Alle inzendingen over fietsen

geschrokken ben ik van het bericht dat jij ons vooruit bent gegaan voor mij totaal onverwacht zeven jaar kwam ik wekelijks langs en zie je vorige week nog buiten staan waar wij altijd ons praatje hadden, een niemendalletje over mijn fiets of over het weer nu ben jij er tussenuit gepiept jou horen zal ik nu nooit meer jouw…

in het o zo tere glas Zij bleef met haar snavel pikken totdat haar spiegelbeeld langzaam transformeerde in een donker wak Met intens verlangen haar aangezicht weer terug te vinden stak zij haar kop in het zwak geworden ijs Daar ontdekte zij de stilte van een schaduwrijk paradijs vol waterplanten vlugge visjes en een roestige fiets…

Toch nog werd het zomer de banden mochten opgepompt we gingen fietsen met dat kind de dijken over dwars door groene weilanden haast was geboden de dag diende geplukt en weken bbq nog in te halen Terrasstoelen stonden verregend in de tuin het zwembad was allang geleden opgeruimd en iedereen zei niet klagen We zwommen maakten vrienden…

met pindakaas is voor iedereen te betalen en een warme deken kun je bij de kringloop halen Hou op met vitten, wijzen, klagen Schiet in gang zonder vragen Druk die peuk uit, laat je drank staan, koop geen troep Stop met blowen, maak je huis schoon, schuur de stoep Kom op tijd uit je nest, zet eten op tafel, vergeet de pil niet, doe je best Fiets…

op de grachten van Amsterdam We kennen het van foto's en schilderijen, mode uit oma's tijd farao's, indianen en dinosaurussen de pracht van micro-organismen en het blauwe ijs van gletsjers waar nu koeien grazen, de liefde op de gezichten van onbekenden waar ik steeds weer naar kijk of een tekening van een uitje met zijn drieën op de fiets…

benadrukken Tijdritten en sprintetappes en heel veel vlakke stukken Truien, wit, geel en groen Ook het bergklassement is "top" Voor veel renners een crime Maar wel 'n trui met bolletjes erop Mijn bewondering voor deze mannen Is niet in woorden uit te leggen Aan radio en buis gekluisterd doe ik in huis helemaal niets ik adem, eet en drink FIETS…

Hij is een doener, wil ergens naar toe wandelen, fietsen, híj wordt niet moe. Ze vindt dat hij gevoelens niet uiten kan ...dat heb je met een vrijgezelle man. Dat hij niet luistert en weinig praat is wat haar al jaren tegen staat. Dan staat een dochter voor zijn deur uit een misstap als jonge charmeur.…

Ik wil alles voor je zijn de noten op je zang de pukkel op je wang je uiterste datum en je fatum het vele dat je veelt de sherry-tomaatjes die je teelt je la, je mi, je do je piccolo, je gigolo de poezen op je vlo je alles en je niets het zadel op je fiets.…

Het is er vaak rustig Het is er vaak stil Even weg van alles Even helemaal alleen Maar toch zo dicht bij God Meestal fiets ik erheen Soms zit ik er gewoon Gewoon te zitten Dan weer luister ik muziek Of schrijf gewoon een gedichtje Niet meer angstig Even zijn wil Alles opzij voor alles Even hierheen Zijn aanbod Ik kijk om mij heen…

Je zei al vaak dat je het gevoel had, me kwijt te zijn Maar ik reed alleen weg op de fiets, de zon in Ik reed slechts weg, met mijn lijf en mijn doen Ik keek vaak genoeg in de zon, denkend aan jou Jij verliet mij en liet de deur op een kier staan Deelde alles met anderen en was mij eigelijk al vergeten Zo druk met het delen van…

Maar we schuiven geen poppenwagen maar onze fietsen door vochtige klei dat niet los wil laten. Stevig aan de wielen klevend tot aan de verharde weg.…

Duizend en (één) mensen (zwemmen, lopen en fietsen) op en mooie zomerdag in een tweemansformatie. Aan zee op het strand en in de duinen. Met haar op zijn sterke schouders gaat hij het schuimend water in waardoor haar lichaam kletsnat wordt en geen van twee kent tegenzin.…

mee met de harde wind met de storm langs de woeste zee een uitje voor ouders en kind dit alles geschapen door de heilige Schepper ziet hoezeer hij ons bemind sportieve jongelui in zomerse kleding kunstrijke sprongen op de trampoline voetballen nog erbij dit alles de laatste dag na de maand mei de elektrische fiets…

. ----------------------------------------- uit: 'Fietsen op de Mont Ventoux', 1974.…

Nog zelfstandig wonend doet hij elke dag wel iets, lopend naar de buurtsuper of naar het centrum met de fiets. De was op zolder hangen want boven is het altijd droog, halverwege even op adem komen, steeds die twee trappen omhoog.…

Freud zei dat alle dochters met hun papa wilden trouwen dat weet ik niet maar papa was mijn held ik liep naar zijn geopende armen hij liet mijn fiets los toen ik zelfstandig trappen kon in mijn ogen kon hij zelfs een dode goudvis repareren papa kon alles maken mijn papa werkte in een grote, gevaarlijke fabriek. het was er donker,…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

Mijn kleinkind met haar appelwangen oranje jack en kleurstrings in het haar komt mij vanmorgen door het raam verrassen toevallig keek ik om en zij stond daar haar blauwe fiets bracht haar ook deze morgen van huis naar school, hier bij mij om de hoek niet eerder kwam zij zelf om me te groeten dit is haar eerste zelfbedacht bezoek ik kus haar…

Een pril viooltje leunt tegen haar fiets, King size-sigaret losjes tussen de vingers. Ze zuigt een ellenlange teug van hete, koele mist naar binnen die dronken door de neusgaten glijdt. De bovenlip kleeft aan ’t filterpapier. Haar roze huid, een bloesem zo teer, zo teer als gerookte zalm.…

terwijl de kramp zich door de kuit vertakt plet ik naakte zolen tegen pedalen de fiets in slalom tussen emmers afval tussen bakens van gekreukt blik zo blijf ik in de waan dat ik op een motor zit mijn enkel aan het chroom verbrandt trappen is gas geven een gat in de dag heb ik nodig om het prut uit de ooghoek te wrijven om de koorts…

Dat telkens wordt gestoord Van het rationele woord Dat heel beredeneerd Als was er niets meer Zich in het tere zieltje boort Zie daar is het weer Normen verdringen diep De echte waarden Die we altijd in ons hart bewaarden meer harmonie in het leven met normen en met waarden technisch gevoelloos ontaard hang dat maar aan mijn fiets…

Dag kruk, dag zeikerds, dag café, hé fiets, ha slot, ga nou eens open, juist.…

vergeet het leven het is tijd om de fiets te pakken de school gaat uit de kinderen wachten daar staan ze spelend met hun springtouw en zonder aarzeling ik spring in spin de bocht gaat in uit spuit de bocht gaat uit…

in rode waas verdween hij in het duister zijn sporen glommen wijkend in het niets nog hoor ik haar liefkozend zacht gefluister stationwaarts treurend achter op mijn fiets het leeg perron liet mij in droef gekluister in ’t vale licht verdween ze als een flits niemand die nu met mij nog praat of luistert weer heel alleen blijf ik mijn eigen gids…

En als hij dan de slaap niet vond - het gordijn bewoog zo zacht, de ramen open op de grote zomer – dan kwamen ze voorbij, voorover op de fiets, de goden van de nacht. Zij zongen weer dat ene lied, dynamo’s maalden gezangen. Hij wist de vreemde woorden niet. En via ’t raam liep dan de donkere zolder vol van jong verlangen.…

Wie laat een kleuter heel alleen tijdens een spitsuur fietsen? Maar wapens voor een ieder, zelfs het geesteszieke kind is wat men in Amerika nog steeds geen waanzin vindt. Metaaldetector bij de deur dat is daar blijkbaar heel gewoon weet wel, dat ik het niet betreur dat ik in cowboy- land niet woon.…

geweldig zo’n tuk tuk (spreek uit toek toek) de binnenstad verkeert in Thaise sferen ik raad u aan hem ook eens te proberen u kunt hem laten stoppen op verzoek frivool en fris en fruitig is zijn look u ziet hem links en rechts uw fiets passeren dat zo’n vehikel zoveel kan presteren dus smeult het oproer in de taxi-hoek mijn raad aan Hagenaars…

is je humeur zo verschraald dat je geen zwanen meer kunt zien dans je naar mijn uitweg spring achter op mijn fiets klem je vast aan mijn revers kijk onderweg vooral in de natte kant van de Nieuwe Waterweg waar we vlak langs in oeverlang in lengte passeren er drijven er duizenden op tal van rijtjes allemaal kop onder water ook prikken…

2 tassen in haar hand de trein staat klaar ze draait zich om zegt ik moet gaan een traan op haar wang ze verstopt zich in haar kraag ze loopt van me weg een leeg gevoel in mijn maag haar trein vertrekt want hij moet gaan ik kijk hem na blijf te lang staan Kijk naar de grond weg van het perron ik pak mijn fiets draai nog…

Kleine dingen doen me glimlachen: de moeder met het kleine jochie op de fiets dat blij is omdat het regent en ze naar de speelgoedwinkel gaan... De bloemen die er morgen zullen zijn en nog niet op mijn lijkkist worden gelegd. Laat ons maar zacht zijn voor elkander en liefhebben, heel gewoon in kleine dingen.…