Alle inzendingen over fictief gedicht

de kamer is klein, haar grove gestalte vult de onpersoonlijke ruimte men noemt het gezellig omdat zij dat zegt: gezellig he? stijf en oud zit ze daar men noemt haar een waardige oude vrouw omdat zij dat vindt altijd waardig geweest haar geest is speels en soms ondeugend zo kent ze nog al haar mannen, bij naam… en men knikt…

je bent gegaan zonder mij als een bloem die het gevecht van wind en regen verloor mijn geliefde, Ik herinner me hoe je me in de ochtend je warme mond bood oh, ik mis je zo dat zal nooit veranderen woorden van eeuwige liefde waren van ons op toepassing meisje toch… je hebt me verlaten en ik weet weet niet wat te doen dus…

speel jij met mensen in de poppenkast die morgen heet en dus de tijd vergeet daar dansen creaturen ook de touwtjes zijn fictief hartenstelen in de toekomst maakt je nog geen dief tranen zat om onschuld uit te wassen blik vol arrogantie, leer maar op jezelf te passen je wist sporen van de indruk die je maakt klappen voelen niet…

Dauw roept om berusting geen kou of hitte meer gewoon ochtend, licht de twijfel, de hoop een uitzicht op beterschap, al is die maar fictief. Laat ons geloven dat de lente nog kan komen. Rauwgrauwe hemelvlees verstrooit het verstofte graan boer staat machteloos heeft uit vrees de kleuren weggeveegd uit zijn bestaan.…

buren blakend van de ijver die me ook nog eens allemaal aanstaan nu alleen nog een vrouw die niet elke dag in geuren en kleuren over haar pijntjes en kwaaltjes en wat er allemaal anders moet aan m’n kop loopt te zeuren dat is het enige wat ik nog zo graag hebben wou * * voor de duidelijkheid, dit is allemaal fictief.…

Een gedicht voor mij, een gedicht voor hem een gedicht voor de buurvrouw die ik erg goed ken, een gedicht voor de man die mijn aandacht verdient een gedicht voor dat kleintje wat nu eventjes grient, een gedicht voor de zon, omdat ie weer schijnt een gedicht voor mijn bed, omdat het me verwent een gedicht voor hen die het moeilijk…

speelt wapperen met de wind ze karwatst nog eens haar haren en bindt zichzelf aan de trap met een achterstevoren gedachte bij het ontwaren van het eeuwenoude gat in de reeds lang verfoeide 'naar beneden komen' lange onderbroek denkt ze weer aan die eerste nacht ze ronselt nog wat kindergeld met lange krommende vingers vult het gat fictief…

de dagen van nostalgie verdwijnen soms om het hoekje om nooit meer terug te keren en af en toe neem je de baan terug uit een richting die nog verder van je afstaat, zomaar soms zijn het gewoon demonen die het verleden willen inhalen jij liet je haren knippen en ik liet het gewoon wapperen zelfs mijn handen wou ik wel eens fictief branden…

- een fictief pleidooi - "Als uitgeslapen en rechtschapen uitvoerder der wet immer waakzaam en alert en daarbij uiterst nauwgezet in herhaling telkenmale met het oog op morgen dag in dag uit in de routine heen en terug dezelfde file, en al wijst de klok vijf uur, ik zet als metronoom secuur vermaledijde decimalen met het oog…

ik vind dit gedicht een mooi gedicht ik ga dit gedicht op school zeker nog gebruiken ik heb dit gedicht op mijn kamer opgehangen en ik lees dit gedicht elke avond voor ik slapen ga ik vind dit gedicht een vreselijk slecht gedicht, waar gaat dit over? ik vond dit gedicht heel mooi, maar ik snapte niet waar het over ging.…

Een gedicht is veel meer dan een goed lopend verhaal, Het kan hoop geven voor de toekomst voor ons allemaal…

Ook al zijn we amateurtjes We zijn geen onderdeurtjes Wij willen ook verhalen kwijt Daarom zitten we op deze site Hier word je geaccepteerd Dat heeft deze site me geleerd Geen gedicht word afgewezen Je mag gewoon je zelf wezen Samen een gedicht maken Met woorden die je raken In samengestelde eenheid Dat is mogelijk op deze site…

woorden in een zin die ik in een gedicht bewaren wil…

Gedichten zijn eigenlijk gedachten Maar soms met onbegrijpelijke krachten Zij kunnen vlijmscherp zijn of pijn verzachten Zij brengen voor de geest verhitting, bezinning of verkoeling; maar altijd heeft de dichter een bedoeling; gebruikt hij woorden, heel dicht bij elkaar gebracht in samenhang vertellend over ’t algemeen of over iets uniek…

Als we dan liefhebben, liefhebben tussen veel papier, holle mannen en metaal, laten we dan liefhebben, zoals mij goeddunkt: Liefhebben met de rust van de onrust, niet die van de routine, elkaars ogen verliezen en weer ontdekken, voorbij de huizen gaan, het land in, de streling van onbekende struiken ondergaan, de wind proeven op een steeds…

Ik las ooit een mooi gedicht geheten: twee rechten, twee naadjes en vanaf die tijd zijn de schrijfster en ik de allerbeste maatjes. Mijn allerdiepste geheimen vertel ik alleen maar aan haar en heb ik pijn of verdriet staat zij altijd voor me klaar.…

Bedil mijn Dichten niet, besteed er geen verwijt aan, Zij hebben ’t niet verdiend. Ik hang er toch geen Tijd aan: ’t Is een klein buiten-werk, een bij-werk, zeg ik 't best, Van beter bezigheid; ’t is kakelen op ’t nest. Kunt gij of timmerman of wever niet vergeven Een deuntje uit de borst bij ’t schaven of bij ’t weven?…

Gedichten zijn als van fluweel Zo zacht, zo teder Rank en luchtig Van lange duur in de herinnering Of soms zo eventjes maar aangetipt en vluchtig Gedichten zijn als messen Gemeen en scherp Zo taai als leder Bot en kluchtig Snijden door het merg en door het been Kwellen soms jaren lang geduchtig Gedichten Zijn slechts woorden opgeschreven…

iedereen is alles duidelijk dubbelzinnigheid, bedrog en list en is de liefde onzichtbaar omschreven dwaalt zij tussen woorden door zoek dan diep, diep in jezelf er komt altijd wel een iemand in jou voor die de bloemen op de weide doet groeien iemand die jou duizend kleuren geeft heb je die persoon in jezelf gevonden dán begrijp je wat er in gedichten…

'Ik was uit Azië geïmporteerd Al spoedig had mijn baas, een winkelier Mij aan een zondagsschooljuffrouw gesleten En ach, ik heb niet veel te klagen hier Ik zit behoorlijk warm en krijg te eten Iets evenwel vergeef ik haar niet gauw Het zijn de afgezaagde, loze kreten (Dag! Lekker koekje! Lorre! Koppiekrauw! En meer nog) die dat mens me…

Als ik ga schrijven is het al geboren: het schrijven is het knippen van de streng en het vooroverbuigen om te horen of het – men kan nooit weten van tevoren – een lieveling zal worden of een kreng. Ik had al lang de lust hiertoe verloren, wanneer er niet de wieg was van uw oren, waarin ik leg wat ik ter wereld breng. --------------------…

Slechts eenmaal mijn boek geopend het gedicht van mijn ziel laten lezen maar de vertaling was geestslopend had nog niets aan waarheid bewezen slechts eenmaal mijn binnenste gegeven z’n inhoud met tranen getoond liefde door pijn heen laten weven moed met een leugen beloond slechts éénmaal gaf ik het vertrouwen het meest intieme…

In een gedicht is geen woord te veel Neem er iets af en het is niet meer heel…

. ----------------------------------------- uit Verzamelde gedichten (1981)…

gedichten zijn niet meer maar ook niet minder dan een eindeloze vlucht van wolken langs de hemel waartussen soms een zonnestraal tevoorschijn komt en mij recht in mijn hart raakt…

Dicht Dichter Dichterbij Voorbij Te dicht.…

jij hebt niets te vrezen ook als mijn handen beven zal jij iedere dag een gedicht van mij kunnen lezen met altijd iets dat wij als nieuw samen kunnen delen soms zijn de woorden bekend maar de context zal jou nooit vervelen dus neem mijn hand raak de vingers die ik je reik dan gaan wij wel ieder op eigen wijze de tekst al…

Op papier is alles anders. Het woord komt uit als een ei. Aan de hier beschreven hoenderfokkerij komt geen haan te pas. Nu hij achteraf zijn naam te berde bracht hoor ik zijn echo kraaien. Het kuiken is geslacht. -------------------------------- uit: 'De menseljke natuur', 1966.…

dit gedicht fluit de wereld voorbij op zoek naar wat licht- voetig geluid met een danspasje bij dit gedicht kust u oorverdovend zacht oogverblindend dicht fluistert en kust zegt wacht op mij wacht dit gedicht vindt hand, lach en blik en tastend uw gezicht weet: ik word bemind dit gedicht dat ben ik het bidt…

't Hoofd in de wolken, handen klam, vertolkt de Dichter zijn gevoelen. Wat zou de goede man bedoelen met zijn gerafeld cryptogram? Is dit een dichtwerk? Mens, wees wijzer! Het zijn de kleren van de keizer!…