Alle inzendingen over enk

Zoekend naar een tramhalte terug naar huis Kijk ik toevallig schuin naar boven naar het straatnaambord- Waar vroeger Arthur-Menge-Ufer als naam was aangegeven Zie ik nu zwart op wit Robert-Enke-Strasse staan, En voel de rillingen over mijn lijf - De straat voor het stadion van 96 is uit respect Genoemd naar jou, doelman van Hannover 96…

Bij de Hoge Enk een zwart schaap alleen in een weide, grazend en kauwend als één die weet dat alles voor hem is zolang de witte er niet zijn. ---------------------------------------- uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970,…

Hier zit toch geen enk'le muis. Wel een veel te grote rat.…

De werkdruk bij m'n arbeid was een straf; ik stootte daarom enk'le taken af. Toch doe ik nu nog steeds tijdrovend werk. Specialisatie is me wel wat waard,' zo had de zakkenroller laatst verklaard.…

Meestal zonder gezang, uitblinkend in knorgeluiden voor enk'le fijne luiden die mij ter harte gaan. Ik ben meer kuiken dan haan. En: ik ben mijn eigen lippen, waarmee ik uit eigenbelang mij kus op mijn eigenwang.…

Jij bent mijn veld voor ogen de enk, het hoge land in nevel en bij regen de bloem in mijn hand koren op mijn molen het dagelijks brood bij koude de kooltjes gloeiend avondrood voor mij de beste keuze tussen alle witte vlekken dat ietwat mysterieuze zo fijn om te ontdekken…

Ik zag een bron haar schoonheid tonen in wat een liefd'rijk harte biedt, aan zegeningen die er wonen en offers die een enk'ling ziet.…

De deels ontklede schooljuffrouw berispt het jochie luid: 'Ik wens geen enk'le streek van jou!' Het haalt zowaar niks uit.…

Ik stoor mij aan geen enk`le wet, mijn naam gewoonweg pissebed.…

Jozef ’t is geen nare droom die toestand van Maria is niet gewoon toch treft haar geen enk’ le blaam Het Kind dat zij draagt is in Gods naam haar enige Zoon Jezus die zij zal baren moet u ook in ‘t hart aanvaarden die taak heeft God u opgelegd naarstige timmerman toegewijde vader zo werd hij sint Jozef afgebeeld…

Jozef ’t is geen nare droom die toestand van Maria is niet gewoon toch treft haar geen enk’ le blaam Het Kind dat zij draagt is in Gods naam haar enige Zoon Jezus die zij zal baren moet u ook in ‘t hart aanvaarden die taak heeft God u opgelegd naarstige timmerman toegewijde vader zo werd hij sint Jozef afgebeeld…

Herfst ruist met wind rond 't ouderlijk huis Voorgoed ga ik 't huis verlaten Zal geen enk'le muis meer betrappen Van geen geluid -als 'r voetstap vertrouwd- meer weten En grappen... ze zullen geen echo meer vinden Verstomd de meezang met 'r draagbare radio Rond 't ouderlijk huis loopt wat verweesd 'n oud kind.…

op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit; daarachter zal hij later op nog enk…

Sneller loop ik fier naar daar binnen enk'le ogenblikken word ik een medemens gewaar. Eind'lijk thuis het bos voorbij eind'lijk licht aan Ik ben blij!…

Ze kan op rijen echte mannen bogen, Hoeveel daarvan zij ooit eens heeft bedrogen Doet er niet toe, geen enk'le vrouw is braaf. Hoe langer ik naar deze foto kijk Hoe meer ik denk: Wat is de kerel rijk Die deze vrouw zijn leven lang kan zien.…

Op de grauw arduinen richel Hier en daar vergroend van mos, lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder 't venster, waar het muurke Door de tijd gebarsten was, Stonden triestig te verdrogen, Uitgeblomde dahlia's.…

niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen zoals de boom mij gaf, te pogen 't Sap te danken dat d' appels opzogen Maar ook enk…

De ondergaande zon waarin je schaduw staat treurt haar tranen rood wordt twee keer zo groot voor ze werkelijk gaat De opkomende maan verbleekt als weinig straalt huilt verlegen vol tot zij hoog en hol in het duister dwaalt Een fonkelende ster herdenkt jouw felle gloed vindt geen enk`le rust stort als kaars geblust `t vallen…

Op de grauw-arduinen rijchel, Hier en daar vergroend van mos, Lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder 't venster, waar het muurke Door de tijd gebersten was, Stonden triestig te verdrogen, Uitgeblomde dahlia's.…

In overgang van licht naar Donker Schemer jij in nachtgewaad Met gezwinde pas Het oog van de nacht waakte Minzaam Over jou, terwijl jij reeds In het licht verdween Van een hemellichaam dat -geen ster- Op geen enkele manier Geen enk'le wijze Echter jouw allure kon Treffen Laat staan zelfs evenaren In 't verschiet voorbij Jij…

Eens ziet ge minzaam ook op mijne grafzerk neer; Met der ontslaap'nen stof zal zich mijn stof vermengen; Dan scheidt geen noodlot mij van mijn geliefden meer, En 'k zal om hun gemis geen enk'le traan weer plengen.…

Mij leidt geen gids, als het eigen gemoed, mij schoort geen steun, dan d'enk'le trouwe handen die mij opbeuren als de kracht bezwijkt; mij sterkt geen afgezant uit beet're landen dan soms het ruisen, als een vleugel doet, van zachte hoop die langs mijn wangen strijkt.…

'T is of een hefboom draait om de aarde als as: Hij draagt in 't west en 't oost doorzicht'ge schalen, In de een blauwgroen gebergte van opalen, In de and're een enk'le bol van chrysopras: 'T lijkt of 't een wedstrijd van juwelen was, Wie 't zwaarst en kostbaarst de and're omhoog zal halen; Of moet veeleer onwillig de ene dalen, Nu…

Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal, Flikkeren, fel, hupp'lende zonnestippen, Soms plotselinge lisch met gouden slippen, Soms gouden pijlkruid, plots'ling vertikaal: Magisch onzichtbaar zijn ze, als ze overwippen Van top naar rimpeltop; een enk'le maal Zie je, als een slangetje, een rankende straal, Glinst'rend en glad, tussen twee…

Probeer maar eens te kijken of ergens weer zo'n lichtstraal valt en zomaar uit de hemel een enk'le klank van vrede schalt. Ik weet dat vaak die wond'ren in wolkenvelden zijn gehuld en dat je vraag om zonlicht niet altijd daad'lijk wordt vervuld.…

Mijn oogstlied klonk - Mijn avond zonk - - En schuw, langs lege akker, Riep nog een enk'le moede toon Gedachten aan genoten schoon En blijde arbeid wakker. Nu wordt het kil En eenzaam-stil, In donker blijf ik dromen; Ik tast naar handen die me ontgaan... Ik roep de stille zielen aan - Die nooit meer herwaarts komen...…

Dit heeft geen enk'le zin zonder haar. Hij is haar kwijt, want weet je, zij is een gemis. De nachten zijn lang, de dagen kort, het leven een grauw bestaan. De dood heeft erin rondgeslagen, ervoor gezorgd dat zij wordt gemist. Nooit wordt het meer als voorheen. De dag is verraderlijk licht.…

Als Gandi stond hij daar zomaar en zij als veel jonger dit keer met haar blonde haar Hij druk in de weer in korte lendendoek We konden kiezen nog uit kamers en zagen hen vanuit het kantelraam zitten in de zon aan de kolossale houten tafel saam Éénmaal ook bij hen, druppelden de mensen binnen veel man en enk'le vrouw 't Programma werd…

Het werd een enk'le reis. Een reisadvies ten lange leste: Ga desnoods naar Sneek, maar nimmer naar het wilde Westen; 't is een boevenstreek.…

Als dagen en nachten in elkaar zijn geweven geen enk’ le lichtstraal nog d’ aarde raakt en eenzaam onder de sterren wordt gebeden terwijl zij aan ’t sterfbed van haar kindje waakt.…