Alle inzendingen over en dichters

jij reikt jouw hand ik omvouw 'm met de mijne trek je dichter in het licht vluchtig kus jij mijn wang glimlachend kijk ik je aan en zie hoe jij je ogen neerslaat het voelt goed jij hier zo dicht…

vandaag draag ik rood een warme blues en negen oude kruizen geconcentreerd herricht zich alles wat nut heeft, tot in de perfectie binnen mijn gezicht een schone taak een scherts, een uiterlijke blamage want ik ben juist een persoon die dichter bij de waarheid ligt…

het was geen jazz toch kon ik in herhalen jouw middenoosten steeds dichter bij me halen de spraak versta ik niet maar hun gedrevenheid voelt als een boodschap in dit lied helaas is er geen einde ze gaan maar door ook zonder koor geef mij maar jazz waarin jouw hart huilt als het mijne…

Dichters zullen blijven dichten. Nationalisten zullen zwichten.…

spreek zonder woorden schenk me jouw blik laat mij met jouw oren horen kom dichter bij me dan dicht leer me voelen en ervaren zonder woorden schenk mij dan het echte het ware inzicht om jou te doorgronden jij mijn liefdesgedicht…

In Ohrid zit een dichter. Omgekeerde omvang van het niets? We reizen mijn vriend! Verder in dit ruimteschip. Een dichtertje.…

We willen niemand om ons heen besmetten, En houden anderhalve meter aan, Dat geldt altijd, waar wij ook gaan of staan, Maar ook een dichter dient goed op te letten. Ook - ik – ben - voorbereid – op – elk - gevaar, En - zet - mijn - woorden - ietsjes - uit - elkaar.…

een aap is niet geboren om voor ons met kettingen om te werken afschaffen dat slechte gedoe ook niet enigszins beperken teken de petitie alsjeblieft lieve dichters Wij willen toch eerlijke kokosbrood eten alvast dank voor de steun dit om nooit te vergeten…

hij lijkt los te raken van de wereld als hij in de schemerige pasteltinten van de avond door de stilte zingt het hart warmt zich aan de kleurige taal van zijn zang de frèle schemering rilt als de nacht zacht over haar pasteltinten penseelt dichter bij huis komt men niet…

dit relaas teruglezend zie ik grote woorden op papier gezet door een kleine dichter die zich voor even te buiten ging…

Een dichter heeft zich bevrijd, van aardse zwaartekrachten. Hij gelooft in hemelse liefde, op vleugels van vertrouwen. Machtiger dan angsten zijn. Sterker dan verdriet.…

Wie dat gewrocht heeft heren, heeft het niet Verlos hem uit zijn lijden, laat hem gaan Wees wijs, trek een Driekwaardig dichter aan!…

de dichter nam de badkamerolie veel te vroeg, hij zat niet eens in bad en kwam toen hard ten val met zijn hoofd tegen de rand van de lavabo, hij wou het baden vanuit een andere hoek benaderen nu kwam met de buil het dagen dat hij de cue dusdanig had verspeeld…

natuurlijk respect voor de Nederlandse majesteit maar er is een grens vervul alstublieft lieve dichters mijn hartenwens bestudeer het verharde gezicht bij het aankomend jachtgedrag een totaal andere uitstraling des Konings geheel anders als normaliter zijn stralende lach…

Een dichter uit oud zuid Geen naam maar wel een huid. Een stam zoals de eik Geen rang maar gelijk. De een een schilder van t 'HOUT De ander schrijver in 't WOUD. Meander de wegen met pen en eerlijkheid. Mooi zo deze gelijkheid.…

Voor jou stond onze deur reeds op een kier Als dichter van het snelsonnetplezier!…

Bezoekt u eerdaags het Van Brakelplein Zorg dan het nieuwe bankje niet te missen Met daarop een kwatrijn van Driek van Wissen Mooi eerbetoon in ’t openbaar domein Maar ik moet zeggen dat het toch wel steekt Dat op die bank des dichters naam ontbreekt…

als ik je postuum voorlees wil je mij dan horen al ben ik er niet bij als je mij dode dichter niet vergeet mag ik dan in je verwondering leven als je mij in stilte tot je laat spreken mag ik je soms dan opnieuw ontroeren mag ik dichterbij jou zijn in nagelaten taal zou je dan de toon van je hart verstaan?…

Niemand die het dan nog leest Maar ach, ééns ben ik dichter geweest.…

Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte.…

Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte.…

natuurlijk zal ook ik wel weer een gedichtje plaatsen maar of het ook daadwerkelijk gelezen gaat worden staat nog maar te bezien er is een overvloed aan dichtzucht een teveel aan dichters en zo'n hoeveelheid aan verzen zo zeer zelfs dat we dreigen onder te gaan in een enorme zee aan veel te grote woorden...…

De dichter is een gedicht, 24 uur per dag. De dichter is een alchemist die van het lood des dagelijksen leven het goud weet te maken. Zijn gedichten spreken voor zichzelf. Vertaling: The poet is a poem The poet is a poem 24 hours a day. The poet is an alchemist who knows how to turn the lead of everyday life into gold.…

ik ben de beste dichter mijn werk nog niet geschreven het publiceren van mijn meesterstuk doe ik pas na mijn leven dus vrienden verwacht nog niet van mij dat ik u zal behagen mijn schrijfsels zijn nog enkel spel uit mijn mortale dagen leef lang genoeg, leef mij voorbij lees dan mijn ode aan het leven in gouden letters zal mijn dicht op…

en niet in mij vergeef me ik ben geen wonder en toch kan ik niet zonder vind me alsjeblieft zing mijn lied speel me op de piano zoek me in de tonen in de snaren van de gitaren ergens in de dood ben ik verloren en word opnieuw geboren laat mijn schreeuw daar waar het resoneert in een bevrijdende lach op een klaarlichte dag kom dichter…

Dus blijf trouw aan uw dichterlijke plicht, al word ik van uw verzen soms horendol: met spanning wacht ik op uw nieuwe gedicht.…

Vannacht kwam ik een dode dichter tegen zo eentje van > 70 jaren her waar dus geen © meer aan kleven het was te zien hij kwam van ver Zijn stem uit een zo ver verleden weerklonk: denk nou maar niet dat het wat wordt dat dichten daar ’s gewoon niet mee te leven en woorden schieten altijd weer tekort Toch heeft hij me een bundeltje gegeven…

een merel kraakt een tak bladgoud ritselt o, laat nog even die stilte blijven vruchten smaken zoet op brosse beschuiten thee dampt geurig warm ademwolkjes tekenen het glas hij veert op, schuchter nog zijn hand glijdt naar de pen hij wil gedachtes draperen dat wat ook eens was… - de middag, de tijd een merel kraakt een tak de dichter…

Door dit soort liefde, van die naaste naast je, die een luisterend oor gegeven heeft, merk ik weer dat na een tijdje deze dichter toch weer dichter bij het heden leeft.…

Jij was de beste vriend van de man van de nachtvracht en dat vrat aan je bijna buiten je macht hield je de deur niet open maar vroeg mij naakt model te staan voor je schildersvrucht, die je in een kist had voor de boekenkast der klassieke dichters vroeg je mij, in een innig standje te poseren ik wat verlegen over mijn kleine geslacht…