Pauze
In de luwte van de bomen
met je rug leunend tegen een hek
en je ogen gesloten
dwaalt milde herfstzon
over je gezicht.
Zo moeiteloos als dit licht
te kunnen bewegen. Overal te zijn.
Langs en vallend over het water.
In het Eemskanaal, de Curare
en de Amigo
op gepaste afstand van elkaar
volgeladen tot de boorden
varend naar Delfzijl.
Even uitstel van het spannen
van de harde lijnen, moeizaamheid en verval.
Het laaggelegen land
met vertrouwde akkers overzien
en even de illusie en het gevoel
dat het overal zo vredig
zou kunnen zijn.
Maar we schuiven geen poppenwagen
maar onze fietsen
door vochtige klei
dat niet los wil laten.
Stevig aan de wielen klevend
tot aan de verharde weg.
Geplaatst in de categorie: liefde