Alle inzendingen over en keert zich om

Alles keert weer. Het was net achter de rug. Alles keert weer. Niet echt gevraagd. Alles keert weer. Dat was laatst gewenst. Alles keert weer. Moet het als compost? Alles keert weer. Verleden nog niet Verwerkt tot … toekomst.…

Alles keert weer: de schoonheid, het verdriet en de haast, de herfstige avonden en het verlangen. Alles keert weer: de vriendschap en het verraad, de daagse dingen van luisteren en praten, van zingen. Alles keert weer: de val van de bladeren en het kiemen van het zaad; geboorte en dood, de eindeloosheid en de traagheid.…

Jouw gevoel keert mijn zonde. De aanraking kent haar plek. Ons gevoelsleven is verbonden. Aan balans is geen gebrek. De samenwerking keert mijn zonde. Jij straalt het geloof van vertrouwen. Een oase van rust die meebeweegt. De basis om handmatig op te bouwen. Jouw sympathie keert mijn zonde. Het fundament steunt evenwichtig.…

Na de schrik en Begenadiging, Onder ’t snikken Van verzadiging, Na de feesten Van het vlees Keert de geest en Rijst de vrees: Deze extase Keert niet weer. ’t Licht doet dwaas en ’t Leven zeer.…

Als de liefde lacht keert het binnenbeeld naar buiten.…

Nog vraag ik je waarom je lacht en je keert je natuurlijk om.…

loop wat in een weiland rond nam mee een vlieger en veel wind zoek het kind in mij roep haar tot ze voor me staat onbezorgd en blij ze pakt het touw en rent ik laat de vlieger los we zitten samen in het gras kijken naar de vlieger in de lucht spreken zonder klank dan moet zij weer gaan en keert zich om dag mijn kind tot ziens ik pluk…

Haar zwijgen draagt een andere stilte dan gisteren toen bloesems voorjaar bloeiden nu keert ze woorden om en om zoekend naar de zin van een gebroken lenteloot alsof de wind enkel dorre bladeren van bomen waait…

Men keert en keert maar weet men wel welk tij?…

gelijk als de zalm keert liefde altijd terug naar eerste oorsprong…

Gezegende Yule De dagen worden langer Het Licht keert terug…

Als levensloop ten einde keert en winden liggen, het tij weer keert dan heb ik een ding echt geleerd Het leven is toch niet verkeerd Als golven stukslaan aan de vloedlijn mijn voeten natten van de zee het water opspat aan de reê en nemen mijn gedachten mee vind ik het allemaal oke…

Glijdend langs mijn hand verzand ik in gedachten getij keert mijn hart…

De blik in je ogen mijn hand op je dij kom met me vliegen dan keert het tij.…

Bosjesman keert kan. Hottentot draait lemen pot. Lastig, die schaduw!…

Wachtend of toch niet de lente keert elk jaar weer heel nieuw en anders.…

de boer keert het gras het landschap krijgt meer lijnen moeder aarde groeit…

de nacht bevrijdt de dag maar als de zee de zon omhelst keert zij terug in zijn armen…

niets keert weer alles is eindig…

kind voorbij de vloedlijn ingegraven, wacht de storm loop van golven bij wind stil weer, hijzelf betrekt geen stelling, hij foerageert tussen duin en schuimrand zeevlam verteert helmgras verkilt hem. hij blindganger, hoort de vloed. hij keert en keert, rent. voor zijn voet blijft wat van het strand rest: verkoold wrakhout, zuigend aszand…

hoe jij zo mat en leeg de dagen bleekt het dovend licht betast als voldragen boreling huiswaarts keert…

Nee, het valt niet mee, opnieuw beginnen Ik ben zo leeg, zo dood van binnen Hoe je het ook wendt of keert, het zal toch nooit meer hetzelfde zijn…

Maar hoe je het ook wendt of keert, Het was gewoon verkeerd.…

Hoe je het ook wendt of keert de mens is en blijft een solist in denken en in doen maar de zoektocht naar liefde, geluk en verbondenheid dat is universeel en wordt nooit uitgewist…

De betonning beduid, de vaarweg verklaard, keert de loodsboot terug naar de veilige haven.…

Langzaam maar zeker heelt de wond Beetje bij beetje keert het tij Stapje voor stapje komt een mooie toekomst dichterbij…

Zo met twee handen graaien in een bak met kersen maakt het spannend al hoe het genot zich draait en keert en spiegelt in het glanzend donkerrode vel…

Hoe je het ook wendt of keert Je zit gewoon te vaak verkeerd.…

ik heb het meerdere keren losgelaten maar altijd keert het weer met hangende pootjes en smekende ogen kijkt het mij dan aan hoe zwak ben ik om toe te laten en niet te kunnen weerstaan…

dagelijks lopen ze langs de vloedlijn m'n vriend en zijn vrouw, beide bioloog op een dag loopt zij de golven in keert niet weerom, verdwijnt spoorloos men ziet hem alleen over 't strand gaan loopt de zee in, duikt onder 't golvendak luistert, leert de taal van de oceaan vandaag ga ik met hem mee; hij verdwijnt in de golven, keert terug uit…