hoogmoed voor de val

hortende tonnen grijs,
slenterend op trompetgeschal
slepen hun aangeslagen tanden
naar een nakend einde toe

de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen –
en bergen hun stijgende lijnen in dalen,
weidse valleien; hopen op het ijs en steen
een bevroren vloed van weggeëbde dieptes
blauw als de blakende einder

het gekrompen harnas kraakwit;
daarachter zal hij later
op nog enk'le ivoren vingers
naar weduwen en wezen tellen

Schrijver: kuirinck, 23 december 2005

kuirinckmsn.com

hannibal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 586