Alle inzendingen over elfjes en sprookjes

alsof ontelbare handen een horizon bouwden, warm en rijk als zilvervuur rond flower fairies en jij er bij hoorde, vol van schoonheid in een taal die ik niet spreken kan slechts liefhebben in het verlegen lilalicht en in de eenvoud van je verdriet ik zag je daar naar een regenbloem gebogen -kom binnen- ik zag het hart…

Sprookjes starten lang niet alle met 'Er was eens', merken wij. Ze gaan in al te veel gevallen van start met 'Als u stemt op mij'.…

Je groeit op, wordt wijzer (meestal dan) en komt tot de ontdekking dat sprookjes niet echt zijn, dat de Sint niet bestaat, de Kerstman fake is... De prins op het witte paard, ja, mét buikje, snor en baard dié is er wel, dus komen sprookjes soms wel uit?!…

winterwarm de droomvlucht was perfect hun eerste kus liet sterren dwalen tussen wondermanen en het sprookje van die dag stralend lichtten witte vlinders in haar onbevangen lach hij vervoerde zacht zijn trotse man-zijn rond haar lieve schouders innig was de wetenschap, dat samen één betekent en de blije ogen van hun trotse ouders…

ik bleef niet hangen in een sprookjes syndroom waar ik als kind telkens dwergen moest tellen nu weet ik langzamerhand wel dat het er zeven zijn ik koos liever voor die stakker Assepoester hoe zij haar muil verloor op de traptreden van het paleis waar zij was voorbestemd voor een prins op het witte paard ze wist allang dat ze vóór klokslag…

sprookjes hebben handen óm met je te spelen je te strelen en je mee te nemen door de tijd ze pakken je gedachten en naar keuze kun je met ze stappen als reuzen of je verbergen met de dwergen in een puntmuts en een baard, heel dicht bij de aard met een olijk klein gezicht zwaar van importantie en gewicht of kies je voor grootschalig…

We deden het ermee, weten inmiddels dat sprookjes niet bestaan en dat niet alle verhalen goed aflopen. Jammer he?…

grillige vormen sporen verdiend in sprookjes rustplaats in het bos…

Sprookjesgeluiden in het bos maken sprookjes – echt waar, ben ik bang.…

Ellen ten Damme heeft naakt bij mij geslapen en sprookjes verteld...…

'Er was eens' is niet strijk en zet de start van sprookjes, merken wij, want die beginnen ook wel met de woorden 'Als u stemt op mij'.…

overdag kleuren ze de herfstafel kabouters met kruiwagentjes elfjes met vleugels van satijn goudgele bladeren krullen kinderoogkes die smullen en het zekere weten oma heeft het zelf gezegd .........…

er dansen elfjes in je ogen woorden sprankelen magie toch kennen ze mijn trollen en wat gnomen in wederzijdse sympathie jij hebt iets feeërieks altijd een lach in charmeoffensief ik tover soms kabouters kaal en met een baard maar in hun ogen hangt mystiek als wij tot essentie gaan nemen we bij uitstek de dimensie van een volle…

in zijn ogen donker wimpers zo lang als die van een vrouw las ze de belofte die hij waar zou maken in sprookjes van duizend en een nacht…

kan niet slapen het ligt te dromen in de nacht ziet sterren door de ramen een ronde maan in volle pracht maanlicht schijnt in alle hoeken laat de kamer spookachtig zijn wat komt het licht hier zoeken de angsten van een kindje klein sluit maar dicht de gordijnen of de knuffels worden nog bang als Klaas Vaak gaat verschijnen dansen er elfjes…

Was het als een vlakke spiegel dan kon ik zien welke sprookjes werkelijkheid zijn en uitkijken naar de goede afloop. Misschien moet er water bij de wijn...…

Ridder en elfje staan druk pratend bij elkaar: de aard van geweld en zachtzinnige sprookjes gaan samen broederlijk voort.…

Tussen wiegende, jonge lijsterbessen staat een dode boomstronk vol grote elfenbanken, geeft zucht naar oude sprookjes.…

Ze schenken er de wijn uit sprookjes de warmte heeft er andere vormen terwijl plevieren fata morgana’s beleven en passerende beschouwers bijzondere beelden zeven.…

Een gele bloem in 't groene gras, een gouden bloemenweide Een zonnegroet die ieder jaar ons steevast komt verblijden De vlinder van het plantenrijk die magisch transformeert Ons wensen en verlangens brengt, ons tovermagie leert Wie niet haar pracht en schoonheid kent, haar elfjes niet bewondert Die heeft zich blijkbaar nooit over natuurmagie…

vanmorgen telde ik droomelfjes die van sprookjes in mijn kamer zweefden. ze maakten bochten om mijn oren rondjes om mijn hoofd en toverden met droomwater een glimlach om mijn mond. ze lieten mijn ogen lachen en brachten mij meer dan vreugde. vanmorgen heel vroeg nog knipoogde er zelfs één terug.…

Speenkruid, Slanke Sleutelbloem, Fluitekruid en Bosanemoon, groei, bloei, Flora floreert: Lente! Vogelzang en nesteldrang, de eerste vlinders, Fauna barst van leven: Lente! Rokjesdag, terrasje pikken, goed glas bier; laat maar komen die Lente!…

Daar zaten ze - de sprookjes korte jakjes uitgedaan de Blauwbaard sprak er likkebaardend onaanraakbaar toverwoorden van zijn platgeslagen aarde heksen laaiend op de stapel en nog van de Zeven Plagen die de sprookjes wilden horen Doornroosje was er niet sliep uit haar spinnewielverdriet met Eenoog dromend aan haar zij die er zijn lodder…

En niemand gelooft meer in sprookjes omdat ze steeds beginnen en niets meer veranderen.…

Violetje danst haar dansje lichtvoetig voor het woudpubliek tjilpend musiceren krekels Een suite van de nachtmuziek haar voetjes zweven hemels licht langs de paadjes door het bos haar grootste lief is Maneschijn die zachtjes straalt op het koele mos waarop dauw rust als diamanten twinkelend als de morgen gloort uit haar handpalm blaast…

Binnenin haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekoer van witte duiven Buitenom haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekras van zwarte raven…

Periode met toenemende spanning en geweld tussen twee oorlogen in Vrede! In de schaduw van de aarde stroomt rijkelijk het kwaad Onderwereld! Hersens gespietst op splinters van het verleden, vergroeit tot darm Fundamentalist! Als boom vermomd verbergt hij zich in het uitgestrekte woud Terrorist!…

achter gesloten ogen fluistert de wind sprookjes over liefde eigen stijl geeft er een kleurtje aan morpheus draagt met open armen nieuwe melodieën aan…

je knikte lachte mij raadselachtig toe er hing wat spanning in dansend licht je neuriede warme klanken uit de oude doos hoorde hoe je stem het verhaal langzaam ontspon waarin jouw wereld werd geschapen toen je leven begon met feeën dwergen elfjes en kabouters alles passeerde de revue het zijn jouw historische cadeautjes…

kijkend door de achterruit zie ik niet wat ik verwacht op panoramisch glazen huid is een sprookje aangebracht door kunstenaar natuur met scherppuntig koud penseel een onvoorstelbare structuur een ingewikkeld ritueel ijzig blauw gemengd met wit schept elfjes-achtige ijsfiguren ik die gewrongen op de autozetel zit probeer er dwars doorheen…