geworden in de laatste dorpen. Nog zweven liedren op de wind...…

Altijd werd hij door de rest Getreiterd en gepest Geschopt en geslagen Tot hij het niet meer kon verdragen De klappen werden meer Zo gingen ze tekeer Zo gingen ze te werk Want zo voelden zij zich 'sterk' En ze wilde iedereen opsteken Om de jongen te breken En zijn leven te verzuren Het zou niet lang meer duren De jongen verdween…

Verlangend, is zelfs bereid, in te gaan tegen tijd, wordt bepaald door datgene waarmee doodgaan, einde zichzelf mee kan vereenzelvigen. Jij bent gebleven, Zeg mij, waar zijn de jaren, waar is liefde, einde heeft mij nieuwe identiteit een nieuwe stem gegeven.…