Alle inzendingen over fietsen

Sirene Onheilsbode Eenzaam en hoog Afscheid Van de fiets op het grindpad Zijn hand Zwaaiend naar mij Stilte Adem stokt Hoofden buigen Vrezen voor de klap Een eenzame, stoere lach Licht verslaat geluid Dof dreunt de donder Explosie van stof en gruis Uiteenspattend Opwaarts kolkend De grauwe hemel in Even blijft hij hangen…

wat gaat er fout als ik in de spiegel kijk, wat is er toch zo mis met mij, waarom gaat mijn schaduw lopen, en steekt die op de fiets me voorbij; schijnt het licht ook op de maan, en weet de zon wel van zijn bestaan, heeft de eb wel iets aan de vloed, en is godverdomme wel echt een vloek; moet ik mij schamen voor mezelf, is het gewoon niet…

Mijn handen waren het die deden wat je zelf nog niet kon je voor het drinken naar je moeder droegen je leerden kruipen, lopen, fietsen. Schaterlach in de box. Mijn handen waren het die je troostten als je viel je veters strikken leerden je naar zwemles brachten, basketbal Paardenstaart in je nek.…

Het ongrijpbare is een hersenspinsel dat doorgeweven is in je ziel De realisatie is net zoiets als het uitvinden van het wiel Het is misschien niet zo big deal Mocht je misschien denken voor je, voor de 30ste keer viel Fietsen is toch even wat anders als je doordacht probeert te weven Misschien moet je het daarbij laten en gewoon verder gaan…

Ik wil de voeten in het zand steken  het warme zoute water van de zee in golven over me heen laten spoelen fietsen wil ik door de duinen met de neus in de wind  of in een bootje dobberen  en dan dronken zijn van Liefde en alles vergeten behalve nu.…

rust worden gelaten De goedbedoelde adviezen en kussen kunnen de pijn nu geenszins blussen maar beklemmen mij tot benauwens toe het ligt niet aan jou, ik ben iedereen moe Mijn binnenste broeit, ik moet daarheen niet in gezelschap, maar solo, alleen Het water, de stilte en het groen zullen vandaag hun helende werking doen Snel weg op de fiets…

Terug volop fietsen in de prachtige natuur Drentelen als een paardje, echt wel puur! Meestal mag kijken, aankomen niet Deze chirurg is een uitzondering op de regel, niet? Angst voor het onbekende, niet echt leuk Stilletjes opstappen, ik ben eerst aan de beurt.…

Ik stond stil met mijn fiets, als een schim, verstild als een zombie voor zich uit starend, naar een vrouw die haar kind de melkfles gaf, ik dacht, waarom niet je bolle borst, leeg?…

in Broadstreet The Buttery hij van geboorte bruin slobberig colbert zwart krulhaar zweeg zij van oorsprong bleek jurk strak gelichaamd rood haar sprak op het tafeltje tussen hen ‘Politics of Aristoteles’ ‘De Profundis Oscar Wilde’ twee cappuccino ‘s iPhone rode roos en zijn hand die tevergeefs de hare zocht buiten wachtten fietsen…

dagen gaan en dagen komen ochtend, middag avond, nacht opstaan, douchen, kleden, eten en de katten niet vergeten elke dag aan je gedacht lachen, huilen, zwijgen, zingen werk en hobby, fiets en trein gewoon de dagelijkse dingen voor het eten een glas wijn wind en regen, zon en maan liggen, lopen, zitten, staan zomer, herfst, de wind…

Dat ze nou bij de postcodeloterij niks anders kunnen verzinnen, moet ik weer opnieuw met afvallen gaan beginnen, Nederlanders zijn al zo dik, zo worden het er steeds meer, verzin eens iets anders, dan ijs weg te geven, elke keer, die fietsen waren geen succes maar ijsjes in een land waar de calorieën volop in de aandacht staan, nee…

Er is een eerste keer voor alles; lachen praten, fietsen en val- len. Op straat niet op je mond. Voor werkelijk echt alles is een eerste keer. Je bewust zijn van de allereerste keer geeft je besef van leven. Eveneens van de dood. Be- zoek, bloemen. Troost voor de eerste keer is zwaar.…

Nu jouw fiets, tuin en zondag, zonder tassen of pinda’s, zonder jurk ook en alles behalve dat het zo warm was als het moest zijn. ------------------------ uit: Antidata (2009)…

we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de geur van gras... weet je nog, mijn lieve Mark.. mijn liefste Mark.…

De fiets van onze buren beneden in de hal, die stoort me nu al weken. Vandaag krijgt hij een knal. Vandaag ben ik geprikkeld, een netelig geval. Dat hondje in de Hoogstraat doet er verstandig aan vandaag zijn bek te houden, wil het nog voortbestaan. Vandaag ben ik een nare en laat me lekker gaan.…

Een strand zonder haar schelpen Een kaars zonder vlam Een leeuwin zonder haar welpen Een Oosterschelde zonder dam Een fiets zonder haar bandjes Een schilderij zonder lijst Een peuter zonder haar tandjes Een rijstveld zonder rijst Een land zonder haar vlag Een klok zonder uren Een vleugel zonder haar Bach Een kasteel zonder muren Een…

vroeg uit de veren te zijn lieflijk te begroeten daar aangekomen waren de stoelen koud en onbezeten al wie er kwam negentig min bleef absent, de gepleegde telefoontjes naar haar bleven onbeantwoord zo smaakte de koffie minder lekker daar zorgen de overhand kregen, onverrichter zaken vertrok ik weer met het idee toch even langs te fietsen…

Haar fiets beschrijft geen taal. Dat dood mij zo verging berooide mij, wat was er met het hiernamaals gedaan dat men mij kende en terug zag gaan? --------------------------------- uit: Carabas ontvlucht (1982)…

Je vaders kijkers kruisen olijk die van opa en van mij, met vreugde wordt er naar je uitgekeken, we fietsen stevig op, we gaan met jou uit eten. * * * Wil je het hartje horen? vraagt glunderend je oom en klikt op lichtend glas, je doorgestuurde leefgeluid klinkt ritmisch over Gronings gras.…

En rond de klok van elven, vaste prik stond Piet vanwege wat hij had genoten meestal een beetje wankel op de poten en in zijn stem klonk nu en dan een hik; dat was zijn tijd om op de fiets te stappen. Maar op een keertje zat het hem niet mee en reed hij in de sloot voor het café in plaats van op het asfalt door te trappen.…

Op het plaatje een kerstman op de fiets met een sneeuwpop en een kerstboom achterop en heel veel kadootjes, en een bord dat hem naar 2972km verderop verwees.…

65 jaar mocht ie worden, "onze Albert" Een val van zijn fiets werd hem fataal Sha lalalalala Een val op zijn hoofd was hem teveel Albert West, we hoorden hem niet meer zoveel Maar sha lalalalala blijft dreunen in ons hoofd. Ooit had ik hem aan de telefoon, de man bleef ondanks roem, zo ongekend gewoon!…

Hij zet z'n fiets weg, en haast zich gedwee naar het lokaal. Gaat zitten. Dan 't gebed: Dat ze vandaag maar weer kracht-van-omhoog ontvangen mogen en hun werk met ijver volbrengen. Amen. Dan begint de les. Zo gaat dat alle dagen door. Hij leert en leert en leert en doet goed zijn best.…

Ooit zullen we opnieuw in grote getale gaan fietsen, wandelen en reizen; de organisatie van de sanitaire stop laten we best over aan de wijzen. Handenschudden, kussen en knuffelen is door corona uit den boze; voor al die maatregelen hebben we echter zelf niet gekozen.…

Ooit zullen de ouderen opnieuw in grote getale gaan fietsen, wandelen en reizen; de organisatie van de sanitaire stop laten we best over aan de wijzen. Handjesschudden, kussen en knuffelen is door corona uit den boze; voor al die maatregelen hebben we echter zelf niet gekozen.…

vergeten ik weet niet meer aan wie ik wat geschreven heb ik weet niet meer of het mijn fiets is of m’n step ik weet niet meer of het mijn huis is of een heel hoog hek ik weet niet meer of ik gewoon ben of gewoonweg gek ik weet het verschil niet meer tussen mijn doen en laten zeg, man, zeg vrouw, zeg kind houden jullie me in…

in mijn hart Slenter ik langs de Rozengracht Door de wind mijn haar verward Elke minuut aan jou gedacht Met jou in mijn bloed Spel ik langzaam het Parool Steek een veer in mijn hoed Terwijl ik door het parkie dool Met jou aan mijn hand Sta ik op de pont Samen op ’t IJ geland Zoen ik je zachtjes op je mond Met jou op mijn schouder Fiets…

Een vader fietst door 't boerenland in de vroege ochtendmist en hij heeft achterop zijn fiets een kleine houten kist. Daar ligt de nieuwe wereld in waarop hij had gehoopt: zijn zoontje dat gestorven is voordat het werd gedoopt. Vader begraaft het kereltje in ongewijde grond.…

Ik zie mijn moeder in de Rijnlaan, lopend met haar trouwe, ouwe fiets, kwaliteitsbewust uit winkelen gaan. Van Albert hadden we nog nooit gehoord, want Piet de Gruyter was voor ons het einde. We genoten altijd van die zalige geur, van zijn versgemalen koffiebonen. Ik kreeg er het Snoepje van de Week.…

ik ben vanmorgen op weg naar mijn werk gegaan fiets altijd dezelfde route vraag me al mijmerend af of wonderen nog bestaan bij het tuincentrum van Wiebe Wesstra zie ik een onbekend knokig figuur in zwart met een lange scherpe blinkende zeis staan ik verbaas me zei hij dat jij hier nog bent omdat ik je heel ergens anders halen…