Netgedichten

netgedicht (nr. 54.005):

de ijssteden

donkere hal nacht bedekt de aarde
door het schijnsel van een lamp wolkt
adem van mannen die wachten op trage
seconden kort door een explosie ontbonden
stort de troep uit de benarde ruimte
in het zwarte blok duister

langzaam klaart de verste rand
over een wijde baan trekken schaatsers
groepen lossen van trossen
schuiven zon aan de hand
door het onbegrensde land

oude steden met sneeuw bedekt
liggen aan de tingrijze weg
de rijders buigen onder het gonzen
van de donkere gong
aarde ligt wit verkaveld
het volk in de bermen geschaard
wordt ook door bruggen gedragen

ze snellen voort over een vaart
waar rietpluimen bewegingloos staan
op zwart glanzende grond
een paar gaan er van door
nemen een voorsprong in
een pittig krassend koor.