Netgedichten

netgedicht (nr. 59.630):

Verjaring

Het nadert..

De dagen telden uren,
in nauwgezet verduren,
tot de ochtend schriel herrees.

Tot een wederkerend feest..

Als een feniks,
in gouden gloed getooid,
vlammend uit de eigen as,

zo zag je pas..,
de zon.

-

Het nadert..

Verheug je,
wees voor even blij.

Je bent weer verder,
de adem ingetogen,
de reis nog niet voorbij.

Het jaart een nieuwe dag,
je mag, er zijn.

-

Leg de sluiers van je af,
zie wat alles,
jou weer gaf.

Verwonder in je eigen loop,
het mooist wat men kon geven,

was houvast in je eigen hoop..