Alle inzendingen over feniks

Na drie dagen kommer en kwel herrijs ik als een feniks uit deze migraine-hel en ik het licht weer heb gevonden…

Verderop, in de puinhopen van Marioepol, rijst als een feniks uit zijn as, onverminderd strijdbaar, met hernieuwde kracht, de VUURVOGEL Zo kalm het Lenteoffer van Strawinsky Begint met klare klank van een fagot Zo snel ontaardt ze, als een Kremlinzot Die grof geschut inzet tegen Zelensky Maar dan kondigt heel fel het voorjaar…

ik heb vandaag mijn eerste ijsbloemvlinder gezien als feniks de warmte ontstegen hij zat in lichtrood ontwaken op de grens tussen dood en nog iets van dit leven maken uit kristallen groeiden zijn vleugels schoksgewijs in het adembenemend koude verblijf door een opgaande zon kleurde ijs in het brekende licht tot een feeëriek gezicht…

weer duikt feniks in zijn as orakelt delphi dat de mensheid terug gaat naar af waar geschiedenis ontwricht wordt uit gevest en tijd breekt tolerantie in wankelmoedigheid stof en stenen vuurstormen verhaal van hoe ook zij door ongebreidelde agressie ten onder zijn gegaan zwarte vlaggen dekken gaten af die tot het doodsgezicht…

Met lichamen van Ming En harten van China Paarden we ons aan scherven We probeerden elkaar en onszelf Te lijmen Er ontstond een vreemd mozaïek Een rozig herderinnetje Op een blauw VOC schip Een Rus in Worcester Een feniks op een bok Napoleon tussen fuchsia’s En een tafelbelvlinder Op een ruiterklok Aan een Hongaars asbakje kleefde…

Hecate, Lilith, Baba Jaga De oude vrouwen strijken neer De wijsheden van lang geleden Hond, kat en uil herrijzen weer Het vuur van feniks blaast nieuw leven In wat tot as geworden was De jeugd, de onschuld, afgebroken In duizend scherven splinterglas Een nieuwe vorm van zwart wit marmer Zo hard als staal en diamant Geen muren…

Gans de wereld liep in het verloren, alles dwaalde, wemelde en het zocht vergeefs zijn plaats, lichamelijke sporen, maar de tijd had het slechts dood verkocht. Elke zang zonk weg in het grauwe krocht. Alles van waarde is gratis. Ik geef voortaan dus maar mijzelf weer prijs en streef als iedereen het zachte sterven na. Voel je mijn klank? Zie…

Als een feniks, in gouden gloed getooid, vlammend uit de eigen as, zo zag je pas.., de zon. - Het nadert.. Verheug je, wees voor even blij. Je bent weer verder, de adem ingetogen, de reis nog niet voorbij. Het jaart een nieuwe dag, je mag, er zijn. - Leg de sluiers van je af, zie wat alles, jou weer gaf.…

Wat hem niet doodde, maakte beresterk, de Feniks bleek een ware Hercules, zijn doorzettingsvermogen bracht succes: wat zilver hier, wat goud daar, dat soort werk De tour de force volgde toen al gauw elf steden, honderd kilometer zwemmen van dorp naar dorp naar dorp van sluis naar sluis En denkend aan zijn dochters en zijn vrouw verhóógde…

Begrip dat schittert door afwezigheid Beneden in de put der úítputting bevindt zich slechts een restje as dat rest waar slechts een popje van een vlinder is Op pure wilskracht kruipt ze uit beschutting, de feniks fladdert uit, verlaat het nest: loop hard en gooi en neem die hindernis!…

in de tijd die je nog was gegund lege doppen zie ik liggen waar jij ze moedig hebt gekraakt Ik heb je leren kennen gesproken woorden voorbij in de stilte achter de sluier waar altijd jouw waarheid lag De vredigheid van de natuur maakte jouw voetstappen lichter afdrukken onzichtbaar in het zand door de wind in bewaring genomen De feniks…

Roermonds wethouder Jos van Rey is een paar dagen geleden als een feniks uit z'n graf opgestaan en figureert nu als gebeten hond in Wim's snelsonnet van vandaag - en terecht, laat daar geen twijfel over bestaan!…

Achter de sluiers van de winter houdt de lente nog even haar adem in voordat ze herrijst als een feniks uit haar as en het zonnelicht de crocussen en narcissen openkust in het gras en de vogels vol overgave zingen uit hun zoetgevoisde keeltjes die als sonates klinken als kleine juweeltjes Alles zal groeien Alles zal bloeien in prachtige…

De letters tot een woord te schrijven, van de kribbe tot de min Met kapitalen en schreven het kille wit omarmd Met koudvuur het hart verwarmd van een levenloze steen Ik heb gepoogd het schrale licht te kleuren in een hoger perspectief Maar het lood verzwaarde zich en het prisma brak en morste zwart Ik heb gestreden om de Feniks…

Zin om temidden van een laaiend vuur, als een herboren feniks op te staan.…

Mede geënt en geïnspireerd op het snelwegsonnet van Jan de Woordenaar, zijn bolide slingerend langs smalle lindelanen en vervaarlijk diepe ravijnen - een duet tussen een wegpiraat en zijn Oostindisch dove passagiers ______________________________ Ik ga tekeer met dijenkletsplezier Een dove kwartel springt op als plevier En zelfs een feniks…

Zie de mens, solipsistische woordbraakmachine Een zelfrepeterende jukebox, nonstop Sophietje zegt nooit 'Mark, hou nou maar eens op' Een kletskop die wèglacht, da capo al fine Aldus doctoranda Von Weisglas tot Water In 't Binnenhofleven privé psychiater…

Soms droom ik een feniks die verrijst uit witte as. Ons leven is een schitterend soort toeval, een vergissing haast. Op den duur moet alles weg, het einde jeukt onder mijn huid - nog nooit zo tergend opgegeten weten we: wij zijn alleen, we zweven in het barnsteen van een parallelle ruimtetijd. Het firmament is groot en leeg.…

Opeens de droom voorbij, op een bepaald uur Ik weet niet welke dag, en ik zag geen hellevuur Het eind was klaar, een hard gelag, Het gleed door mijn vingers op den duur En ik bleef wachten in de wind Wetend dat het jaar veranderd was Smachtend als een kind Brekend als een hart gemaakt van glas Diep van binnen blind Rijzend als een feniks…

gekleurd was Zoek mij niet op Want ik zal je cipier zijn in een gevangenis van comfort Zoek mij niet op Ik zal je bedekken met slijk en je oren vervelen met tirades over zaken waar ik zelf het fijne niet van weet Zoek mij niet op Want je zult alleen de as vinden van het vuur dat mijn eigen tranen gedoofd hebben Maar uit deze as Zal ik als een feniks…

Opeens de droom voorbij, op een bepaald uur Ik weet niet welke dag, en ik zag geen hellevuur Het eind was klaar, een hard gelag, Het gleed door mijn vingers op den duur En ik bleef wachten in de wind Wetend dat het jaar veranderd was Smachtend als een kind Brekend als een hart gemaakt van glas Diep van binnen blind Rijzend als een feniks…

kroon van Osiris die heerst over de onderwereld rondom hem dansen geraamten obligaat hun knekeldans de zeis hakt knopen door en maait het rijp gewas tabula rasa voor een nieuw begin ik vrees hem niet hij brengt verlossing en een nieuwe kans het begin bijt het einde in de staart en ook de dood is niet het einde maar een nieuw begin de feniks…

Vormen - onwezenlijk vlammend voor het kind - wormen zich een weg naar boven, buiten, bedekken de bodem met woordelijke warmte - vuur (als van een feniks) groeit tot boom, heilig in het nachtwoud – dat mijn leven een deken toedicht.…

Bij nader inzien moest Jolande wijken Zij miste voor herstel het heilig vuur Vond vrijdag het GroenLinks-partijbestuur Dat één dag later zelf de vlag zou strijken Het heeft met eigen vuur ongegeneerd De groene linkse resten gecremeerd…

'n oceaan verwant is Een oorspronkelijk Platonisch rijk, ver weg van Sidon, Tyris, daar waar nu nog de Levant is, ouder dan Persepolis laat staan Constantinopolis Eeuwen voordat het Foenicisch zeevolk - volgens de Aeneis - van Carthago en 't Iberisch schiereiland met zijn milities Rome tartte en heroïsch tweemaal, als de vogel feniks…

Sinds mijn hart het leven heeft gekregen Heeft het veel mee gemaakt in zijn leven Het heeft liefde gehad, liefde gegeven, mensen verloren, pijn geleden Ik heb mijn hart gegeven en gebroken terug gekregen Het is uitgeknepen, tot poeder verbrijzeld, kapot geknepen Mijn hart heeft geleefd is gestorven, kapot gegaan en weer opgestaan Als een feniks…

Ik ben geen opgever als ik iets wil zal ik er alles voor geven Ik ben een strijder een krijger uit het leven Ik ben in het verleden al kapot gemaakt en heb wel eens opgegeven Ik ben gebroken geweest en had al mijn hoop wel eens verloren Ik ben gestorven de ouwe ik is overleden die is helemaal verdwenen Als een feniks opgebrand in as vergaan…

Kamperveense wonderboy Terlouw Werd in een domineesgezin geboren Schreef Oorlogswinter, Koning van Katoren En bleef zijn levensidealen trouw Hij koos het midden, wilde niet meer praten Met Hans noch met de felle progressieven Was meer van redelijk alternatieven En zelfs van plan de boel de boel te laten D66 slonk tot één procent Toch werd…