Netgedichten

netgedicht (nr. 26.995):

dagen van nostalgie en op een nagenieten van het vrijen

de dagen van nostalgie
verdwijnen soms om het hoekje
om nooit meer terug te keren
en af en toe neem je de baan
terug uit een richting die nog
verder van je afstaat, zomaar
soms zijn het gewoon demonen
die het verleden willen inhalen

jij liet je haren knippen
en ik liet het gewoon wapperen
zelfs mijn handen wou ik wel
eens fictief branden
zonder al te veel pijn achteraf

want het land is vruchtbaar
op een huid van herinnering
ligt nog veel te ontginnen

zoals jij jezelf
ruggelings verkent
en ik er zijwaarts
aan voorbij ga
half gestrekt
op je naakte linkerheup
rust

hoe de warmte
zich hurkt voor meer
en buiten

buiten wordt het
steeds kouder

en niets

niets wordt geveinsd
want
in de buitenwereld
ligt een tiran te wachten