Hartenkreten

hartenkreet (nr. 4.393):

Einde van Toen...

Wanhopig stond ik in de keuken
Het was met mij gebeurd
Ik kon niet verder leven
teveel had ik getreurd...

Hoe in de wereld kon
die ander mij zover brengen
Zo erg zelfs, dat ik mijzelf
nu om wilde brengen...

Terwijl ik huilend, pillen slikte
en zo bedroefd om mijn moeder riep
En God vegeving stond te vragen
Ging ik liggen, totdat ik "sliep"

Mijn ogen zaten dichtgeplakt
en 'k kon mij niet bewegen
alles was wittig om me heen
Ik was denk naar de hemel opgestegen

Maar dat waren witte schorten
van de verpleging om mij heen
En toen ik dat besefte wist ik alleen
ik moet door dit tranendal weer heen...