Alle inzendingen over explosie

het is ontluiken jij zet met je ogen de wereld buiten door het ophalen van het doek dat de afstand markeert tussen warm bloed en kille stille zakelijkheid transparant maar nog altijd oorzaak nummer een van dodelijke kramp door affectief gemis bijna onder handbereik maar de groepen zijn hun leiders van vroeger kwijt het is de explosie…

ik was verloren in de ogen die mij aankeken als ik gek word, Word dan net zo gek als ik die naar jou verlangde die nacht dansen en zoenen dat we deden het was de hemel en de aarde ineen een explosie van prikkelingen die mijn hart sneller liet gaan vertel me waarom het zo snel ging de nacht waarin we dansten het was kort maar krachtig…

Keuzes zonder maat of duur men verdrinkt erin, het zingt ons toe in elk vuur, het verslindt zich in een explosie gevoel soms tijdelijkheid, blijkt de eruptie slechts een krater, om daarin te verdrinken, lijkt de weg van eindigheid maar smeekt weer voor de beleefde associatie in een nieuwe stap de brede delta van gestreden…

Met een kronkel in het hoofd 18 jaar en op sensatie belust altijd sterk in zichzelf geloofd een leven vol onrust Aangekomen in de binnenstad alles en iedereen irriteert altijd een grote mond gehad in zijn ogen gaat alles verkeerd De druppel van de uitdaging een explosie van agressie bij de politie ondervraging het blijkt een…

Ik laat jouw geest langs mijn ruggengraat omhoog glijden zodat jij alsnog samen met mij tot explosie komt. Miljarden meloenen vliegen door de lucht op de asfaltwegen kapot en wij dansen de liefde in jouw lievelingsgeur.…

altijd dag kleintje bedankt voor je aanwezigheid het was maar heel even toch was jij een leven zo klein en zo stil zo teer en zo pril ik weet niet wie je was of wat je worden zou ik weet niet wat mis was of wat er komen zou het doet me toch een beetje pijn blijkbaar mocht jij er niet zijn mysterieus ben je stil ontstaan en als een explosie…

Elke druppel, blinkend en puur meldt zich bij de onzichtbare richel om mee te reizen in een stortbad op weg naar het einde van de val een explosie waar kernen splitsen van ijzig water naar klamme kleuren Rillingen door het granieten hart van rotsblokken en ijsmeesters we huiveren zonder angst getemd en zonder te spatten meanderen we…

Een explosie van zonlicht daar waar schaduw is geweest een helder strakke hemel zo strak als het ijs dat door de kou wordt bevroren de kou en de sneeuw doen de opkomende voorjaars bloemen verwelken slap hangen de kelken de vogels zingen al vroeg in de morgen zij lijken zonder zorgen het voorjaar kan niet in rust ontwaken wanneer…

De gewaden vol met remedie van trouw huwelijksfelicitaties weggewassen, geweigerd mooi getaïlleerd de lange witte sleep, een ring aan haar vinger als teken als herboren gaat het prestigieuze purper, het meisje wandelt met een prachtig gelaat van enkel kant en brokaat..naar het altaar wat haar nog rest zijn keizerlijke gewaden in een explosie…

Explosie na zo vele uren trainen, de stooteruptie bleef gedistingeerd, dat straatvechten heeft hij nooit geprobeerd, de gentleman die zat hem in de genen Qua streven wilde Arnold all the way, als zwaargewicht zou hij de scepter zwaaien, dus na het eten van vijfhonderd vlaaien toen stond hij op De Spelen in L.A.…

Het komt nu aan op kracht en strategie Explosie na zo vele uren trainen Waar niemand staat te trillen op de benen Waar offensief het wint van apathie De bel weerklinkt, de wedstrijd gaat beginnen De vechters in de hoek richten zich op De vezels strak, het lichaam op-en-top Herinneren aan goden en godinnen Bewegingen zijn strak gecontroleerd…

Een explosie van woorden, geluid, mijn vlies trilt na. Voel me leeggehuild, van binnen koud. Mijn vuur is gedoofd.…

Het geluid van een brekend hart, als een explosie...met ongekende kracht. Helse pijnen, ondragelijk verdriet, gewond tot in het diepste van m'n ziel. Een waterval van bittere tranen, sinds de nacht dat het doek voorgoed viel. De strijd is gestreden...de verliezer bekend, uitgeput en nauwelijks nog in leven.…

In de stilte, op het hoogtepunt, verschijnt opeens spontaan de mantra en fonteint als subtieler licht mijn lichaam uit, lieve energie-explosie, symfonie van binnen uit. Hamsa. Altijd al heb ik van jóu gehouden.…

Eens vol takken, volle glorie nu ontdaan van alle ballast is 't wachten op explosie. 't Zal wel komen toch, 't groen ondanks alle aderlatingen van 't weghakken alle armen 't liefst zou ik haar omarmen zeggen: 't komt wel goed, maar ja, da's niet iets wat je snel doet.…

ontwaken, maar dan zal zij de balans verliezen waarna ze weg zweeft uit mijn archieven als paradijsvogel met een roos in haar mond en ik achterblijf met een gevoel van waarin mijn kleuren verbleken maar met hoop dat haar stekels mij zullen betoveren zal ik altijd kiezen, voor dat moment vlak voor we samen opgaan in die explosie…

als hij vergeten verzinkt in een zwoele extase doordrongen van zachte huivers ontkromt zich telkens zijn glanzende rug daarbij zweet tot damp bewegend tot een nevel vol lust hem omgeeft in een vermiljoenen moment ontsnapt dan een ingehouden adem geladen trilling bereikt zijn ka bezwijkt hij vloeiend aan zijn passie in een geluidloze explosie…

wij hebben onze zielen naamloos geopend de pijn geleden van het er niet meer zijn na wanhopige gebeden samen waren we daar zonder gezichten omdat we niets van elkaar wisten tot het moorden in woorden die we niet wilden horen de explosie het geren paniek zonder perspectief de inkeer en het weten dit niet te zullen overleven…

plek waar nog warmte is te creëren huilen van de wind door troostloze bomen de velden leeg en dor zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar in mijn hart vonkt stil het hopend vuur dat straks na rusttijd onder witte deken kiemkracht en herleving van nieuwe natuur tot explosie…

wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart ontsproten uit de zaadjes die ik door de jaren heen geplant heb en nu ontkiemen door het water van je tranen wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart en dat het bol staat door een explosie van geuren en kleuren die jouw herinnering aan mij verbeeldt wanneer…

die met een minuscuul vlaggetje zijn zilveren plak viert Greene heeft brons het is nog lang onrustig rond de baan explosie van nauwelijks tien seconden…

de blikken Vervagen in mijn beeld Strelen de woorden Die ik heb geleerd Liefde is mijn leven Liefde, dat ben ik Liefde voor de ander Liefde geven Dat kan ik Geniet al is het maar even De liefde voor elkaar Een vriendelijk gebaar De warmte uit je hart Voelt de ander Ziet de ander Hoort de ander Als het hart opengaat Een liefdevolle explosie…

luttele seconden lijken wel een eeuwigheid, zo even vertoeven in een tijdsillusie van slow motion overrompeld door duizenden aard-beelden, een explosie van onlosmakelijke verbindingen en linken, elke schakel terugkerend naar zijn oorspronkelijkheid. Verstijfd, verblind rukt ze zich los uit deze tijdsdimensie.…

bloesje los en kijkt verrukt naar wat je ziet Je bekoort mijn borsten met de volle aandacht en ik glijd steeds verder in genot Mijn rokje wordt omhoog getild en je blik zweeft naar beneden Met je tong beroer je mijn dijen en vind je zachtjes je weg Je brengt me langzaam naar mijn hoogtepunt en stopt plagend bij elke piek tot er finaal een explosie…

donkere hal nacht bedekt de aarde door het schijnsel van een lamp wolkt adem van mannen die wachten op trage seconden kort door een explosie ontbonden stort de troep uit de benarde ruimte in het zwarte blok duister langzaam klaart de verste rand over een wijde baan trekken schaatsers groepen lossen van trossen schuiven zon aan de…

Terwijl ik de zwoelheid voel van lippen die mij raken zal ik het zachte vrouwelijke naar explosie dragen, Zwetend, kronkelend en vochtig warm, tussen het aardse en het kosmische hangen, dempend het samen zwijgend verlangen…

ik zie de angsten in je ogen ik lees de onrust in je hart nee ik had echt niet gelogen het loopt ff anders schat en de lont is aangestoken de explosie volgt definitief het ritme is doorbroken en er is geen alternatief ik probeer te redden wat te redden is, niet veel het is een zwart gat waarin je niet meer speelt niet meer lacht maar…

Wat neem je mee op reis of inderhaast bij overstroming bij aardbeving, explosie of bij fel uitslaande brand bij onverwacht bezoek van ongenode gasten Je geld en smartphone in een tasje als survivalkit?…

jij mijn maatje was die mij zonder woorden kon begrijpen en voor wie niets te dol was samen wandelen aan het strand je lijf uitschuddend en je natte kop in mijn hand alert op elke beweging die ik maakte trillend van ingehouden spanning gefixeerd wachtend op het stille seintje zoals je was geleerd jouw blik in de mijne en dan de explosie…

jij mijn maatje was die mij zonder woorden kon begrijpen en voor wie niets te dol was samen wandelen aan het strand je lijf uitschuddend en je natte dop in mijn hand alert op elke beweging die ik maakte trillend van ingehouden spanning gefixeerd wachtend op het stille seintje zoals je was geleerd jouw blik in de mijne en dan de explosie…